Manlief en ik vertrekken iets eerder, de tank moet volgegooid. Ik blijf me verbazen over hoe vriendelijk en vrolijk iedereen hier is. Als we bij het tankstation aankomen, doen de medewerkers een zogenaamde wedstrijd om deze nieuwe klant (wij dus) bij hun pomp te krijgen. De jongeman wiens aanwijzingen we volgen heeft de grootste lol als we bij hem gaan staan, maar vervolgens vliegen ze toch alle vier op onze auto af. Eén vult de tank, de anderen gaan met de ruiten aan de slag. We rekenen af - met tip uiteraard - en met z’n allen staan ze ons uit te zwaaien. Dat zie ik thuis niet zo snel gebeuren 😄
Op De Zalze aangekomen hebben we nog tijd voor een lichte lunch, de buren arriveren en dan is het tijd om aan te treden. We spelen natuurlijk maar met 3 en er blijkt een Duitse meneer in onze flight te zijn ingedeeld. Zijn echtgenote is er ook bij, maar heeft net als manlief een rugoperatie gehad én een voetoperatie. Het kan altijd erger.
De Duitse meneer heeft prachtslagen, hoewel hij absoluut niet te spreken is over zijn pitch- en putwerk. Nou, dat lukt bij mij ook niet vandaag. Voor de rest ben ik zeer tevreden en we komen tot de conclusie dat dit een perfecte laatste golfdag was. We drinken nog iets op het terras van het clubhuis en dan moeten we ons nog haasten, want deze avond eten we - ook een laatste maal - bij 96 Winery Road, het restaurant bij het guesthouse waar de buren verblijven.
Vanavond kiezen we allemaal voor de favoriet van de buurman, Hollandse pepperfilet met een crèmige saus. Alleen de buurvrouw geeft de voorkeur aan de uitvoering zonder saus. Het stuk vlees is voor mij veeeeeel te groot, maar het deel wat ik opeet is voortreffelijk. Toetje na, nog een flesje wijn en we zijn de laatsten die het restaurant verlaten. Dikke knuffels aan de buren, een goede reis gewenst en dan keren we weer huiswaarts. We hebben warempel een keer een Uber Black, een comfortabele Mercedes Benz. Weer eens iets anders dan de Toyota’s of Honda’s die we tot nu toe hebben getroffen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten