Weekend Parijs, zondag 18 augustus 2013

Onze laatste dag in Parijs is een natte dag. We besluiten dan ook te ontbijten in het hotel. Er is slechts 1 ander tafeltje bezet in de ontbijtruimte. Het buffet is niet uitgebreid, maar goed gesorteerd. Er is brood om te toasten, stokbrood uiteraard, koffiekoeken en croissants. Vleeswaren en kaas, jam en chocopasta. Ontbijtgranen, yoghurt, melk. Eieren, roereieren, spek en worst. Een dame serveert vanuit de kleine naastgelegen keuken koffie en jus. Ik vermoed dat eventueel ook eieren op bestelling kunnen worden gevraagd.

 

Na het ontbijt pakken we de koffer en checken we alvast uit bij de receptie. De bagage wordt zolang voor ons in bewaring gehouden. Onze trein vertrekt pas om 15.25 uur, dus we hebben voldoende tijd voor een laatste lunch in Parijs. Dan kunnen we ons vanavond beperken tot een boterhammetje.

 

We hebben geen echte plannen meer voor vandaag. Ik had eigenlijk verwacht dat in een stad als Parijs er op zondag wel een aantal winkels open zouden zijn, toch zeker de grote warenhuizen. Maar niets is minder waar, dus we besluiten op ons gemak nog even een rondje rond het Louvre te doen. We nemen een kijkje in het Caroussel du Louvre, het ondergronds winkelcentrum. Het aanbod winkels is echter mager en we staan in no time weer buiten. Tijd voor een kopje koffie. We passeren het Hotel du Louvre. Juist als we beslissen op hun terras te gaan zitten voelen we regendruppels. Aan de andere kant van het plein zie ik een overdekt terras. We zitten een soort van op de veranda van zo'n groot middeleeuws pand, tussen de marmeren kolommen. Leuk plekje om mensen te kijken.

 

Als het weer een beetje open trekt wandelen we het Palais Royal in, een voormalig koninklijk paleis en tuin. Tegenwoordig is het Franse Ministerie van Cultuur, de Franse Raad van State en de Grondwettelijke Raad in het paleis ondergebracht. In de zijbeuken zijn allerlei winkeltjes ondergebracht en daar kwamen we ook deze winkel van sinkel tegen. Nokvol met allerlei snuisterijen. 

 

 

De tuin van het paleis. 

 

Al wandelend door de straten treffen we deze overdekte galerij. 

 

 



 

In de tussentijd hebben we al verschillende malen onze paraplu's op moeten steken. Het mooie weer van de afgelopen dagen laat ons nu een beetje in de steek. We zien sightseeingbussen voorbij komen met mensen bovenin met de paraplu omhoog. Lijkt me verre van ideaal. 

 

Langzaamaan wandelen we terug richting ons hotel. We lopen de rue Bonaparte uit en slaan aan het einde rechtsaf de Rue Guillaume Appolinaire in. Aan het einde hebben we reeds eerder het terras en de art-deco gevel van restaurant Le Petit Zinc opgemerkt. Lijkt ons een leuke plek om ons weekend Parijs af te sluiten.

 

Ik moet wel beter m'n best gaan doen om foto's te maken van onze borden als ze juist zijn uitgeserveerd. Meestal heb ik nog 1 hap te gaan als ik denk: verhip, ik heb geen foto gemaakt. Volgende keer beter! Promised!

 

Manlief besteld de kabeljauw met een saus van chorizo en ik opteer voor de gegrilde dorade. Gelukkig komt de ober later vragen of ik wens dat hij de vis filleert. Ja graag! Beide vissen smaken voortreffelijk. Manlief laat het dessert voor wat het is, maar ik heb al lang gezien dat er soufflé op de kaart staat. Die kans kan ik niet laten lopen. En dan is het juist zo jammer dat ik geen foto heb gemaakt, want ik krijg een gigantische soufflé geserveerd met een doorsnede van 15 cm en zo'n 12 cm hoog! Gelukkig is de ober zo verstandig ook voor manlief een lepel mee te brengen en samen slaan we ons manmoedig door de soufflé heen. Erg, erg lekker!!

 

 

 

Ons weekend Parijs loopt ten einde. We lopen terug naar het hotel en zitten 10 minuten later in de taxi naar Gare du Nord. Manlief pikt nog juist een laatste zitplaats in, ook hier zijn de bankjes dungezaaid. De trein arriveert weer keurig op tijd en 2 uur later zijn we terug in Antwerpen. Een leuk weekend, veel gezien, lekker gegeten, maar we moeten zeker nog eens terug om bepaalde plaatsen nader te bekijken.



Weekend Parijs, zaterdag 17 augustus 2013

Hieperdepiep, hoera. Ja, ja, deze dame wordt vandaag 46. Er zijn slechtere plaatsen te bedenken om je verjaardag te vieren.

We hebben wederom als een roosje geslapen. De planning is op zoek te gaan naar ontbijt, de Notre Dame bezichtingen voordat de grote hordes optrekken en dan op de bus te stappen die de route Montmartre/Sacre Coeur doet.

We vertrekken richting Notre Dame en zien onderweg op de Place Saint Michel een bord staan bij café bar Le Fenelon waarop staat vermeld ontbijt + spiegelei voor € 6,85. Dat laat manlief uiteraard niet aan zich voorbij gaan. Een zeer vriendelijke dame die de koperen randjes van de tafels aan het poetsen was voorzag ons binnen een paar tellen van koffie en een glaasje jus en niet veel later werden ook croissants, flutes (minder harde exemplaren gelukkig) en manlief z'n ei geserveerd. Perfecte service.

We kuieren op ons gemak nog een 500 meter verder en arriveren bij de Notre Dame. Een zeer moeilijk foto-object. Het is haast onmogelijk de voorgevel compleet in beeld te krijgen. Om een ons onduidelijke reden staat er een gigantisch podium recht voor de kathedraal die het zich volledig ontneemt.

Een must-see als je in Parijs bent, maar de Notre Dame laat geen wow!-gevoel achter. Een mooie kerk, maar we hebben ze al spectaculairder gezien. We lopen weer naar de dichtstbijzijnde halte van de sightseeingbus en nemen de route tot aan de Place de la Madeleine, waar we moeten overstappen op de gele route. Levert ons meteen een mooi plaatje op van de Eglise de la Madeleine.

Zoals eerder gezegd hebben de sightseeingbussen totaal geen haast. We zijn dit punt gisteren ook al gepasseerd en omdat dit een overstapplaats is voor 3 van de 4 routes is het er erg druk en blijft de bus dus erg lang staan, zeker een kwartier. Niet zo erg, ware het niet dat na een paar honderd meter om de hoek het kantoor is gevestigd van de sightseeingbussen en men hier zonder mankeren weer minstens 15 minuten stil gaat staan. Zo kan een rondrit lang duren.

 

De trage rijstijl en de vele stops maken het echter wel mogelijk veel foto's te nemen van al die kleine details die Parijs zo interessant maken. Zoals deze lantaarndame.

Uiteindelijk passeren we de Moulin Rouge. Ik moet snel reageren met m'n fototoestel want de chauffeur krijgt het op z'n heupen en vliegt over het kruispunt. Ik heb nog even in beraad gehad om kaartjes te boeken voor de show, maar heb besloten dat ik niet heel Parijs in één keer kan zien en dat we dit maar moeten bewaren voor een volgend bezoek.

 

We stappen uit vlakbij de Sacre Coeur, aan het begin van de Rue de Steinkerque. Een erg druk straatje met enkel souvenierwinkels en om de honderd meter een tafeltje waarop balletje, balletje wordt gespeeld. En bij ieder tafeltje staan mensen die hier geld aan uitgeven. Je zou toch denken dat iedereen wel beter weet ..... 

Na ons een weg te hebben gebaand door de meute bereiken we de voet van de Sacre Coeur. We kiezen ervoor niet alle trappen te beklimmen maar nemen de funicular. We nemen plaats in de rij die vlot vooruitgaat en tellen later horen we een herrie van jewelste. Een kindje van ongeveer 3 jaar oud krijst de hele buurt bij elkaar, het gaat door merg en been. Ouders en grootouders reageren niet eens op z'n gegil, blijkbaar zijn ze wel wat gewend. Het kind blijft onophoudelijk gillen, zo erg hebben we het nog nooit gehoord en met ons volgens mij de meeste omstanders niet. Inmiddels zijn we bijna aan de beurt om een gondel binnen te gaan. Gelukkig is de gondel daarmee vol en horen we het gegil langzaam in de verte wegebben.

 

Ook hier treffen we weer een massa volk en geduldig sluiten we aan in de rij om de kathedraal te betreden. Met nauwelijks een voet over de drempel word ik meteen door een medewerker duidelijk gemaakt dat het verboden is foto's te nemen en of mijn toestel toch wel is uitgeschakeld. Ja ja ...

dat heb ik al vaker gehoord en ik vind het complete nonsens. Geen flits okay, maar helemaal geen foto's, mensen willen nu eenmaal een aandenken aan hun bezoek. Gelukkig heb ik een heel fijn fototoestel. Ik hang het toestel om mijn nek en al lopend door de kerk druk ik af en toe onopvallend op het knopje. Hoewel niet allemaal even recht, rollen er toch nog verbazend goede foto's uit. 

Als we weer naar buiten lopen besluit ik even door te bijten en de klim naar boven te maken. Ik koop kaartjes voor zowel de tombe als de dome. Eerst maar de tombe. Donker, stoffig, saai. Absoluut niet het extra geld waard. Misschien als je je heel uitgebreid hebt ingelezen over de Sacre Coeur, maar zonder verdere kennis is er beneden weinig interessants te zien. Door naar de dome dus. Een smal wenteltrapje in torentje. Voor mij lopen 2 engelstalige kinderen met hun - vermoed ik - aziatische nanny. De dame loopt te kreunen en te steunen (ook vandaag is het weer 29 a 30 graden) en de kinderen vragen maar steeds of het nog wel gaat, of ze misschien even moeten stoppen, dat ze wel even mag rusten. Ik neem ook regelmatig even rust, want het ronddraaien op een trapje waarvan de treden maar de helft van mijn voeten meten in combinatie met de warmte, laat me langzaamaan sterretjes zien. Ik ben blij als we uiteindelijk het torentje uitstappen.

Via een paar smalle gangetjes buitenom bereik ik echter een ander torentje met een zo mogelijk nog smaller trapje en GEEN leuning deze keer! Waar ben ik aan begonnen. Maar ..... als ik eenmaal boven ben is het uitzicht zeer zeker de moeite waard.

O hemel, nu nog naar beneden. Als ik even later met een verhit hoofd manlief weer opzoek moet ik toch echt even uitblazen voor we richting Montmartre lopen. We volgen de drommen. Het is inmiddels lunchtijd, dus iedereen gaat op zoek naar een eettentje. Aangekomen op het Place du Tetre, bekend van de schilders, is het eerste wat door me heen schiet: is dit nu alles? Het grootste deel van het plein wordt in beslag genomen door terrassen van de omringende horeca, overdekt met tentzeil. Aan de zijkant nog enkele schilders. Ik had verwacht dat het hele plein vol zou zitten met schilders, niet dus.

Het is er massaal druk, mensen aan alle kanten, obers die oversteken. Ik stel manlief voor dat we maken dat we hier wegkomen en ergens in een rustiger straatje proberen een eetgelegenheid te vinden. Die drukte is niets voor mij.

In de Rue Poulbot zien we restaurant Au Clair de la Lune. Het kleine restaurant is goed gevuld, maar gelukkig heeft men nog een tafeltje voor ons. De buren moeten even inschikken om ons ruimte te geven te gaan zitten, de vierkante meters worden hier optimaal benut.

Manlief gaat voor de filet de boeuf. Geen topvlees, maar zeker niet slecht.

 

Ik kies de salade van het huis: foie gras, garnalen en peer. Een werkelijk voortreffelijke salade met een heerlijke dressing. Smullen!

 

Na de lunch wandelen we via allerlei kleine straatjes weer naar beneden en zoeken we onze halte weer op. We besluiten de gele route af te maken en dan nog over te stappen om ook de blauwe route, de laatste, nog te doen. Zo hebben we optimaal gebruik gemaakt van onze 2-daagse tickets. Het lukt me eindelijk - hoewel we hier al een aantal malen zijn gepasseerd - een goede foto te maken van het operagebouw.

De blauwe route gaat een beetje uit het centrum en langs de nodige nieuwbouw. Er is niet heel veel spannends te zien.

 

Ter hoogte van de Notre Dame verlaten we de bus en via een wirwar van kleine, drukke en gezellige straatjes wandelen we weer richting ons hotel. Onderweg zien we nog een horecagelegenheid met een behoorlijk interessante lamp.

Tsja, als je je verjaardag viert in Parijs moet je dat wel in stijl doen. Ik ben dus op zoek gegaan naar een goed restaurant. Niet zo eenvoudig, want in de maand augustus zijn zowat alle betere restaurants gesloten. Gelukkig vind ik restaurant La Truffière in de Rue Blainville, 5e arrondissement. We trekken ons goeie goed aan en de dame van de receptie belt een taxi voor ons. De taxi loodst ons via allerlei kleine straatjes naar het al even kleine straatje Rue Blainville. Het is er druk, maar al snel blijkt het restaurant gevestigd tegenover een bioscoop waar mensen staan te wachten om naar binnen te mogen. Het restaurant heeft een ster en we worden met alle egards ontvangen en naar onze plaatsen begeleid.

We gaan voor uitgebreid en kiezen het degustatiemenu met aangepaste wijnen. We mogen alle voorgestelde wijnen eerst proeven en mocht er iets niet bevallen wordt er een andere gepresenteerd. Ik beperk me met het maken van foto's omdat ik de flits moet gebruiken en de andere gasten niet teveel wil hinderen. Ik weet ook helaas niet meer precies alle gerechten, maar het was in ieder geval uit de kunst. Fantastisch restaurant, vlotte en vriendelijke bediening.

Als we geen pap meer kunnen zeggen rollen we met goedgevulde buiken eerst in de taxi en een 10-tal minuten later in ons bed.

Weekend Parijs, vrijdag 16 augustus 2013

We hebben heerlijk geslapen. Goed bed, goede airco, rustige buren. Na het nodige gehannes met de handdouche zijn we weer klaar voor een nieuwe dag. Het plan is eerst op zoek te gaan naar een adresje voor ons ontbijt en dan de dichtstbijzijnde halte op te zoeken waar we op de sightseeingbus kunnen stappen. Manlief is niet van plan zich vandaag weer de zolen van z'n schoenen te lopen, dus we gaan proberen 2 volle routes uit te rijden.

We vertrekken richting Café de Paris, waar we gisteren hebben gezeten voor de lunch. Er schuin tegenover is een bakker annex koffiecorner waar ze ontbijt aanbieden. Da's nog niet zo simpel. Enkel koffie met een croissant is niet mogelijk. Men werkt enkel met menuformules. Koffie, croissant en een flute. Ehhhh .... champagne?? Nee toch zeker? Aha, een flute is een soort van stokbroodje, maar dan dunner. Zoiets als ik ben het stokbrood en Doutzen Kroes is de flute. En een flute ... daar kun je je tanden op kapot bijten. Kei en keihard. Die flute komt dus met een potje jam en het is de bedoeling dat je de croissant kaal opeet. Rare gasten hoor die Franzosen. Ik heb m'n croissantje toch liever met een lekker plakje kaas ertussen. Aangezien we toch niet van plan zijn die flute op te eten, dan maar de jam op onze croissant. En dat levert weer meewarige blikken op van de ons omringende Franzosen.

Op naar de bus. De eerste blijkt volgens het tijdschema pas om 10.00 uur bij deze halte te zijn, dus we wachten geduldig een half uurtje op ons bankje. Ook in Parijs kennen ze het openbare fietssysteem, waarbij je voor een half uurtje een fiets kunt huren om van het ene fietsstation naar het andere te rijden. Er wordt veelvuldig gebruik van gemaakt. Ze zien er wel een stuk comfortabeler uit dan de exemplaren die in Antwerpen rond rijden.

Om 10.00 stopt de bus voor onze neus, we kopen kaartjes voor 2 dagen en klimmen naar boven. De bus gaat pas rijden als we zitten. Dat is in Londen wel anders, daar moet je maar zien hoe en waar je je vast houdt om overeind te blijven. Na 2 dagen bussen geven we echter de voorkeur aan de Engelse chauffeurs, want in Parijs gaat er ongelooflijk veel tijd verloren met stilstaan.

We passeren het Hotel National des Invalides, opgericht in 1671 door Lodewijk de 14e. Het diende als onderkomen voor oud soldaten die op dat moment in dienst waren van het leger. Erachter zie je nog juist een stukje van de Dome des Invalides, een koepelkerk met een vergulde koepel. Later op de dag zullen we voor de kerk uitstappen om door het complex weer naar dit punt te lopen en op een andere bus over te stappen.

Esplanade des Invalides en de Pont Alexandre III. Je ziet in Parijs veel bladgoud en kilometers siersmeedwerk.

Rommelmarkt!!

Het met bladgoud beklede torentje van Galerie Magazins Printemps. Een groot warenhuis. Helaas hebben we tijdens dit bezoek aan Parijs geen tijd gehad om een bezoekje te brengen aan de grote warenhuizen. Dat zal voor een volgende keer zijn.

En we passeren wederom het Louvre en de Arc du Triomphe du Carrousel.

Paris Plage.

Tijd voor een lunchstop. Ik had gisteren al een grote restaurantboot (Le Quai) in de Seine zien liggen en het leek me wel leuk om daar te lunchen en alle scheepvaart - vooral rondvaartboten - te zien passeren. Maar helaas, ook hier stoten we wederom onze neus. Alle plaatsjes langs de grote openstaande ramen zijn reeds gereserveerd. We kunnen nog wel plaatsnemen op het terras tussen kade en boot. Zien we wel mooi niks voorbij komen ....

En wederom vergeet ik foto's te nemen. Niet dat het echt de moeite waard was trouwens. De locatie is perfect, maar de keuken maar zo zo. We besluiten beiden 2 voorgerechten te nemen, kwestie van niet te zwaar te tafelen. De tartaar van zalm komt in een glas, dat is nog te begrijpen. Maar daarna krijgen we ook de scampi's in een glas geserveerd. Vreemd. Het is ook allemaal een beetje smaakloos, het ontbreekt aan pit. De wijn is gelukkig prima!

We vervolgen onze tour en rijden langs de Seine, via de Place de Concorde naar de Champs Elysées. Uiteraard kunnen we het niet laten het alom bekende liedje te zingen.

De sightseeingbus is niet de enige vorm van vervoer in Parijs.

Parijs bekijken van bovenop de Arc de Triomphe zal ook voor een volgende keer zijn.

En eindelijk rijden we dan op een plek waar we voor de eerste keer de Eiffeltoren in vol ornaat kunnen aanschouwen. Op dit moment is het nog de vraag of we uitstappen of niet.

Nou, niet dus. Jongens toch, wat een massa mensen. Hardstikke leuk hoor, maar bij een volgend bezoek aan Parijs boek ik wel een tafeltje in het restaurant, dan kunnen we de mensenmassa's voorbij en onder het genot van lekker eten op ons gemak Parijs van bovenaf bekijken.

We vervolgen onze route tot de Dome des Invalides. Hier stappen we uit om door het Hotel National des Invalides naar de andere kant te lopen en daar op een andere bus te stappen die vlakbij ons hotel stopt.

Kun je je voorstellen dat hier vroeger duizende soldaten hebben gewoond en geoefend.

Als we op ons eindpunt uitstappen worden we getrakteerd op een lekker swingend stukje Dixielandmuziek. Goede muzikanten!

Na een kleine opfrissing in het hotel gaat manlief z'n schoonheidsslaapje doen, terwijl ik even de deur uit loop een voor vanavond kaartjes te kopen voor de rondvaartboot. De bedoeling is de boot van 21.30 te nemen. Ik maak nog een korte wandeling door de vele winkelstraatjes, maar ook vandaag is het weer 30 graden en behoorlijk broeierig. Ik besluit dus al snel terug te wandelen naar het hotel om even af te koelen bij de airco.

Tsja, een bezoek aan Frankrijk is voor manlief niet compleet zonder escargots. Dus gaan we op zoek naar een restaurant met escargots op de menukaart. Da's niet moeilijk in Parijs. We vertrekken wederom richting Café de Paris (Rue de Buci) en vinden een plaatsje bij de tegenover gelegen Brasserie L'Atlas. Escargots voor manlief, salade mozarella voor mij, voor beiden gevolgd door biefstuk. Geen spannende keuken, maar gewoon goed en zoals het moet zijn.

We tafelen gezellig na en lopen tegen 21.00 uur op ons gemak richting de Pont Neuf, ik heb kaartjes gekocht voor een rondvaart met Vedettes du Pont Neuf. Ik verwacht met een boot te varen zoals de linkse (open boot) op de foto. Echter, die vertrekt dus om 21.00 uur en de rechtse (overkapt) blijft liggen. Ik vraag met welke boot de rondvaart van 21.30 zal plaatsvinden en dat blijkt inderdaad de overkapte boot te zijn. Om 22.00 uur echter vaart er weer een open boot. Okay, we moeten dus nog even wachten.

Dat wachten doen we in het naastgelegen parkje, waar het ongelooflijk druk is. Het lijkt wel of alle Parijzenaars buiten zijn. Men zit te picknicken op de gazons compleet met glaswerk en flessen wijn of champagne. Erg gezellig ............ vinden ook de ratten die we regelmatig van links naar rechts zien rennen!! Jakkes!

Om 22.00 zitten we op een toch nog volle boot en varen richting de Eiffeltoren. Onderweg zijn veel bruggen en gebouwen verlicht en alle rondvaartboten hebben grote schijnwerpers aan de zijkanten van de boot gemonteerd, waardoor alles nog eens extra in het licht wordt gezet.

Langs alle kades krioelt het van de mensen, men zit gezellig met elkaar te praten onder het genot van een meegebracht flesje wijn.

Op andere plaatsen wordt er volop gedanst, hier op rock en roll muziek. Gezellig toch?

Eenmaal terug bij het hotel pakken we ieder nog een glaasje wijn bij het café op de hoek en dan vinden we het wel mooi geweest voor vandaag.