zaterdag 19 oktober 2013

Het zit er weer op, terug naar huis, resumé

Uitschepen 06:45 uur

Vroeg! Ik ben niet zo'n vroege vogel, dus normaal gezien vind ik zo'n laatste ochtend waardeloos. Men probeert natuurlijk iedereen zo snel mogelijk van boord te krijgen om het schip weer gereed te maken voor een nieuwe lading passagiers, maar dat betekent wel dat ik midden in de nacht uit mijn bed moet (ik ben ECHT géén vroege vogel).

Maar goed, na de hut nog 10x te hebben gecheckt of ik echt niets ben vergeten (ben 's morgens niet zo alert, dus een extra controle is geen overbodige luxe) trekken we de deur achter ons dicht en - uitgezwaaid door onze vrolijke en vriendelijke hutstewardessen - spoeden we ons naar onze vertreklounge. Omdat we Elite-lid zijn bij Celebrity (dat word je na een aantal cruises c.q. bepaald aantal cruisedagen) hebben wij een aparte ruimte aangewezen gekregen waar we ook koffie, thee en koffiebroodjes kunnen pakken. Op zich plezierig, want dat betekent dat we ons niet in de drukte van het buffetrestaurant hoeven te mengen, daar is het meestal een gekkenhuis zo'n laatste ochtend.

We hebben nog maar goed en wel onze koffie op of we worden al opgehaald door een hostess. We mogen (moeten) van boord. Het uitchecken en terug vinden van koffers loopt op rolletjes en 10 minuten later zitten we in de bus die ons naar het vliegveld zal brengen. Het is nog even wachten op de rest van de passagiers, maar een kwartiertje later zijn we onderweg en - voor ons - ruimschoots op tijd worden we afgezet voor de vertrekhal. Ons vliegtuig vertrekt pas om 11:50 uur, dus we hebben nog een paar uurtjes kapot te maken.

Eerst door de bagagecontrole, lange lange rijen, aanschuiven, aanschuiven, eindelijk zijn we aan de beurt. Uitzonderlijk is het deze keer niet manlief die piept, maar gaan bij mij de bellen rinkelen. Armen gespreid (niet kietelen aub) en een minuut later ben ook ik goedgekeurd.

We wandelen wat rond, kijken wat winkels, Ataturk is een mooie, goed verzorgde vluchthaven. We pakken nog een kopje koffie en besluiten alvast richting onze gate te lopen.

Het vliegtuig is op tijd, maar uiteindelijk stijgen we 10 minuten te laat op. De vlucht verloopt rustig en keurig op tijd landen we om 14:15 uur op Brussel. Ik ben blij als we het vliegtuig uit kunnen en ik me weer een beetje kan strekken, de laatste dagen aan boord is mijn rugpijn er niet beter op geworden. Gelukkig slaap ik vannacht weer in mijn eigen bed.

Resumé
De cruise op zich was uitstekend, het schip in goede staat (hoewel voor mij waardeloze matrassen) en de bediening/service top. We hebben zoals gebruikelijk weer fantastisch gegeten. Op Sevastopol na zijn de aanleghavens aan de Zwarte Zee ons heel goed meegevallen en hebben we nu een beetje een idee hoe het er in Oekraine uit ziet / aan toe gaat. We mogen ons wederom gelukkig prijzen met het niveau van welvaart in Nederland/Belgie. Alle plaatsen zijn goed op eigen gelegenheid te bezichtigen, echter indien je rekent op Engelstalige informatieborden heb je pech gehad, alles is in het Russisch.

Istanbul is een prachtige stad, waarvan we nog niet de helft hebben gezien. Ons hotel was zeer gunstig gelegen in de oude stad, goed verzorgd en met een goed restaurant, dus zeker een aanrader.

Na 2 vluchten is het nog iets te vroeg om een maatschappij de hemel in te prijzen, maar gezien de recensies die ik eerder op het internet heb gelezen behoort Turkish Airlines zeker tot één van de betere vliegmaatschappijen. Wij waren in ieder geval aangenaam verrast.

En ja, het weer hè. Dat is nu één van de weinige dingen waar we echt geen zeggenschap over hebben en maar goed ook. Maar het feit blijft dat we voor onze dagen in Istanbul toch echt wel hadden gerekend op een graad of 20/21. En ook het slechte weer in Athene, Kusadasi en de laatste zeedag hadden we niet ingecalculeerd. Ons idee voorafgaand aan deze cruise was een paar dagen prachtig weer in Istanbul, rekening houden met een aantal mindere dagen op de Zwarte Zee en afsluiten met een paar fantastische zonnige dagen in Griekenland en Turkije.

Neemt niet weg dat we een fijne en boeiende vakantie hebben gehad, waarbij we op plaatsen zijn geweest waar we op eigen gelegenheid en over land niet zo snel naar toe zouden gaan. Is de Zwarte Zee voor herhaling vatbaar? Voorlopig niet, we hebben nog te veel andere plaatsen op het verlanglijstje staan én ze moeten in Oekraine eerst maar eens iets beter op westerse toeristen ingesteld zijn (vooral qua taal).

Dank je voor het lezen en tot een volgende vakantie!

vrijdag 18 oktober 2013

En we zijn weer terug in Istanbul

Aankomst 14:00 uur

De laatste dag is een zeedag. Terug via de Dardanellen en de Zee van Marmara richting Istanbul. Vanaf dat we gisteren in Kusadasi zijn vertrokken is het een woelige reis geweest. Het waait behoorlijk. En als ik 's morgens naar buiten kijk, kom ik al snel tot de conclusie dat we ook vandaag het mooie weer wel kunnen vergeten.

Ik hoop dat het weer in de loop van de dag nog opklaart want eigenlijk zou ik deze laatste dag nog willen gebruiken voor een bezoek aan het Dolmabahçepaleis. Maar helaas, de weergoden zijn ons niet gunstig gezind. We blijven dus maar lekker aan boord en sluiten deze cruise heerlijk relaxed af, we doen helemaal niets.

Zo'n laatste dag is altijd een erg aparte dag. De passagiers moeten natuurlijk inpakken en zorgen dat de koffers uiterlijk om 23:00 uur in de gang staan. Dat houdt automatisch in dat je op zo'n laatste avond een heel divers publiek ziet. Sommige passagiers maken er nog echt een feestje van en lopen keurig in pak en jurk. Anderen hebben de boel blijkbaar al ingepakt en lopen in reiskledij, vaak comfortable (lees: afgedragen) spijkerbroeken of zelfs trainingspakken. Sportschoenen (liefst van die grote witte) of knalroze Crocs! Blijkbaar zit dat comfortabel in het vliegtuig.

We hebben besloten de cruise in stijl te eindigen en hebben nog een keer gereserveerd in Tuscan Grill. Voordat we de hut verlaten maak ik nog een aantal sfeerfoto's van Istanbul. Vooral de verlichte brug is mooi om te zien, vooral omdat hij steeds van kleur veranderd.



We worden allerhartelijkst ontvangen in het Italiaanse restaurant, de laatste avond is normaliter niet zo'n drukke avond dus ze zien de gasten graag komen.

We beginnen de avond met een carpaccio van filet mignon, geserveerd met een tomatentapenade, wat rucola en parmezaan is dit een mooie, lichte starter.

We houden het sowieso licht vanavond, want we gaan door met brochette van coquilles en tijgergaranalen, gemarineerd in knoflook, witte wijn en peterselie.

En dan vinden we het licht genoeg geweest en het is per slot onze laatste vakantie-avond, dus we mogen een dessert! Ik neem de Toffee Panna Cotta, maar krijg daarbij ook nog een limoensorbet en een mangobavarois.

Manlief wijkt niet af van zijn gewoonte en gaat voor de tiramisu.

Een heerlijke afsluiting! Na nog een paar uurtjes in de Rendezvous Lounge houden we het iets voor 11 uur voor gezien. Dan heb ik nog juist tijd om de kleren die we nu dragen in de koffers te doen en dan staan de koffers keurig op tijd op de gang en liggen wij op tijd in bed want we zijn vriendelijk verzocht morgenvroeg om 06:45 op de aangewezen locatie aanwezig te zijn. Pffffff, da's toch geen tijd!

donderdag 17 oktober 2013

Koud en winderig Kusadasi, Turkije

Aankomst 08:00 uur
Vertrek 18:00 uur

Nieuwe dag, nieuwe kansen. Hopelijk is het vandaag wel mooi weer.
Maar als ik 's morgens naar buiten kijk, word ik wederom zwaar teleurgesteld. Donker, grijs en er staat een vliegende storm. Zelfs op het balkon zitten is er niet bij vandaag. We zijn hier vorig jaar ook geweest en hebben toen Ephesus bezocht en ik had gehoopt vandaag gewoon even van boord te gaan en langs de waterkant te wandelen. We zullen ons echter binnen moeten vermaken.


Blijkbaar hebben na de koude en natte dag van gisteren een aantal passagiers besloten vandaag aan boord te blijven, want het is druk in de diverse lounges. Wij doen het gebruikelijke, we lezen wat, puzzelen, doen een spelletje op de I-Pad en kijken mensen. We wisselen tussen de diverse lounges, kwestie van andere mensen ook een kans te geven om bijvoorbeeld in Café Al Bacio te zitten.

O ja, gisteren is eindelijk de Code Rood beeindigd. Blijkbaar heeft men het norovirus onder controle. Het is wel even wennen om in het buffetrestaurant weer zelf je eten te pakken. En het blijft ongelooflijk, je zou denken dat mensen bij zo'n Code Rood toch gaan nadenken, maar meteen de eerste dag zie ik alweer mensen een broodje pakken maar ook weer - met de handjes natuurlijk - terug leggen. Eén meneer dook zelfs met z'n hele bovenlijf onder het glas door om iets te pakken. Hij stond er blijkbaar niet bij stil dat hij dan met zijn hele lijf en gezicht boven allerlei gerechten hangt. Eén van de jongens die achter het buffet staan had het ook gezien en kwam meteen 3 schalen met voedsel verwijderen. Zonde van al dat eten!

Vanavond is er een show in het theater waarbij we nog eenmaal kunnen genieten van een aantal artiesten die gedurende de cruise hebben opgetreden. We besluiten naar de show van 9 uur te gaan en voor die tijd te gaan eten in het grote restaurant. We aperitieven in de wijnbar waar het String Trio optreedt, achteraf kunnen we wel zeggen dat dit de meest getalenteerde artiesten aan boord waren.

We gaan vanavond van start met een ravioli gevuld met krab. Het smaakt net zo goed als het eruit ziet.

Daarna hou ik het vanavond simpel en ga verder met een pasta met zeevruchten.

Manlief kiest de sucadelapjes. Hoewel erg lekker is hij van mening dat er wel iets minder saus bij had gemogen. Het vlees lag nu te zwemmen op z'n bord.

We slaan het dessert weer over. Zo naar het einde van een cruise krijgen we toch altijd langzaamaan een vol gevoel, hoewel we doorheen de jaren steeds minder zijn gaan eten en drinken. Blijkbaar moeten we toch nog meer minderen.

We zitten keurig op tijd in het theater en zien nog een selectie van voorgaande shows. We hebben niet alles gezien, dus sommige optredens zijn een aangename verrassing. Ook Jayne Curry is van de partij en zij sluit de show af met een aantal bekende liedjes van bekende diva's, o.a. Celine Dion.

We nemen nog een keer een kijkje in Reflections. Het is vanavond iets drukker en er is meer reuring op de dansvloer. Na een klein uurtje houden we het weer voor gezien en zoeken we onze hut op.

woensdag 16 oktober 2013

Verregend Athene,Griekenland

Aankomst 07:00 uur
Vertrek 18:00 uur

Geen bijzondere plannen vandaag. We zijn vorig jaar in Athene geweest en hebben toen de Acropolis bezocht en onderweg ernaar toe nog een aantal andere bezienswaardigheden. Omdat Athene ongetwijfeld een aanleghaven is waar busladingen passagiers van boord zullen gaan, hopen wij op een zo goed als verlaten en dus rustig schip een dag van het mooie weer te genieten.

Nee dus, 's morgens vroeg is het al bewolkt en overwegend grijs. Het ziet er niet naar uit dat de zon snel zal doorbreken. De temperatuur is niet slecht, zo'n 19 à 20 graden, maar het nodigt niet uit tot zonnen op het bovendek. Na ontbijt en koffie besluiten we op ons balkon te gaan zitten. We zitten aan walzijde dus zien het merendeel van de passagiers van boord gaan en in de gereed staande bussen stappen.

Een half uurtje later begint het voorzichtig te regenen, nog een half uur later is er van voorzichtigheid geen sprake meer en valt het regenwater mals naar beneden. Wij zijn blij dat we niet op de Acropolis rondlopen.

We brengen zo goed als de rest van de dag door op ons balkon, we zitten uit de wind en de temperatuur blijft ondanks de regen aangenaam. Voor de lunch loop ik even op en neer naar het buffetrestaurant om voor beiden een lekkere panini met tonijnsalade te halen.

In de loop van de middag zien we steeds meer passagiers terug keren van hun excursies. Een groot aantal loopt erbij als verzopen katten. Heel veel mensen hadden absoluut niet op dit weer gerekend. Ook de kapitein niet trouwens, want in zijn 10.00 uur praatje had hij het nog over opklaringen. Ook in het dagelijks krantje - de avond ervoor ontvangen - geeft men een maximum temperatuur van 24 graden en zon met hier en daar bewolking.

Het is vanavond weer - voor het laatst - een formele avond, dus we hijsen ons in pak en jurk. Een formele avond betekent ook een grote theatershow. De show heet Celebrate the World en maakt feitelijk een reis over de wereld wat betreft muziek en dans. Dus we zien de Can-Can van Frankrijk en horen Franse chansons en Italiaanse opera's, we gaan van de Ierse Riverdance zo over op de Russische Catharine. Een leuke show.

Ook vanavond eten we in het franse a-la-carte restaurant. We gaan van start met een amuse van kortgebakken tonijn. Manlief houdt het veilig en kiest nogmaals de kreeftensoep. Ik neem vanavond de warme geitenkaassoufflée met in de bereiding coulis van gerookte tomaat, crème van parmezaan en basilicumpesto. Erg smakelijk.


Op de kaart staat ook kreeft. Die hebben we ooit al eerder op en ik ben niet zo weg van de bereiding. Hij wordt in stukjes gesneden, met cognac geflambeerd en afgeblust met een romige mosterdsaus. Daar wordt nog het nodige aan toegevoegd, knoflook, tomaat, champignons, bacon, basilicum. Het smaakt goed, maar het is ook erg machtig. Indien je bijvoorbeeld liever kreeft thermidor hebt is dit mogelijk, echter dit moet je dan wel een paar dagen op voorhand doorgeven.

Maar, manlief gaat voor bovengenoemde versie van de kreeft en daarbij hoort een heel circus aan tafel. De obers komen met veel vertoon hun kunsten tonen en hebben er duidelijk zin in vanavond.




Mijn keuze valt vanavond op de tarbot, opgediend met venkelpuree, Bok Choy, citrusvrucht en een jus van citrusvrucht, gepresenteerd onder een raster van aardappel. Dat raster is meer voor de mooi-igheid dan dat je er ook daadwerkelijk iets mee doet, maar het oog wil ook wat. Ik heb voor de duidelijk maar 2 foto's gemaakt, met raster erop en raster eraf. Dit gerecht staat al een aantal jaren op de kaart en is een echte klassieker aan het worden. Het lijkt veel, maar door de citrusvruchten is het erg licht eten.


Ook vanavond geen dessert, we vertrouwen erop dat we de gebruikelijke snoepjes op tafel krijgen. Manlief heeft zin in een Irish Coffee en ik bestel een glas Klein Constantia dessertwijn.


Omdat we vandaag zo'n luie dag hebben gehad zijn we nog klaarwakker. We besluiten naar het hoogste dek te gaan, naar Reflections, waar volgens het dagelijkse krantje elke dag het feest nog doorgaat tot in de vroege uren. Nou, zoals op de foto te zien is, er was geen doorkomen aan, stampvol met mensen. Maar niet heus .... Het was er een ongelooflijk dooie boel, slechts één meneer stond zich compleet uit te leven op de dansvloer. Volgens mij had ie al een paar borrels op.

We hebben een drankje genomen en het nog een kleine drie kwartier aangezien. Het werd nog iets drukker maar er was gewoon weinig te beleven. Tijd om naar bed te gaan.

dinsdag 15 oktober 2013

Een prachtige zonnige dag op Mykonos, Griekenland

Aankomst 07:00 uur
Vertrek 18:00 uur

Als ik de gordijnen open trek liggen we al aan wal en ik zie een stralende strakblauwe lucht. Het belooft een mooie dag te worden op Mykonos. We hebben geen speciale plannen, behalve op ons gemak door het stadje kuieren en uiteraard de wereldberoemde molens van dichtbij bekijken. Hoewel Mykonos-stad op loopafstand ligt van de kade, rijden er complementair shuttlebussen.

Zicht vanaf ons balkon, de bussen voor de diverse aangeboden excursies staan al gereed.


Eerst ontbijten natuurlijk, we hebben geen haast, we hebben een hele dag tot onze beschikking.
Als de grootste troepen van boord zijn (allemaal excursies) lopen we op ons gemak naar de uitgang en de shuttlebus. Deze rijdt via een behoorlijk smalle weg - zonder trottoirs, dus de shuttlebus pakken is slimmer dan lopen - tot vlak voor het stadje. Een goed punt voor een mooie foto van de Constellation.

We wandelen langs het water richting de stad. Eenmaal nabij het centrum kiezen we één van de vele smalle straatjes en dwalen op ons gemak kris kras door de stad.


Mykonos is een erg fotogeniek dorpje, helemaal met dit prachtige weer. Veel wit gekalkte huisjes of kerken en dan bij voorkeur met het dak of de luiken in een knalkleur zoals rood of blauw.

Je moet hier overigens wel een goede conditie hebben en goed ter been zijn, want er zijn behoorlijk wat hoogteverschillen te overbruggen. Zo ben je aan het klimmen, zo ben je weer aan het afdalen.





Er zijn legio kleine kerkjes in Mykonos-stad, meestal geopend voor publiek. De inrichting is ontzettend kleurrijk.






Uiteindelijk komen we bij de beroende molens. Het is jammer dat het er zo ontzettend druk is, onmogelijk om een mooie foto te nemen. Ik denk dat alle foto's die je in boeken of in brochures ziet, in de vroege ochtend zijn gemaakt, om een uur of 6 als alle toeristen nog op 1 oor liggen.

We hebben vanaf dit punt - iets hoger gelegen - ook een mooi zicht op de waterlijn met de vele restaurantjes, bars en terrassen. Hier krijg je een echt vakantiegevoel.

Als we onderweg zijn naar één van die terrasjes voor een verfrissing zien we ook nog een echt katholiek kerkje.


Als we op het terras zitten met respectievelijk een koud pilsje en een koude witte wijn hebben we precies het tegenovergestelde zicht. We kijken nu richting de molens. Leuk plekje om te zitten zo langs het water.

Een klein uurtje later kuieren we weer verder op zoek naar een restaurant. Ik had iets gevonden op het internet met goede aanbevelingen, maar als we daar voor de deur staan is het restaurant gesloten. Ze zitten al in de wintersluiting. Dan maar op zoek naar iets anders, een beetje uit de ergste drukte uit.






We belanden uiteindelijk bij Taverne Antonini. Achteraf gezien een goede - toevallige - keuze, we hebben er uitstekend gegeten en genoten van een meer dan voortreffelijke bediening. Meneer Antonini himself vindt het maar niks dat we alleen een hoofdgerecht bestellen en er verschijnt al snel een frisse salade op tafel om te delen. Licht, fris en vers, heerlijk!

Manlief gaat voor de kreeft van de grill en ik kies de reuzegamba's met tomatensaus en pasta. Ik vraag om een kleine portie pasta, maar krijg desondanks zoveel dat ik er wel 3 dagen van zou kunnen eten. Mijn bord ging dus niet helemaal leeg terug naar de keuken. Zowel de kreeft als de gamba's waren dagvers en heerlijk op smaak.


Volgens manlief is het echt weer voor een ijsje (dat zegt ie ook bij -25 C) en dus besluiten we een dessert te nemen. Een variatie van verschillende ijssoorten met chocoladesasus voor manlief en ik wil de echte Griekse yoghurt wel eens proberen, mét honing. Heel simpel, maar zooooo lekker!


We krijgen van meneer Antonini ieder nog een glaasje Mastic van het huis, volgens hem een met Ouzo vergelijkbare likeur. Ik heb het thuis even opgezocht en het blijkt te worden gemaakt van mastiek wat enkel te vinden is op Chios.

Er is een plant die een speciale betekenis geeft aan de Chiotische flora: het is de zogenaamde mastiekboom, de 'mastiek lentisk'.  Deze ongelooflijke groene boom wordt ook wel Schinos genoemd, groeit enkel op dit eiland en alhoewel er vele mastiekplanten groeien in vele plaatsen op het eiland, is wordt het systematisch gecultiveerd in de 21 mastiekdorpen in zuid-Chios.  Het is een korte struik met uitstrekkende takken, lichte of donkere takken afhankelijk van de leeftijd, met onregelmatige kronkels.  Er is goed weer voor nodig en een speciale bodemondergrond zoals die op het eiland, die niet veel vocht aan de oppervlakte houdt.  De gemiddelde boom begint mastiek te produceren vanaf een leeftijd van 5 tot 6 jaar. 

Weer iets wijzer geworden. Hoe dan ook, het is een lekker likeurtje.

We rekenen af en we besluiten dat manlief op z'n gemak terug loopt naar de shuttlebussen om terug te gaan naar het schip, terwijl ik nog even het hoger gelegen deel van Mykonos ga bekijken. Trappen beklimmen dus!

Op dit punt staat één enkele eenzame molen en ik heb vanaf deze hoogte een prachtig uitzicht over Mykonos.



Via allerlei kleine en smalle straatjes zoek ik me weer een weg naar beneden, onderweg de tijd nemend voor het maken van diverse foto's. Zoals ik eerder al zei, Mykonos is ontzettend fotogeniek.



Als ik even later uit de shuttlebus stap zie ik dat manlief heerlijk op het balkon zit. We hebben mazzel, we liggen aan de schaduwzijde. Gezien het zo'n 24 graden is en de zon hoog aan de hemel staat is het aan de andere kant waarschijnlijk niet vol te houden. Ik voeg me even later bij hem en we zitten nog geruime tijd tot na de afvaart buiten.

Omdat we vanmiddag zo heerlijk hebben geluncht eten we vanavond weer in het buffetrestaurant, manlief loopt meteen naar de Aziatische hoek en ik besluit nog een keer fish en chips te nemen, altijd lekker.

Om half 9 is er een "Perfect Couple Comedy Game Show" in het theater. Een show waarin men op zoek gaat naar het meest ideale stel aan boord. De mensen die op de eerste rijen zitten zijn de pineut uiteraard en hebben geen idee waar ze zich mee inlaten. Het is een simpel maar hilarisch spel en vooral  voor de toeschouwers erg amusant.

Om 9 uur volgt de grote show, een optreden van een violiste uit Oekraine. We horen het 3 nummers aan, maar worden moe van het gepraat in uitermate gebrekkig Engels tussendoor. Omdat we ook niet kapot zijn van het vioolspel besluiten we - met een goed glas wijn - de avond af te sluiten in de wijnbar.