maandag 30 juli 2018

Dag 15, huiswaarts

We zijn al om 07.00 uur wakker en iets na half 8 melden we ons in de ontbijtruimte. Het regent pijpenstelen buiten, echt Engels weer! We maken vandaag gewoon onze keuze van het buffet, alles is hier ruim aanwezig. Daarna nog de laatste spulletjes in het koffer gooien en dan kunnen we uitchecken. De jongeman die bij aankomst hielp met de koffers is deze morgen in geen velden of wegen te bekennen, dus slepen we de boel zelf door de regen naar de auto.

Rechtstreeks naar de snelweg deze keer, met dit weer is er trouwens toch geen lol aan om binnendoor te rijden. Ik heb de trein geboekt van 12.35 uur, ruimschoots op tijd want we hadden geen idee van hoe of wat en moesten toch ook rekening houden met het verkeer. Nou, dat schiet goed op en om 10.00 uur rijden we door de eerste controlepost van de Eurotunnel. Helaas, ik had op een vroegere trein gerekend zoals op de heenweg, maar neen, we moeten het met de geboekte tijd doen en die trein vertrekt dan nog een half uur later ook. Jammer!

Dus zitten we gezellig in de auto op de parking, manlief met puzzelboek en ik met een kaartspelletje op de Ipad. Allebei even de auto uit voor een plasstop, jemig wat is het druk in die terminal! Pffff, dan liever de beslotenheid en rust van de eigen auto.

Ook als we aan de beurt zijn om te gaan rijden gaat het allemaal wat trager dan op de heenweg. Eenmaal thuis hoor ik van de buurman dat er gisteren vertragingen waren van meer dan 3 uur in verband met problemen met de airco. Dat verklaart dan ook meteen waarom we geen vroegere trein kregen aangeboden.

Aangekomen aan deze kant van het kanaal regent het ook nog een klein beetje, maar als we eenmaal rijden verdwijnen de laatste druppels snel. Onze route via Brugge naar Gent geeft files aan met vertraging oplopend tot 50 minuten, dus ons Miep stuurt ons via Brugge en Maldegem naar de E34 ofwel de expressweg. Een risico op zondag met terugkerende Knokke-gangers, maar tot Antwerpen rijdt het vlotjes door. Een 3 km voor de Waaslandtunnel schieten we de file in en is het aanschuiven tot aan huis. We zijn weer in Antwerpen ๐Ÿ˜

We hebben een fijne vakantie gehad, veel gezien, mooi weer. Maar Engeland (of toch het gebied waar wij nu zijn geweest) leent zich minder goed voor een autorondreis dan bijvoorbeeld Oostenrijk. Je kijkt veelal tegen heggen, muren, wanden van groen en hebt weinig vergezichten onderweg die een autorondreis juist zo leuk maken. Neemt niet weg dat we hebben genoten van iedere dag. Tot een volgende reis!




Dag 14, op bezoek of toch maar niet?

Goed geslapen, ik val in herhaling. Het hotel zit blijkbaar goed vol, want het is behoorlijk druk met ontbijters. Ik bestel uiteraard Eggs Benedict en laat deze laatste maal nu ook de beste zijn. Eitjes perfect en de saus heeft precies het juiste zuurtje (voor mij althans).

Om 10.45 uur is het wisselen van de wacht bij het kasteel en die komen voorlangs het hotel. Ik ga alvast een eindje aan de wandel met mijn camera en zal op tijd terug zijn bij het hotel om de band en de guards langs te zien komen. Het is een behoorlijk stuk frisser geworden en mijn blouse wappert rond mijn lichaam. In de zon uit de wind is het goed, maar anders brrrrrrrrr...

Ik kom hele massa's mensen tegen uit de richting van de parkeerplaats voor autobussen. Allemaal naar Windsor Castle, er staat al een gigantische rij aan te schuiven. Het kasteel gaat pas om 10.00 uur open, dus dat beloofd! Feitelijk is de bedoeling dat wij vandaag ook bij de Queen op visite gaan, maar ik vraag me af of dat gaat lukken. Ik weet in ieder geval zeker dat we er geen uur voor in de rij gaan staan.

Inmiddels wordt het knap druk langs de route. Manlief sluit zich bij mij aan, maar tegen dat de hele stoet passeert zijn er zoveel mensen dat het moeilijk is fatsoenlijk foto's te nemen. Camera in de lucht dan maar en schieten op goed geluk! Als alles weer achter de rug is komt de hele massa weer in beweging. Ik laat de camera in het hotel, manlief gaat op zijn gemak zijn krantje lezen en ik ga op mijn gemak winkelen. Er is hier best en behoorlijk winkelgebied en het is al 12.30 uur geweest als ik me weer bij manlief meldt. Ik heb onderweg een leuk Italiaans restaurantje gezien en daar gaan we op af. Hier gelukkig keurig bediening aan tafel. Die Engelse gewoonte van zelf aan de bar bestellen vind ik helemaal niks. Het is een goede keuze trouwens, een voortreffelijke Italiaan!

De rest van de dag hebben we vrij. Met het terug lopen naar het hotel zien we nog steeds ellenlange rijen aanschuiven voor Windsor Castle, dus ons bezoek aan de Queen zetten we ter plaatse in de koelkast. Ze zal alleen thee moeten drinken. Dus wordt de middag al lezend, puzzelend, tv kijkend door gebracht.

Het is ontzettend druk in het hotel vandaag. Blijkbaar is er ergens een receptie of een feest, want veel mensen lopen in het aangekleed compleet met feestelijk haarstukje of hoedje voor de dames. Het is een komen en gaan in de bar van het hotel. We zitten het gezellig aan te zien tot het tijd is voor ons diner. Gezien de nogal uitgebreide lunch besluiten we ons te beperken tot een hoofdgerecht, lam voor manlief en ik kies de vegetarische gnocchi, erg lekker maar de helft van mijn pannetje gaat mee terug naar de keuken, iets teveel.

Nog een afzakkertje in de bar, maar daar is het inmiddels zo rumoerig - alles zit al vanaf deze middag te pimpelen - dat we besluiten maar lekker naar de kamer te gaan. Er begint juist een spannende film, waar manlief het einde niet meer van ziet en om 00.30 uur doe ik het licht uit. Morgen een reisdag.












zaterdag 28 juli 2018

Dag 13, even langs de Queen

Vandaag gaan we weer op verplaatsing, dus de koffers worden ingepakt en na het ontbijt gaan we weer op pad. We hebben een ontzettend fijn verblijf gehad in Bath, een plezierig hotel hoewel het hier en daar wat kraakt en de vloeren niet allemaal waterpas liggen.

Volgende stop is Windsor, puur ingepland om op een kortere afstand van de Eurotunnel te zitten om zondag naar huis te rijden. De snelste route brengt ons in nog geen anderhalf uur naar het volgende hotel, dus doen we weer een omweg. Via de minder snelle, maar veel leukere route rijden we eerst naar Oxford waar we een rondje willen doen met de hoho-bus. Zoeken naar een parking is even een dingetje, er zijn maar 3 parkings in hartje Oxford. Maar we vinden een plaatsje, op 3 minuten van de winkelstraat en zitten we dus even later aan de lunch bij een Italiaans restaurant. We houden het simpel met ieder een voorgerechtje en wat extra knoflookbrood.

De halte van de hoho-bus ligt schuin tegenover het restaurant en we hoeven maar 10 minuutjes te wachten op de bus. We doen de hele ronde, maar Oxford is ook een stad waar je moet gaan lopen. Je rijdt feitelijk te dicht langs de gebouwen om goede foto's te kunnen nemen. Maar ..... we hebben in ieder geval Oxford gezien. Quote van manlief: ik heb dus menukaart bestudeerd, dus kan ik nu zeggen dat ik in Oxford heb gestudeerd ๐Ÿ˜

Tijd om verder te reizen en deze keer via de snelle niet zo snelle route. Vrijdagmiddag en dat merken we, het is druk. We rijden de donkere wolken tegmoet en een half uur voor we Windsor bereiken vallen de eerste druppels. Het is van korte duur, net genoeg om de ruit weer schoon te vegen.

We vinden de parking achter het hotel en ook hier is het weer zoeken naar een plekje. Maar het lukt ook deze keer, onder een afdak nog wel. We melden ons aan de receptie, we werden verwacht en even later staan we in de kamer, schuin tegenover Windsor Castle. Mooi op tijd voor manlief om de finish van de Koninginnerit te zien. Ik ga gewapend met fototoestel alvast op verkenning uit. De Queen is thuis, de vlag hangt vrolijk te wapperen en wat is het hier druk ๐Ÿ˜ฒ Wat een mensenmassa's! Vooral veel Aziatische bezoekers, het is hier puur toeristisch. Wel gezellig en het is jammer dat het weer gaat regenen, ik moet snel weer binnen zien te raken met mijn camera.

Aperitieven in de bar en daarna ten in het hotelrestaurant waar Marco Pierre White zijn naam aan heeft verbonden. Heerlijk samen een chateaubriand gedeeld, voortreffelijk! Daarna nog even afzakken in de bar en dan snel naar bed!




















Dag 12, culinaire afsluiting in Bath

O, o, mijn arme voeten, 2 prachtige blaren precies onder de bal van elke voet. Na een weldadige douche en het doorprikken van de blaren gaat het al een stuk beter, maar ik zal morgen waarschijnlijk wel last hebben van mijn kuiten ๐Ÿ˜†

Vanavond heb ik gereserveerd in het Gainsborough Hotel. Een mooi strak ingericht restaurant en we worden zeer professioneel ontvangen. We besluiten nog eenmaal gek te doen en kiezen het tasting menu. Ik heb al de nodige foto's gezien op het internet en weet dat de porties niet groot zijn, dus we durven het aan. Met bijpassende wijnen nรก ons ervan te hebben verzekerd dat men hier de wijn in volwaardige wijnglazen schenkt. Uiteraard!

Een goede keuze blijkt, want het eten is heerlijk en ook nog een lust voor het oog. Perfecte bijpassende wijnen, een perfecte afsluiting van een perfect verblijf in Bath.








donderdag 26 juli 2018

Dag 12, Bath Skyline Walk

Wat zijn we blij met het Nespresso-apparaat in onze kamer. Voor we gaan ontbijten eerst een kop koffie die ook echt naar koffie smaakt en dan bij het ontbijt Earl Grey Tea. Want thee zetten, dรกt kunnen die Engelsen wel.

Manlief staakt vandaag, die heeft een vrije dag zegt ie en is niet van plan meer meters te maken dan strikt noodzakelijk. Dus stap ik om 09.15 uur door de voordeur om de Skyline Walk route te gaan volgen. Gewapend met plattegrond met extra uitleg, water, fototoestel n een onderweg gekocht broodje ga ik op zoek naar het beginpunt. Dat is al een wandeling op zich, maar ik ben nog fit dus geen probleem. Ik heb feitelijk niet de juiste schoenen voor deze wandeling. Want hoewel erg comfortabel, sandalen waar je ook nog eens met blote voeten in zit is geen ideale combinatie, zeker niet met dit warme weer.

Ik vind het startpunt en de rest van de route is middels de aanduidingen op diverse paaltjes gemakkelijk te volgen. Vooral het eerste deel, tot nr 6 ongeveer, is het behoorlijk klimmen geblazen, daarna krijg ik het iets gemakkelijker. Ik kom over de hele route maar 2 banken tegen, dat is wel wat weinig. Vanaf nr 9 begin ik langzaam mijn voeten te voelen, volgens mij ontwikkel ik een paar prachtige blaren op mijn voetzolen. Dat zijn gelukkig niet de meest vervelende.

Het is aangenaam wandelen, deels in de schaduw en de zon zit ook wat verscholen achter de wolken. Ook hier heeft de natuur veel geleden onder de aanhoudende droogte en af en toe waan ik me in Afrika. Gelukkig kom ik alleen koeien tegen! Pas het laatste half uur krijg ik het echt warm. Midden door open velden, dus niks van beschutting. Ik ben blij dat de kerktoren steeds dichterbij komt! Behoorlijk verhit ben ik om 12.45 uur op 200 meter van het hotel als ik manlief een restaurantje uit zie komen en naar me zwaait. Even uitpuffen en gezellig samen iets eten.

Foto's zeggen meer dan woorden in dit geval, dus kijk en loop gezellig even het rondje mee. De route is 9,6 km, maar vanaf en terug naar het hotel was het 12,4 km aldus de Iphone. Let vooral ook even op het aantal verdiepingen door het afgelegde hoogteverschil!

Ik ga nu een lekkere koude douche nemen en met de voeten omhoog. Vanavond gaan we - uiteraard - weer uit eten, maar daarover doe ik morgen wel verslag.