Ten eerste, we hebben een heerlijke vakantie gehad. Over het geheel prachtig weer, fijne aanleghavens en heerlijk eten.
De Marina is een prachtig schip. Kleiner dan wij gewend zijn, maar smaakvol ingericht. Onze balkonhut was ruimer - in de breedte - dan de hutten van Celebrity. De badkamer was prachtig met veel gebruik van marmer. Van ons had er geen bad in hoeven zitten, waardoor er meer ruimte zo zijn voor het toilet en misschien een dubbele wastafel. De douche was voldoende groot, maar had voor het gemak iets ruimer mogen zijn.
We vonden het contact met het personeel iets minder hartelijk dan aan boord van bijvoorbeeld Celebrity of HAL. We waren al 2 dagen aan boord toen we voor de eerste keer onze hutstewardessen zagen. En ze hebben zich nimmer officieel voorgesteld. Ook hebben we deze cruise verbazend weinig officiers gezien.
Het entertainment aan boord van de Oceania Marina laat nogal wat te wensen over. In onze favoriete lounge speelde iedere avond een pianist. Goed, maar je wil wel eens iets anders horen. Er was ook een stringkwartet aan boord. Dit zijn we ook gewend bij Celebrity. Maar daar worden meestal bekende, vrolijke. lieflijke nummers gespeeld. Dit kwartet gaf de voorkeur aan nogal zwaarmoedige muziek. De heren speelden in een andere lounge en de opkomst iedere dag was bedroevend. Aan boord van de Celebrityschepen zijn wij gewend aan opstoppingen als het stringkwartet optreedt.
Er waren nog 2 bandjes aan boord, die wisselend bij het zwembad optraden. Daar werd goede muziek gespeeld, maar is voor ons niet de plek om gezellig te gaan zitten. Dezelfde bandjes traden ook in de avonduren op in Horizons, de lounge op dek 15 op de boeg. Waar 's avonds niemand meer komt.
Ook de grote shows vielen wat tegen. Misschien mede doordat door de grootte van het schip het theater heel klein is, het is meer een grote lounge, en de mogelijkheden dus beperkt. Daarnaast werd er veel herhaald. Dinsdags een zanger (niet onze smaak), donderdags dezelfde zanger wegens - zeggen ze - herhaald verzoek. Aan het einde van de cruise nogmaals diezelfde zanger. Met andere woorden, een erg beperkt aanbod.
Oceania zit zich in de markt met hun zogezegde topkeuken. Nu hebben we goed gegeten deze vakantie, maar om nu te zeggen dat dit zoveel beter was. Nee ... Er wordt meer aandacht besteedt aan de presentatie en er staan vaker dure produkten zoals kreeft op de kaart, maar verder vinden we de keuken vergelijkbaar met de ons bekende maatschappijen.
Het systeem van all inclusive wat betreft de restaurants is op zich goed, echter in de praktijk blijkt het haast onmogelijk extra reserveringen te maken in de specialiteitenrestaurants. Voor ons toch één van de hoogtepunten van een vakantie, eten in een aangenaam restaurant. Mede door het gehanteerde systeem zijn de specialiteitenrestaurants ook veel groter en daardoor rumoeriger dan de ons bekende specialiteitenrestaurants bij andere cruisemaatschappijen. Een reden voor ons om in de specialiteitenrestaurants te gaan eten is met name de kleinschaligheid van het restaurant en daarmee de betere service, meer sfeer, minder lawaai.
Wat Oceania dan wel weer heel goed doet, is dat ook in de specialiteitenrestaurants een tafel gedeeld kan worden. Dit biedt dus ook solo cruisers de mogelijkheid in een specialiteitenrestaurant te gaan eten.
We hebben deze cruise geen excursies geboekt. Ten eerste omdat een aantal havens bekend terrein was en we ook vaak op loopafstand van het centrum waren. Ten tweede is Oceania buitensporig duur met hun excursies. Ik heb nog even overwogen naar Florence te gaan door een excursie te boeken waarbij Oceania enkel de busreis voorziet en men een aantal uren vrij te besteden heeft. De prijs voor deze excursie was € 139 p.p. Ik heb op het internet gezocht naar de prijs van Celebrity en die vragen voor dezelfde busrit € 79 p.p. Een substantieel verschil. We weten allemaal dat het boeken van excursies via de cruisemaatschappij altijd duurder is dan wanneer je zelf iets regelt, maar je kiest voor gemak. Maar het moet wel leuk blijven.
Conclusie: Zullen we in de toekomst nog eens met Oceania cruisen?
Wellicht wel, indien de vaarrroute ons aanstaat en er een goede promotie langs komt. Maar vooralsnog hebben wij besloten ons te richten op Celebrity, HAL, Royal Caribbean of Princess.
woensdag 5 november 2014
Het zit er weer op
Brussels Airlines 11.55 - 13.40 uur
Na een onrustige nacht (ik weet dat ik op tijd eruit moet, dus slaap ik niet goed) en een laatste ontbijt aan boord van de Oceania Marina verlaten we iets voor half 9 het schip. Twee dagen geleden hebben we op een formulier in moeten vullen hoe laat we van boord wensten te gaan, rekening houdend met het feit dat iedereen om 08.00 uur uit de hut moet zijn en iedereen uiterlijk om 09.00 uur van boord moet zijn. Ik heb 08.30 uur ingevuld en tot mijn verbazing kregen we gisteren keurig een brief dat verwacht werd dat we om 08.30 van boord zouden gaan. Er zouden geen tijden of kleurgroepen worden omgeroepen. Ongelooflijk, dit is wel een erg soepel einde van een cruise.
We vinden onze koffers zonder problemen terug onder Groen 3 en 5 minuten later staan we buiten. Er staan chauffeurs met bordjes maar onze naam zit er niet tussen. Het rijdt af en aan en er stopt een taxibus voor onze neus. De jongeman die ons gisteren heeft aangesproken stapt uit en herkent ons meteen. Sjonge, dit verloopt wel heel erg soepel vanochtend. Hij begint meteen onze koffers in te laden en wordt dan aangesproken door een jongedame met een clipboard. Ze vangt blijkbaar passagiers op die op zoek zijn naar een taxi en vraagt of er nog 2 dames mee kunnen rijden. De jongeman vraagt vriendelijk aan ons of wij hier bezwaar tegen hebben, wat uiteraard niet het geval is. De dames zijn blij dat ze al zo snel naar het vliegveld kunnen vertrekken en bedanken ons hartelijk.
Ze hebben nog een hele reis voor de boeg. Eerst naar - hoe toevallig - Brussel en dan door naar New York en dan een overstap naar Philadelphia. En alles in economy klasse. Ik benijd ze niet.
Een dik half uur later zijn we op het vliegveld. Binnen kijken we snel op de schermen of al is aangegeven bij welke desk we moeten zijn. O jee, zover zijn ze nog lang niet. Dat wordt wachten. En binnen is nergens een vrije stoel te vinden. Wat is dat toch altijd met die luchthavens? Zo'n investering kan het toch niet zijn om honderd extra stoeltjes te plaatsen. We gaan dus maar buiten zitten, gelukkig is de temperatuur goed. Het is ook deze morgen grijs, maar al iets minder dan gisteren.
Ik loop met enige regelmaat naar binnen om te kijken of er al iets bekend is, maar pas anderhalf uur later staat aangegeven dat we bij desk 15 moeten zijn. We lopen er meteen naartoe en het is er chaos. Waar is het begin van de rij? waar is het einde? Is dit de rij voor Brussel? Nee, voor Munchen hoor ik, wat meteen door iemand anders wordt tegengesproken, nee dit is wel degelijk de rij voor Brussel. O, o. Na enig zoeken, kijken, schuiven en vragen hebben we uiteindelijk het idee toch wel in de goede rij te staan. Het lijkt niet vooruit te gaan, maar uiteindelijk kunnen we dan toch onze koffers inleveren. Ik zie op de tickets dat we niet naast elkaar zitten. Manlief heeft de stoel aan het gangpad rij 20 en ik zit achter hem, maar dan aan het raam. Ach, het is uiteindelijk maar een uur en drie kwartier vliegen.
We vinden onze gate en ik ga op zoek naar een broodje want we krijgen niks aan boord. Door het lange wachten is het al bijna tijd om te boarden. Ik vind gelukkig snel een paar broodjes salami. Het boarden verloopt ook al chaotisch. Dat krijg je als je iedereen gelijktijdig laat instappen. Het is beter om bijvoorbeeld eerst de laatste 20 rijen in te laten stappen en dan pas de rest, dan krijg je niet zoveel opstoppingen in het gangpad. Maar goed, we kunnen de handbagage kwijt en we vertrekken op tijd. Het opstijgen verloopt probleemloos en even later zien we weer blauwe lucht en zon.
Ik was door mijn vader al gewaarschuwd dat het ontzettend slecht weer zou zijn als we thuis kwamen. Veel regen en een behoorlijk stevige wind. Nou, dat is te merken. Het lijkt wel alsof we over Belgische kasseien rijden in plaats van vliegen. Het is een rommelige aanloop naar de landing, we worden nogal heen en weer geschud. Als we onder de wolken zakken is het minstens zo grijs als in Venetië maar hier regent het er nog eens bij en niet zo zuinig ook. Welkom thuis!
We pikken onze koffers op, halen de auto waar gelukkig alle ruiten nog in zitten en rijden in de stromende regen naar huis. We hebben een hele fijne vakantie gehad, maar het is wel lekker om vanavond in mijn eigen bed te slapen.
Na een onrustige nacht (ik weet dat ik op tijd eruit moet, dus slaap ik niet goed) en een laatste ontbijt aan boord van de Oceania Marina verlaten we iets voor half 9 het schip. Twee dagen geleden hebben we op een formulier in moeten vullen hoe laat we van boord wensten te gaan, rekening houdend met het feit dat iedereen om 08.00 uur uit de hut moet zijn en iedereen uiterlijk om 09.00 uur van boord moet zijn. Ik heb 08.30 uur ingevuld en tot mijn verbazing kregen we gisteren keurig een brief dat verwacht werd dat we om 08.30 van boord zouden gaan. Er zouden geen tijden of kleurgroepen worden omgeroepen. Ongelooflijk, dit is wel een erg soepel einde van een cruise.
We vinden onze koffers zonder problemen terug onder Groen 3 en 5 minuten later staan we buiten. Er staan chauffeurs met bordjes maar onze naam zit er niet tussen. Het rijdt af en aan en er stopt een taxibus voor onze neus. De jongeman die ons gisteren heeft aangesproken stapt uit en herkent ons meteen. Sjonge, dit verloopt wel heel erg soepel vanochtend. Hij begint meteen onze koffers in te laden en wordt dan aangesproken door een jongedame met een clipboard. Ze vangt blijkbaar passagiers op die op zoek zijn naar een taxi en vraagt of er nog 2 dames mee kunnen rijden. De jongeman vraagt vriendelijk aan ons of wij hier bezwaar tegen hebben, wat uiteraard niet het geval is. De dames zijn blij dat ze al zo snel naar het vliegveld kunnen vertrekken en bedanken ons hartelijk.
Ze hebben nog een hele reis voor de boeg. Eerst naar - hoe toevallig - Brussel en dan door naar New York en dan een overstap naar Philadelphia. En alles in economy klasse. Ik benijd ze niet.
Een dik half uur later zijn we op het vliegveld. Binnen kijken we snel op de schermen of al is aangegeven bij welke desk we moeten zijn. O jee, zover zijn ze nog lang niet. Dat wordt wachten. En binnen is nergens een vrije stoel te vinden. Wat is dat toch altijd met die luchthavens? Zo'n investering kan het toch niet zijn om honderd extra stoeltjes te plaatsen. We gaan dus maar buiten zitten, gelukkig is de temperatuur goed. Het is ook deze morgen grijs, maar al iets minder dan gisteren.
Ik loop met enige regelmaat naar binnen om te kijken of er al iets bekend is, maar pas anderhalf uur later staat aangegeven dat we bij desk 15 moeten zijn. We lopen er meteen naartoe en het is er chaos. Waar is het begin van de rij? waar is het einde? Is dit de rij voor Brussel? Nee, voor Munchen hoor ik, wat meteen door iemand anders wordt tegengesproken, nee dit is wel degelijk de rij voor Brussel. O, o. Na enig zoeken, kijken, schuiven en vragen hebben we uiteindelijk het idee toch wel in de goede rij te staan. Het lijkt niet vooruit te gaan, maar uiteindelijk kunnen we dan toch onze koffers inleveren. Ik zie op de tickets dat we niet naast elkaar zitten. Manlief heeft de stoel aan het gangpad rij 20 en ik zit achter hem, maar dan aan het raam. Ach, het is uiteindelijk maar een uur en drie kwartier vliegen.
We vinden onze gate en ik ga op zoek naar een broodje want we krijgen niks aan boord. Door het lange wachten is het al bijna tijd om te boarden. Ik vind gelukkig snel een paar broodjes salami. Het boarden verloopt ook al chaotisch. Dat krijg je als je iedereen gelijktijdig laat instappen. Het is beter om bijvoorbeeld eerst de laatste 20 rijen in te laten stappen en dan pas de rest, dan krijg je niet zoveel opstoppingen in het gangpad. Maar goed, we kunnen de handbagage kwijt en we vertrekken op tijd. Het opstijgen verloopt probleemloos en even later zien we weer blauwe lucht en zon.
Ik was door mijn vader al gewaarschuwd dat het ontzettend slecht weer zou zijn als we thuis kwamen. Veel regen en een behoorlijk stevige wind. Nou, dat is te merken. Het lijkt wel alsof we over Belgische kasseien rijden in plaats van vliegen. Het is een rommelige aanloop naar de landing, we worden nogal heen en weer geschud. Als we onder de wolken zakken is het minstens zo grijs als in Venetië maar hier regent het er nog eens bij en niet zo zuinig ook. Welkom thuis!
We pikken onze koffers op, halen de auto waar gelukkig alle ruiten nog in zitten en rijden in de stromende regen naar huis. We hebben een hele fijne vakantie gehad, maar het is wel lekker om vanavond in mijn eigen bed te slapen.
Venetie, Italie - met overnachting
Aankomst 10.00 uur
Nu hebben we bijna alle dagen zulk ontzettend mooi weer gehad en uitgerekend als we Venetië invaren is het grauw, grijs, mistig. Zo jammer .... Gelukkig zijn wij al verscheidene malen hier geweest, dus ik weet hoe mooi Venetië is als de zon schijnt.
Maar even vooraan beginnen. We zijn laat wakker vandaag. Sterker nog, ik word wakker van de cruisedirecteur die via het omroepsysteem - gelukkig in de gang en niet in de kamer - laat weten dat over een 10-tal minuten een begin wordt gemaakt met het binnen varen van Venetië. Hup hup, uit bed, plassen, wassen en aankleden en dan snel, snel met de fotocamera naar het bovendek. Manlief zegt dat ie wel volgt.
Het lijkt wel alsof we een spookstad naderen. Op zich heeft die mist ook wel iets, het zorgt in ieder geval voor hele speciale foto's, maar voor degenen die hier voor de allereerste keer komen vind ik het toch wel jammer. Rond de klok van half negen zien we de eerste echte bebouwing en langzaam, heel langzaam, varen we de lagune binnen en het Grand Canal op.
Waarschijnlijk door het donkere weer is het nog niet echt druk op het kanaal, het toerisme moet duidelijk nog op gang komen. Normaliter kan het hier krioelen van de bootjes.
Aangekomen bij de splitsing houden we links aan. Kwestie van ons met het grote cruiseschip niet klem te varen onder - misschien toch maar beter gezegd, tegen - de Rialtobrug. Zou niet goed zijn :)
Zoals gezegd zijn we al meermalen in Venetië geweest en hebben we de stad te voet en per boot van voor naar achter en van links naar rechts verkend. We zijn zelfs in wijken geweest waar men niet gewend is toeristen te zien. Ik vind het een ongelooflijk fascinerende stad, mede door het feit dat alles via het water gebeurd. De aannemer en de loodgieter gaan naar hun werk met de boot. Ze kennen hier geen SRV-wagen maar een SRV-boot. Begrafenis? De lijkstoet gaat per boot over het water. Ambulance? Met vliegende vaart door het kanaal, compleet met sirenes en zwaailichten.
Op de een of andere manier zijn we er echter nooit in geslaagd de kerk op onderstaande foto te bezoeken. De basiliek van Santa Maria della Salute. Dat is dus ons plan de campagne voor vandaag. Zien dat we in de buurt van het San Marco plein komen en dan op het gemak, te voet, naar de basiliek. En verder een fijn plekje op zoeken voor de lunch, liefst met uitzicht op het Grand Canal. Kortom, de vakantie lekker relaxed afsluiten.
Als we tegen de klok van 10 uur de aanlegkade naderen gaan we snel naar binnen. We moeten nog ontbijten! Gelukkig is het niet meer druk in het buffetrestaurant, iedereen staat te trappelen om van boord te gaan. Een half uurtje later verlaten wij ook het schip en gaan we op zoek naar de people mover. Een soort van treintje dat ons van de haven naar het station kan brengen voor - ik geloof - slechts €1. Het blijkt verder dan we dachten en halverwege zien we aanlegsteigers voor de waterbussen en de watertaxi's. Daar eerst maar eens kijken. Een retourtje met de waterbus van de haven naar het San Marcoplein en weer terug dus kost ons €11 p.p. Tien minuten later zijn we al onderweg.
Aangekomen op het San Marcoplein vraag ik voor de zekerheid eerst maar even of we ook weer hiervandaan moeten vertrekken. Dat is het geval en dus mengen we ons met een gerust hart tussen de inmiddels volop aanwezige toeristen die zich allemaal een weg zoeken door de smalle straatjes. Op naar de Ponte dell Accademia. Altijd gezellig lopen hier, bruggetjes, winkeltjes, passerende gondels, verborgen hoekjes.
En natuurlijk maken we op tijd tijd voor een koffiestop ...... met appelgebak. Pfff, een hele hap hoor.
Als we de Ponte ofwel de brug hebben gevonden hebben we een mooi uitzicht over het Grand Canal richting de basiliek. Weten we meteen hoever we nog te wandelen hebben. We maken een klein ommetje, ik loop (of rij) nu eenmaal niet graag tweemaal dezelfde weg. En ..... er is hier voldoende te zien.
Als we om half een voor de basiliek staan zit deze potdicht. Ik neem nog een kijkje bij de zijdeuren, maar helaas. We zullen dus toch nog weer een keer terug moeten naar Venetië. Vanaf dit punt heb ik echter wel een goed zicht op de overkant van het kanaal en ik zie een mooi terras aan het water. Laten we daar eens gaan lunchen. Dus wandelen we rustig aan weer terug richting de Ponte.
De verhuiswagen.
Als we weer op de brug lopen hoor ik sirenes. Ik kan niet direct ontdekken waarvandaan het geluid komt, maar het komt dichterbij. En ja hoor, in de verte zie ik met volle vaart een gele boot naderen, een ambulance! Ik sta eerste rang en hij komt met vliegende vaart onder de brug door. Spektakel!
We moeten even zoeken naar ons terras wat bij het Intercontinental Hotel behoort. Midden in een drukke, maar smalle straat zie ik ineens een bordje hangen met een pijl naar rechts. Via een netwerk van kleine steegjes staan we opeens voor de ingang van het hotel. Enkele minuten later zitten we aan het kanaal, eerste rang, de beste plaatsen van het huis, met uitzicht op onder andere de basiliek.
Gedurende de hele lunch hebben we met regelmaat gezelschap van allerlei vogels.
We beginnen met een voorgerechtje van scampi's op Mediterrane wijze bereid. Met zongedroogde tomaatjes en olijven dus.
Ik heb gekozen voor de zeebaars. De omschrijving voldoet volgens mij niet helemaal aan de uitvoering, want ik heb wederom de zongedroogde tomaatjes en de olijven. Tweemaal dezelfde smaken dus, daar kies ik normaliter niet voor. Neemt niet weg dat het gerecht prima smaakt.
Als ik naar rechts kijk zie ik warempel dat de basiliek open is! Tsja, we lopen nu toch echt niet meer terug hoor. Een volgende keer beter.
Als we weer terug lopen naar de halte voor de waterbus zien we een typisch Venetiaans fenomeen, file van gondels! Ziet er toch minder stressvol uit dan de files op de Antwerpse ring.
Aangekomen in de haven worden we vlakbij de cruiseterminal aangesproken door een jongeman die vraagt of we morgen een taxi nodig hebben naar het vliegveld. Eh ja dus. Wilt u reserveren? Nou waarom niet, wel zo gemakkelijk. Naam en tijdstip wordt genoteerd en om 08.30 uur zou er een taxi voor ons klaar moeten staan. We zullen het zien.
Om 16.30 uur zijn we terug aan boord. Als we de hut binnen liggen onze koffers al op het voeteinde van het bed. Blijkbaar willen ze ons weg hebben! Maar, ik had al gepland om nu even in te pakken dus ik ga snel aan de slag terwijl manlief even in De Telegraaf duikt (via de I-Pad). Een klein uurtje later weet ik zeker dat alle lades en kasten leeg zijn en kan ik met een gerust hart de koffers sluiten en buiten de deur zetten. Het verzoek is de koffers uiterlijk om 22.00 uur in de gang te zetten, een uur vroeger dan we gewend zijn van Celebrity of HAL.
We hebben deze avond een reservering in restaurant Polo Grill. Eerst drinken we echter nog een laatste Flirtini in onze favouriete lounge. Mensen zijn al volop afscheid van elkaar aan het nemen. Ik vang een gesprek op van mensen die vannacht om 04.00 uur van boord gaan. Ze hebben een hele vroege vlucht naar Londen en vliegen van daar vandaag nog door naar Florida. Die lange vluchten blijven ons deze vakantie gelukkig bespaard.
Om 19.30 uur melden we ons bij het restaurant. Ook al is het de laatste avond, het is er nog gezellig druk. Het hele ritueel volgt, we worden welkom geheten door onze ober die meteen zijn assistent voorstelt, gevolgd door de jongeman die voor het water zorgt. Deze vervolgens wordt weer op de hielen gezeten door de sommelier. Als we net op ons gemak de menukaart zitten te bekijken komen ze het brood voorstellen.
Uiteindelijk lukt het ons toch een keuze te maken en vrij snel staat ons voorgerecht al op tafel. Nu gaat het de gehele vakantie al redelijk goed, maar nu ben ik toch al weer aan het eten voordat ik een foto heb gemaakt. Ik heb dus de crabcake met mosterdsaus, erg smakelijk. Manlief kiest nogmaals de escargots, in casserole deze maal, met een preisaus en fijn gesneden groenten. Hij laat weten dat het lekker is.
We zijn braaf en nemen geen tussengerecht, per slot van rekening hebben we vanmiddag goed geluncht! Manlief besluit de Prime Rib te kiezen, maar welke? De King's Cut van 32 oz met bot of de Queen's Cut van 16 oz zonder bot. Gelukkig kan ik 'm ervan overtuigen toch maar de 16 oz te kiezen, ik verwacht dat die al groot genoeg zal zijn. Ikzelf besluit nog eenmaal de kreeft te kiezen, gestoomd of gegratineerd. Gestoomd lijkt me vanavond beter.
Als wij nog aan ons voorgerecht bezig zijn ontstaat er de nodige commotie aan het tafeltje naast ons. Blijkt meneer dus een King's Cut te hebben besteld en z'n vrouw, maar hijzelf ook, krijgen zowat een hartverzakking. Hoe kom je daar nu bij? hoor ik haar vragen. Het is werkelijk een gigantisch stuk vlees. Als wij later ons hoofdgerecht uitgeserveerd krijgen is manlief erg blij dat hij "slechts" 16 oz op zijn bord krijgt, dit is al meer dan voldoende.
Het smaakt allemaal geweldig, maar we vinden de porties in de restaurant toch wel een beetje aan de grote kant. En alsof dat nog niet voldoende is, komen er nog van die fruitige zachte snoepjes op tafel. Veel te veel ......
Ondanks alles laten we ons toch nog overhalen een dessert te nemen. Limoentaart deze keer. Lekker licht en luchtig om de gaatjes te vullen.
We tafelen op ons gemak na en besluiten als we buiten lopen direct naar de hut te gaan. Morgen vroeg op en een altijd vermoeiende reisdag, ondanks de geringe af te leggen afstand.
Nu hebben we bijna alle dagen zulk ontzettend mooi weer gehad en uitgerekend als we Venetië invaren is het grauw, grijs, mistig. Zo jammer .... Gelukkig zijn wij al verscheidene malen hier geweest, dus ik weet hoe mooi Venetië is als de zon schijnt.
Maar even vooraan beginnen. We zijn laat wakker vandaag. Sterker nog, ik word wakker van de cruisedirecteur die via het omroepsysteem - gelukkig in de gang en niet in de kamer - laat weten dat over een 10-tal minuten een begin wordt gemaakt met het binnen varen van Venetië. Hup hup, uit bed, plassen, wassen en aankleden en dan snel, snel met de fotocamera naar het bovendek. Manlief zegt dat ie wel volgt.
Het lijkt wel alsof we een spookstad naderen. Op zich heeft die mist ook wel iets, het zorgt in ieder geval voor hele speciale foto's, maar voor degenen die hier voor de allereerste keer komen vind ik het toch wel jammer. Rond de klok van half negen zien we de eerste echte bebouwing en langzaam, heel langzaam, varen we de lagune binnen en het Grand Canal op.
Waarschijnlijk door het donkere weer is het nog niet echt druk op het kanaal, het toerisme moet duidelijk nog op gang komen. Normaliter kan het hier krioelen van de bootjes.
Aangekomen bij de splitsing houden we links aan. Kwestie van ons met het grote cruiseschip niet klem te varen onder - misschien toch maar beter gezegd, tegen - de Rialtobrug. Zou niet goed zijn :)
Zoals gezegd zijn we al meermalen in Venetië geweest en hebben we de stad te voet en per boot van voor naar achter en van links naar rechts verkend. We zijn zelfs in wijken geweest waar men niet gewend is toeristen te zien. Ik vind het een ongelooflijk fascinerende stad, mede door het feit dat alles via het water gebeurd. De aannemer en de loodgieter gaan naar hun werk met de boot. Ze kennen hier geen SRV-wagen maar een SRV-boot. Begrafenis? De lijkstoet gaat per boot over het water. Ambulance? Met vliegende vaart door het kanaal, compleet met sirenes en zwaailichten.
Op de een of andere manier zijn we er echter nooit in geslaagd de kerk op onderstaande foto te bezoeken. De basiliek van Santa Maria della Salute. Dat is dus ons plan de campagne voor vandaag. Zien dat we in de buurt van het San Marco plein komen en dan op het gemak, te voet, naar de basiliek. En verder een fijn plekje op zoeken voor de lunch, liefst met uitzicht op het Grand Canal. Kortom, de vakantie lekker relaxed afsluiten.
Als we tegen de klok van 10 uur de aanlegkade naderen gaan we snel naar binnen. We moeten nog ontbijten! Gelukkig is het niet meer druk in het buffetrestaurant, iedereen staat te trappelen om van boord te gaan. Een half uurtje later verlaten wij ook het schip en gaan we op zoek naar de people mover. Een soort van treintje dat ons van de haven naar het station kan brengen voor - ik geloof - slechts €1. Het blijkt verder dan we dachten en halverwege zien we aanlegsteigers voor de waterbussen en de watertaxi's. Daar eerst maar eens kijken. Een retourtje met de waterbus van de haven naar het San Marcoplein en weer terug dus kost ons €11 p.p. Tien minuten later zijn we al onderweg.
Aangekomen op het San Marcoplein vraag ik voor de zekerheid eerst maar even of we ook weer hiervandaan moeten vertrekken. Dat is het geval en dus mengen we ons met een gerust hart tussen de inmiddels volop aanwezige toeristen die zich allemaal een weg zoeken door de smalle straatjes. Op naar de Ponte dell Accademia. Altijd gezellig lopen hier, bruggetjes, winkeltjes, passerende gondels, verborgen hoekjes.
En natuurlijk maken we op tijd tijd voor een koffiestop ...... met appelgebak. Pfff, een hele hap hoor.
Als we de Ponte ofwel de brug hebben gevonden hebben we een mooi uitzicht over het Grand Canal richting de basiliek. Weten we meteen hoever we nog te wandelen hebben. We maken een klein ommetje, ik loop (of rij) nu eenmaal niet graag tweemaal dezelfde weg. En ..... er is hier voldoende te zien.
De verhuiswagen.
Als we weer op de brug lopen hoor ik sirenes. Ik kan niet direct ontdekken waarvandaan het geluid komt, maar het komt dichterbij. En ja hoor, in de verte zie ik met volle vaart een gele boot naderen, een ambulance! Ik sta eerste rang en hij komt met vliegende vaart onder de brug door. Spektakel!
We moeten even zoeken naar ons terras wat bij het Intercontinental Hotel behoort. Midden in een drukke, maar smalle straat zie ik ineens een bordje hangen met een pijl naar rechts. Via een netwerk van kleine steegjes staan we opeens voor de ingang van het hotel. Enkele minuten later zitten we aan het kanaal, eerste rang, de beste plaatsen van het huis, met uitzicht op onder andere de basiliek.
Gedurende de hele lunch hebben we met regelmaat gezelschap van allerlei vogels.
We beginnen met een voorgerechtje van scampi's op Mediterrane wijze bereid. Met zongedroogde tomaatjes en olijven dus.
Manlief vervolgt met sint jacobsvruchten. Niet helemaal gepresenteerd zoals hij het graag heeft, want de kuit zit er nog aan. Dat heeft ie niet graag, dus die dingetjes worden meteen resoluut aan de kant geschoven. Verder smaakt het hem uitstekend.
Ik heb gekozen voor de zeebaars. De omschrijving voldoet volgens mij niet helemaal aan de uitvoering, want ik heb wederom de zongedroogde tomaatjes en de olijven. Tweemaal dezelfde smaken dus, daar kies ik normaliter niet voor. Neemt niet weg dat het gerecht prima smaakt.
Laatste dag van de vakantie, dus een dessert moet kunnen. Tiramisu voor manlief en aardbeien met mascarponecreme voor mijzelf. Mmmmmmm........
Als ik naar rechts kijk zie ik warempel dat de basiliek open is! Tsja, we lopen nu toch echt niet meer terug hoor. Een volgende keer beter.
Als we weer terug lopen naar de halte voor de waterbus zien we een typisch Venetiaans fenomeen, file van gondels! Ziet er toch minder stressvol uit dan de files op de Antwerpse ring.
Aangekomen in de haven worden we vlakbij de cruiseterminal aangesproken door een jongeman die vraagt of we morgen een taxi nodig hebben naar het vliegveld. Eh ja dus. Wilt u reserveren? Nou waarom niet, wel zo gemakkelijk. Naam en tijdstip wordt genoteerd en om 08.30 uur zou er een taxi voor ons klaar moeten staan. We zullen het zien.
Om 16.30 uur zijn we terug aan boord. Als we de hut binnen liggen onze koffers al op het voeteinde van het bed. Blijkbaar willen ze ons weg hebben! Maar, ik had al gepland om nu even in te pakken dus ik ga snel aan de slag terwijl manlief even in De Telegraaf duikt (via de I-Pad). Een klein uurtje later weet ik zeker dat alle lades en kasten leeg zijn en kan ik met een gerust hart de koffers sluiten en buiten de deur zetten. Het verzoek is de koffers uiterlijk om 22.00 uur in de gang te zetten, een uur vroeger dan we gewend zijn van Celebrity of HAL.
We hebben deze avond een reservering in restaurant Polo Grill. Eerst drinken we echter nog een laatste Flirtini in onze favouriete lounge. Mensen zijn al volop afscheid van elkaar aan het nemen. Ik vang een gesprek op van mensen die vannacht om 04.00 uur van boord gaan. Ze hebben een hele vroege vlucht naar Londen en vliegen van daar vandaag nog door naar Florida. Die lange vluchten blijven ons deze vakantie gelukkig bespaard.
Om 19.30 uur melden we ons bij het restaurant. Ook al is het de laatste avond, het is er nog gezellig druk. Het hele ritueel volgt, we worden welkom geheten door onze ober die meteen zijn assistent voorstelt, gevolgd door de jongeman die voor het water zorgt. Deze vervolgens wordt weer op de hielen gezeten door de sommelier. Als we net op ons gemak de menukaart zitten te bekijken komen ze het brood voorstellen.
Uiteindelijk lukt het ons toch een keuze te maken en vrij snel staat ons voorgerecht al op tafel. Nu gaat het de gehele vakantie al redelijk goed, maar nu ben ik toch al weer aan het eten voordat ik een foto heb gemaakt. Ik heb dus de crabcake met mosterdsaus, erg smakelijk. Manlief kiest nogmaals de escargots, in casserole deze maal, met een preisaus en fijn gesneden groenten. Hij laat weten dat het lekker is.
We zijn braaf en nemen geen tussengerecht, per slot van rekening hebben we vanmiddag goed geluncht! Manlief besluit de Prime Rib te kiezen, maar welke? De King's Cut van 32 oz met bot of de Queen's Cut van 16 oz zonder bot. Gelukkig kan ik 'm ervan overtuigen toch maar de 16 oz te kiezen, ik verwacht dat die al groot genoeg zal zijn. Ikzelf besluit nog eenmaal de kreeft te kiezen, gestoomd of gegratineerd. Gestoomd lijkt me vanavond beter.
Als wij nog aan ons voorgerecht bezig zijn ontstaat er de nodige commotie aan het tafeltje naast ons. Blijkt meneer dus een King's Cut te hebben besteld en z'n vrouw, maar hijzelf ook, krijgen zowat een hartverzakking. Hoe kom je daar nu bij? hoor ik haar vragen. Het is werkelijk een gigantisch stuk vlees. Als wij later ons hoofdgerecht uitgeserveerd krijgen is manlief erg blij dat hij "slechts" 16 oz op zijn bord krijgt, dit is al meer dan voldoende.
Ik krijg een prachtige hele kreeft voor me gezet. Ik heb een tangetje en kreeftenvorkje gekregen en ik zie dat de poten al voorgekraakt zijn. Het makkelijke peuterwerk dus. Maar ik had niet op zo'n gedienstige ober gerekend. Voordat ik het goed en wel in de gaten heb gaat ie met mijn kreeft aan de gang en tellen later is merendeel van de schaal verwijderd en ligt er een waar kunststukje op mijn bord. Die hadden we nog niet meegemaakt.
Het smaakt allemaal geweldig, maar we vinden de porties in de restaurant toch wel een beetje aan de grote kant. En alsof dat nog niet voldoende is, komen er nog van die fruitige zachte snoepjes op tafel. Veel te veel ......
Ondanks alles laten we ons toch nog overhalen een dessert te nemen. Limoentaart deze keer. Lekker licht en luchtig om de gaatjes te vullen.
We tafelen op ons gemak na en besluiten als we buiten lopen direct naar de hut te gaan. Morgen vroeg op en een altijd vermoeiende reisdag, ondanks de geringe af te leggen afstand.
Abonneren op:
Posts (Atom)