Dinsdag 27 februari, de baren van de zee

Soms verloopt een dag niet helemaal als gepland. De bedoeling was vandaag rustig in en rond het door te brengen en voor de eerste maal deze vakantie gebruik te maken van het zwembad. We starten goed, het is prachtig weer en ik breng een aangenaam uurtje door op het ligbed naast het zwembad. Tot het moment dat er ineens 3 mannen de tuin in lopen. Excuses, de tuinman. 

2 van de heren krijgen instructies van de 3e en weg zijn ze weer. Even later hoor ik aan de voorkant van het huis gepraat en het geluid van een heggeschaar. Geen elektrische, nee, het echte handwerk.  Het gehele perceel is omgeven door een grote hoge heg en het is duidelijk dat deze moet worden geknipt, zo’n beetje de rest van de dag lopen er een paar kerels door de tuin met hun heggescharen. Gedaan met de rust en het zwemmen schiet er ook bij in. Hadden die nu niet gisteren kunnen komen?
Het resultaat is trouwens een geknipte heg zoals de baren van de zee 😆

Voor de avond hebben we gereserveerd in het aziatische restaurant Indochine op het Delaire Graff Estate. Wijnhuis en guesthouse en we zijn absoluut onder de indruk als we de oprijlaan oprijden en helemaal als we de entree binnen wandelen. Hier is duidelijk geld noch moeite gespaard. De goedkoopste overnachting kost dan ook € 1000. Gelukkig is het diner iets goedkoper 😄

En wat voor een diner! Hier wordt met kennis van de aziatische keuken gekookt. Het ruikt heerlijk, het smaakt heerlijk en de prestatie is prachtig. Een zeer geslaagde avond!

Maandag 26 februari, nog één keer golfen

Vandaag is de laatste volle dag voor de buren, morgen vliegen ze naar huis en moet er dus het nodige inpakwerk worden gedaan. Dus hebben we nog een laatste keer afgesproken om te gaan golfen. En we hadden geen betere dag uit kunnen kiezen. Een stralend blauwe lucht, geen wolkje te bekennen, 31 graden met een lichte bries, zalig!

Manlief en ik vertrekken iets eerder, de tank moet volgegooid. Ik blijf me verbazen over hoe vriendelijk en vrolijk iedereen hier is. Als we bij het tankstation aankomen, doen de medewerkers een zogenaamde wedstrijd om deze nieuwe klant (wij dus) bij hun pomp te krijgen. De jongeman wiens aanwijzingen we volgen heeft de grootste lol als we bij hem gaan staan, maar vervolgens vliegen ze toch alle vier op onze auto af. Eén vult de tank, de anderen gaan met de ruiten aan de slag. We rekenen af - met tip uiteraard - en met z’n allen staan ze ons uit te zwaaien. Dat zie ik thuis niet zo snel gebeuren 😄

Op De Zalze aangekomen hebben we nog tijd voor een lichte lunch, de buren arriveren en dan is het tijd om aan te treden. We spelen natuurlijk maar met 3 en er blijkt een Duitse meneer in onze flight te zijn ingedeeld. Zijn echtgenote is er ook bij, maar heeft net als manlief een rugoperatie gehad én een voetoperatie. Het kan altijd erger.

De Duitse meneer heeft prachtslagen, hoewel hij absoluut niet te spreken is over zijn pitch- en putwerk. Nou, dat lukt bij mij ook niet vandaag. Voor de rest ben ik zeer tevreden en we komen tot de conclusie dat dit een perfecte laatste golfdag was. We drinken nog iets op het terras van het clubhuis en dan moeten we ons nog haasten, want deze avond eten we - ook een laatste maal - bij 96 Winery Road, het restaurant bij het guesthouse waar de buren verblijven.

Vanavond kiezen we allemaal voor de favoriet van de buurman, Hollandse pepperfilet met een crèmige saus. Alleen de buurvrouw geeft de voorkeur aan de uitvoering zonder saus. Het stuk vlees is voor mij veeeeeel te groot, maar het deel wat ik opeet is voortreffelijk. Toetje na, nog een flesje wijn en we zijn de laatsten die het restaurant verlaten. Dikke knuffels aan de buren, een goede reis gewenst en dan keren we weer huiswaarts. We hebben warempel een keer een Uber Black, een comfortabele Mercedes Benz. Weer eens iets anders dan de Toyota’s of Honda’s die we tot nu toe hebben getroffen.

Zondag 25 februari

Een rustige zondag vandaag, er staat alleen een lunch met de buren bij Avontuur Estate op het programma. Het duurt deze ochtend even voordat het buiten opwarmt. Ik probeer het om 08.30 uur, om 09.30 uur en om 10.30 uur. Pas om 11.00 uur wordt het echt aangenaam in het zonnetje.

Als het tijd is om te vertrekken, moeten er eerst herstelwerken worden uitgevoerd. Ik wil mijn zonnebril pakken, die in zijn doos ligt, en zie dat er een glas uit ligt. Gelukkig ligt ook het microscopisch kleine schroefje in de doos, dus gewapend met een scherp gepunt mesje gaat manlief de strijd aan. Hoewel geen ideaal gereedschap lukt het gelukkig wel en klim ik voorzien van zonnebril achter het stuur.

Tegen de tijd dat we bij Avontuur arriveren is het aangenaam warm. In goed gezelschap genieten we van een lekkere lunch.

De avond brengen we thuis door. We “snaaien” nog wat en kijken een paar afleveringen van NCIS LA, het aanbod aan goede tv-zenders is beperkt. Welterusten!

Zaterdag 24 februari, brrrrrr!!

Niet gedacht dat ik dit hier zou zeggen, maar het is koud vandaag! Slechts 17 graden! Tsja, da’s niks vergeleken met de -7 graden thuis natuurlijk, maar na een paar weken continu zo rond de 30 te hebben gezeten voelt dit écht koud. En we gaan golfen vandaag! Nogmaals op Strand, starttijd 13.15 uur. Als we staan te wachten bij de teebox voelen we de eerste druppels al, in combinatie met de wel erg stevige wind niet echt aangenaam. 

We slaan af en het begint al harder te regenen. Manlief begint nattigheid te voelen in de buggy en al die wind staat ‘m ook niet aan. Zal ik even een paraplu gaan kopen? En weg is ie al. Wij spelen verder en als we juist gedaan zijn met putten komt ie weer aangesjeesd met 2 plu’s. Wel zo netjes richting de buurtjes 😄

Door naar de volgende hole met de wind vol in de rug. Dus de plu wordt uitgeklapt en voornamelijk gebruikt als windscherm. Maar met de wind weg komt ook de regen niet meer binnen. Het is meteen een stuk aangenamer. Gelukkig klaart het een poos later op en laat de zon zich een beetje zien. Nog steeds niets warm maar daar zijn de fleecejacks goed voor.

Ik ben tevreden over mijn spel, langzaamaan komt de schwung (swing) er terug in en de afstanden al weer iets groter. Nu alleen die afwijking naar rechts nog 😏 Ik had vanaf oktober niet meer gespeeld en dat merk ik toch echt wel. De stappen achteruit zijn groter dan de stappen vooruit 😖

Als we gedaan hebben zeggen we de buren goedendag en rijden snel naar huis. Opfrissen, beetje warm worden en een Uber boeken, vanavond eten we bij Terroir op De Zalze Estate. We hebben hier 2 jaar geleden gelogeerd en hier toen ook gegeten. Een goed restaurant alleen was het toen jammer genoeg te koud en moesten we binnen zitten. Deze afspraak was dan ook bedoeld om alsnog eens een keer buiten te zitten. Helaas, dat plan valt weer in duigen en we moeten wederom binnen zitten.

Het eten is er niet minder lekker om, de wijn voortreffelijk en de bediening zeer charmant!

 

Vrijdag 23 februari, goede vrijdag

Vandaag doen buurvrouw en ik een nieuwe poging bij de golfwinkel. Als we binnen stappen loopt men direct met het rokje voor de buurvrouw te zwaaien, maar mijn shirt is in geen velden of wegen te bekennen. Buurvrouw past en beslist, we doen nog een rondje winkel en onderwijl wordt naarstig gezocht naar mijn shirt. Want .... volgens het computersysteem moet het in de winkel zijn. De vraag is alleen waar 🤔😄

Ik heb juist mijn telefoonnummer doorgegeven, zodat ze me kunnen bellen als het shirt wordt gevonden, als ineens ergens een kastje wordt geopend en voila, daar is mijn shirt. Pffff, dat was niet simpel.

Buurvrouw en ik spreken af deze middag samen naar Stellenbosch te gaan. Dus ik lunch op het gemak met manlief, die een rustige middag wel ziet zitten 😄 en stap vervolgens weer in de auto om buurvrouw op te pikken. In de buurt van Stellenbosch schuiven we de file in, het lijkt Antwerpen wel. Het wijnfestival is begonnen en dat trekt veel bezoekers en daar zijn de wegen niet op berekend. 

Na een paar rondjes te hebben gereden vinden we uiteindelijk een parkeerplek en gaan we aan de wandel, winkeltje in, winkeltje uit, her en der wordt iets gepast en buurvrouw vindt nog een paar slippers. Een kleine versnapering op een terrasje en we hebben weer een gezellige middag gehad.

Deze avond hebben manlief en ik gereserveerd bij restaurant Camphors at Vergelegen. Inmiddels regent het pijpestelen en in het hele huis is geen plu te vinden. Dus met de afstand naar de taxi en van de taxi naar de ingang van het restaurant hebben we beiden een nat pak. Nu ja, dat droogt wel weer. Het is een prachtig restaurant op een fantastisch groot en mooi landgoed (waar we door de regen niks van zien) en over de avond is maar één ding te zeggen: WAUW! Van begin tot einde perfect, de bediening, het eten, de entourage. 2 sterren niveau aan brasserie prijzen!

Dit was beslist een goede vrijdag!

Donderdag 22 februari, too hot

Een golfdag vandaag. Voor vertrek hebben we teetime geboekt bij Bosschenmeer Golf in Paarl. Volgens de website een prachtige baan, dus de moeite van het proberen waard. Maar qua planning valt het iets minder uit, uitgerekend vandaag een toptemperatuur van 38 graden! Pfffff....

Maar vol goede moed vertrekken we toch maar, dan zitten we af en toe wel een hole uit om even terug op adem te komen. Als we ter plaatse arriveren zien we echter dat de baan er ontzettend slecht bij ligt. We waren er al een beetje bang voor, door de waterrestricties zijn er veel golfbanen die droog en dor zijn. En dat blijkt dus ook hier het geval.

De nieuwsgierigheid naar de baan wint en we gaan toch van start. Hadden we misschien beter niet kunnen doen. Het is echt triest, het enige groene zijn de greens. De rest is dor, droog, bruin verbrand gras. Niet te doen. Dat in combinatie met de hoge temperatuur doet ons beslissen na 9 holes te stoppen.

Planning was natuurlijk 18 holes en dan hier iets eten. Dat doen we nu ook, maar dat is een kleine lunch. Zitten we natuurlijk met vanavond. Dus stel ik voor vanaond te eten bij Giovanni’s op Eikendal. Daar kun je fijn buiten zitten. De buren gaan akkoord en de afspraak wordt gemaakt.

Als we thuis komen zien we dat het zwembad is schoon gemaakt en bijgevuld. Het waterpeil stond zo laag dat de automatische schoonmaker niet werkte en het zwembad was echt niet meer proper. Een hoop dode vliegen ed op de bodem, we hebben er dus ook nog geen gebruik van gemaakt. Maar .... dat is nu eenmaal overmacht vanwege de waterbeperking. Echter, men heeft nu blijkbaar een oplossing gevonden, want het bad zit nokvol met water. Nu de ph-waarde nog op peil krijgen, want het water ziet nogal groen 😆😆

Inmiddels zijn we weer fris gewassen en hebben we Bosschenmeer vervangen door Boschendal en als het tijd is bestellen we een Uber, pikken de buren op en laten ons naar Eikendal brengen. Het is heerlijk vanavond, goed gezelschap en geweldig goed eten. Manlief helemaal happy met zijn gebakken lever (dat was lang geleden!) en mijn veal limone is ook om de vingers bij af te likken. Welterusten!

Woensdag 21 februari

Alweer een no-stress dag. Rustig aan opstaan (nog altijd vroeger dan thuis), ontbijtje, krantje enzovoort. Om 10.30 uur heb ik met de buurvrouw afgesproken bij de golfwinkel. Maar de rok voor de buuf en mijn shirtje liggen blijkbaar wel klaar in het andere filiaal, maar zijn niet opgehaald. Dat schiet niks op natuurlijk. Vrijdag nog een keer terug.

Vandaag staat lunch op het programma bij restaurant Mont Marie. Wij zijn hier 2 jaar geleden ook geweest, maar omdat het toen in de avond te koud was hebben we binnen gezeten. Ik heb echter gezien dat ze een mooi terras hebben, dus voor dit jaar een lunch ingepland. En inderdaad, het is er prachtig zitten. En het eten is nog zo goed als in onze herinnering. Alleen manlief z’n ogen zijn iets groter dan zijn maag en verstandigerwijs laat ie merendeel van het brood van zijn hamburgertrio liggen 😲😲😄😄

De rest van de dag brengen we thuis door, waar we in de middag nog bezoek krijgen van een groep vogels die totaal niet bang heel nieuwsgierig bijna binnen stappen op zoek naar iets lekkers. Een paar boterhammen gaan er vlotjes in en tevreden vertrekken ze naar het volgende huis.

Dinsdag 20 februari, De Zalze Golf in herkansing

Sinds enige tijd laat ik mijn nagels doen. Acryllaag erop en lakken. Zonder die acryllaag kan ik mijn nagels niet op lengte houden. Ze scheuren in of breken af en als er een haakje aan zit begin ik te knagen 😖 Dus voor vertrek ben ik naar de manicure geweest die een frisse roze kleur op mijn nagels heeft gezet. Afgelopen zondag na het golfen hield ik ineens de in zijn geheel los gekomen acryl- en laklaag van mijn linkerduim in mijn handen. Oei, wat nu?

Gisteren op het gemak eens op internet gezocht en in het ons bekende Waterstone Village (winkelcentrum) zit een nail and feet studio. Dus deze ochtend na het ontbijt stap ik in de auto en rijd naar de mall. 6 dames in een ieniemienie winkelruimte zijn met 5 paar handen bezig, dus er is nog een stoeltje voor me vrij. De lieve enigszins verlegen dame gaat meteen aan de slag op een geheel andere manier dan ik gewend ben. Niks sneldroogapparaatje om je hand in te leggen, nee, gewoon met de armen over elkaar gaan zitten wachten tot elke handeling goed is uitgehard of gedroogd. Dus voor die ene nagel zit ik 35 minuten binnen. Mijn eigen nagelstyliste doet 2 complete handen in 45 minuten. Ik vraag me dan ook af of ik het wel goed heb verstaan als ik 30 ZAR moet afrekenen, dat is ongeveer 2 euro! Dat zou 20 euro voor 2 handen zijn, thuis betaal ik er 49. Daar kunnen ze hier toch onmogelijk aan verdienen? 🤔

Maar ik ben blij met het resultaat, de nagel is weer verstevigd en voorzien van sparkles (beter een totaal afwijkende kleur, dan proberen dezelfde kleur te vinden). En zoals de lieve dame zei: every girl needs sparkles 😄

Deze middag golfen we weer op De Zalze. De regenbui van afgelopen week heeft de baan duidelijk goed gedaan, hij ligt er groener bij dan de laatste keer. En hoewel het ook vandaag warm is, staat er een lekkere bries en is het fijn spelen. Dat wil niet per sé zeggen dat daarmee het spel ook beter gaat, want het is vandaag hit or miss. 50% van de ballen gaat goed, maar de andere 50% is waardeloos. Ach, als je het maar naar je zin hebt. En dat hebben we.

We eindigen de dag op het mooie terras van de golfclub, blijven daar eten en rond 20.30 uur zeggen we de buren gedag en rijden huiswaarts. We zien elkaar morgen weer.

Maandag 19 februari

Geen grote plannen vandaag. Dus staan we op ons gemak op (07.15 uur, ik ben hier vroeger wakker dan thuis! 😲), ontbijten, lezen ieder ons krantje, ik strijk een paar broeken voor manlief en dan moet ik vertrekken om de buurvrouw op te halen. We gaan even samen naar de grote golfwinkel in Somerset West en daarna nog even naar de Foodlovers Market. Buurvrouw heeft tees nodig, maar we moeten uiteraard ook even bij de rokjes en de shirtjes kijken en even later lopen we beiden met een tasje en zónder tees naar buiten 😄

Woensdag moeten we nog even terug om een rokje (buurvrouw) en shirtje (ikke) te passen wat ze uit een ander filiaal laten komen. Buurvrouw doet grote aankopen in de Foodlovers Market, buurman en zij hebben vandaag een fruitdag.

Manlief en ik gaan eten bij Helena’s restaurant in Stellenbosch. De zondag- en maandagavond zijn hier moeilijke avonden, bijna alle restaurants zijn dan gesloten en degenen die geopend zijn zitten vol. We kunnen dus helaas niet buiten zitten, maar met de overvloed aan buitenlucht die we iedere dag krijgen is dat voor een keer ook niet zo erg.

We worden uiterst vriendelijk ontvangen, de bediening loopt hier op rolletjes en het eten is heerlijk en goed verzorgd. Lamskroontjes voor manlief en vis van de dag (zeebaars) voor mezelf met voor beiden een heerlijke panna cotta na. Dat in gezelschap van onze grote favoriet, De Toren Fusion V! Alweer een geslaagde avond. 

Zondag 18 februari, bruin gewaaid

Normaal gesproken zou ik zeggen 4 uurtjes golf vandaag, maar het werden er ruim 5! Maar ik zal bij het begin beginnen.

Blijkbaar zijn we inmiddels goed uitgerust, want ook deze ochtend zijn we weer vroeg wakker. Het is met 18 graden nog aan de frisse kant, maar de blauwe lucht en de zon beloven snel beterschap. Rond de klok van 11 uur vertrekken we naar Strand golfclub voor een ronde golf met de buren. Starttijd 12.30 uur. Terwijl we op het terras zitten te wachten, zien we hoe druk het is. Er is een grote groep heren, die zeer kort achter elkaar de baan opgaan. Van zodra een groep uit bereik is van de opvolgende spelers, wordt er alweer afgeslagen. Er zit hooguit 4 minuten tussen.

Als wij dus eenmaal zijn gestart, duurt het ook maar tot hole 2 of we merken de eerste opstopping al. En bij hole 3 aangekomen, staan we met 3 flights aan te schuiven. Voeg daarbij het feit dat van de 3 heren voor ons er 2 bij zijn die blijkbaar hun ballen alleen helemaal links of rechts uit de baan kunnen slaan en een fikse vertraging is een feit. 

Wij spelen vandaag - op ons niveau - gewoon goed, keurig recht door de baan en zitten de heren constant op de hielen. Ik denk dat ze best een behoorlijke handicap hebben, maar niet overweg kunnen met een slecht geslagen bal. Daardoor worden ze nijdig en de volgende bal gaat vervolgens zo mogelijk nog slechter. Ze liggen continu op andermans fairway, het wordt gewoon lachwekkend.

Gelukkig is het prachtig, met een behoorlijk stevige bries die de temperatuur aangenaam houdt. Rond 4 uur wordt diezelfde bries echter best fris. Manlief mag natuurlijk niet spelen en zit alleen maar in de buggy en die heeft dus zijn trui al aangedaan.

We hebben besloten hier te blijven eten, ze hebben hier perfecte pizza’s. Flinterdun en naar wens gemaakt. Het was een fijne golfdag!

Zaterdag 17 februari, we doen een toereke

Vroeg wakker vandaag, om 07.00 uur zitten we al aan het ontbijt. Het gebruikelijke ochtendritueel duurt vandaag iets langer, ook de digitale krant is op zaterdag “dikker”. Tegen 10 uur stappen we in de auto voor een toereke door de omgeving. We rijden naar Franschhoek en van daar via de Theewaterskloof terug naar Somerset West.

De bedoeling is om in Franschhoek te stoppen voor een koffie met misschien iets lekkers 😄, maar ik rij een parkeerplaats voorbij in de hoop dat er ook nog wel eentje vrij is in de schaduw. Niet dus en als ik het eenrichtingsrondje weer heb gemaakt, is dat ene vrije plaatsje natuurlijk ook niet meer vrij. Het is hier megadruk, niet normaal. Stom natuurlijk om hier uitgerekend op een zaterdag naar toe te gaan.

We rijden dus maar door, richting Theewaterskloof. Een stuwmeer wat voorziet in de watervoorziening voor groot Kaapstad. Het staat praktisch droog! Als het dit jaar niet gaat regenen, hebben ze volgens mij een serieus probleem.

Verder via berg en dal door een gebied met fruittelers, appel- en perenbomen zo ver het oog reikt. Zouden ze - gezien het klimaat - tweemaal per jaar kunnen oogsten??

Terug thuis luieren we wat en iets na 18.00 uur open ik de Uber app. Het is zaterdag, dus druk, en ik moet een kwartiertje geduld oefenen voordat er een XL vrij komt. We pikken de buren op en worden even later afgezet bij restaurant Overture. We zijn hier de vorige vakantie ook geweest, om te lunchen. Het restaurant ligt hoog, tussen de wijnvelden en heeft een fenomenaal uitzicht. Maar ook in de avond is het de moeite waard. Het is zalig zitten buiten en het eten is heerlijk en ziet er mooi uit. Er komen 3 verschillende hoofdgerechten op tafel en het zijn allemaal kleine schilderijtjes.

In goed gezelschap en onder het genot van een lekker glas wijn vliegt er alweer een avond voorbij.