Napels zien en dan sterven?

Aankomst 08.00 uur
Vertrek 18.00 uur

Zoals gezegd is onze stop in Sorrento vervangen door Napels. Nu zijn we ooit met de auto hier geweest en er met piepende banden weer weg gescheurd omdat het er één grote bende was. Er was juist weer een staking van de vuilophaaldienst en de hele stad lag vol met bergen vuilnis. Niet erg uitnodigend voor een stadsbezoek. Daarna hebben we nog een keer tijdens een cruise hier aangelegd, maar toen regende het pijpestelen, dus zijn we maar aan boord gebleven.

Derde keer, goede keer?

Nadat we de grote groepen van boord hebben laten gaan, wandelen we op ons gemak de cruiseterminal uit. We ontwijken de nodige taxichauffeurs die ons proberen over te halen met hen een ronde door de stad te doen en ook nog een bezoek te brengen aan Pompeï en de Vesuvius. Nu is ons motto dat je niet alles in één kunt zien en we willen ons concentreren op de oude binnenstad. Ik heb op het internet gezien dat er zo'n klein open busje - zoals in Livorno - door het stadscentrum rijdt. Doel is dus eerst deze rondrit te maken en daarna een aantal punten nog eens op het gemak te voet te bezoeken.

Juist buiten de terminal staan de bussen opgesteld. We lopen linea recta naar de kleine open bus en kopen voor €12 p.p. een ticket. We moeten een kwartiertje wachten en dan zijn we onderweg. Het is idioot druk in Napels (dat wisten we al). Ik zit met de camera in de aanslag, maar eerlijk gezegd is er weinig moois te zien. Het moois is er wel, alleen zit het verstopt onder een dikke laag roet en graffiti. Werkelijk alles is beklad met graffiti, van fonteinen tot zelfs kerken. We komen bij de eerste stop, basiliek Santa Chiara. We stappen zelf al uit, maar het valt me op dat iedereen de bus uit moet. Degenen die niet naar de basiliek lopen worden naar een andere bus begeleid, een maatje kleiner en dicht! Tenminste, wel een open dak maar ook wanden met dichte ramen. Daarvoor boek je geen open sightseeing tour.

 

Eerst de basiliek maar eens bekijken. Werkelijk schitterend, die Italianen hebben door de eeuwen heen al voor vermogens in kerken geïnvesteerd. Na op ons gemak de kerk te hebben bekeken lopen we terug naar het plein en de dame van de bussen. Hoe zit dat nu? Wel, de open bus wordt alleen gebruikt als shuttlebus van de haven tot deze eerste stop en daarna wordt er verder gereden met de dichte bussen. Pure geldklopperij als je het mij vraagt, want als ik geen foto's kan maken schiet ik met zo'n rondrit weinig op. Maar....we hebben de tickets nu eenmaal dus we stappen in.

 

We rijden echt het oude stadshart van Napels in, door kleine donkere en benauwde steegjes, volgepakt met winkeltjes, auto's en scooters. Het staat én rijdt er klem tegen elkaar. En ook hier is alles beklad met graffiti. Kortom, we vinden het een vieze stad. We besluiten dus - mede gezien het feit dat het 30 graden is - dat we er geen behoefte aan hebben ons te voet in die wirwar van steegjes te begeven.

 

We rijden de route uit en terug bij de haven willen we overstappen op de grote sightseeingbus. Maar....dat gaat niet, dit is niet het vertrekpunt. We moeten aan de andere kant van het kasteel zijn. Dus lopen we braaf in de juiste richting. Er zijn grote werkzaamheden bezig, wellicht de aanleg van een ondergrondse parking en er is een voetgangersbrug voorzien. Hierop de nodige verkopers van echte nep Rolexen en Gucci tassen. Die jongens kom je ook over de hele wereld tegen.

We vinden de bussen en kopen voor €22 p.p. tickets voor de rode en de blauwe route. Rood gaat door het centrum. Blauw volgt een deel de kustlijn de stad uit. Eerst rood dan maar. We zitten heerlijk op het bovendek en zijn blij met de verkoelende wind. De bus rijdt deels dezelfde route maar al snel zien we nieuwe straten en wijken. En overal graffiti. Ongelooflijk dat daar niets aan wordt gedaan.

Tussen de viezigheid door lukt het me toch nog een aantal mooie foto's te maken, de stad zou prachtig kunnen zijn maar dan moet er wel ontzettend worden geïnvesteerd in renovatie- en schoonmaakwerken. We besluiten uit te stappen bij stop 10 om een bezoekje te brengen aan de Duomo, volgens de gids een kerk van een adembenemende schoonheid. Vanaf onze stop lopen we via één van de smalle steegjes richting de Duomo. Ik had gehoopt hier ergens te kunnen luncheNn, maar blijkbaar zitten we daarvoor niet in de juiste wijk. Geen trattoria of ristorante te vinden. Enkel vitrines waar je iets kunt kopen om al gaandeweg op te eten.

 

De Duomo is prachtig, maar ik persoonlijk vind de basiliek van vanmorgen mooier. Na bezichtiging lopen we via hetzelfde steegje weer terug naar de busstop. We treffen het niet, we moeten de volle 3 kwartier wachten op de eerstvolgende bus. Ik koop in een klein winkeltje een ansichtkaart en voor de postzegel moet ik 2 deuren verder zijn bij de tabakhandel. De jongedame die daar werkt wijst naar mijn camera en zegt "attenzione!". Met andere woorden, hou dat dure ding goed in de gaten. Blijkbaar staat Napels ook niet echt goed bekend wat betreft criminaliteit.

 

We vervolgen onze busrit en terug aangekomen bij het beginpunt stappen we meteen over op de blauwe bus. Een ronde van een uur deels langs de kust van Napels. Het ziet er hier iets verzorgder uit, minder graffiti, maar evenveel verval van de gebouwen. Als we terug zijn bij de haven komen we samen tot dezelfde conclusie. Napels zien en dan sterven? Nergens voor nodig, er zijn veel mooiere plaatsen op de wereld. En als je al dood gaat, dan waarschijnlijk van de enorme hoeveelheid uitlaatgassen die je inademt als je hier een dag doorbrengt.

 

Het is duidelijk, Napels is niet onze stad.

Omdat we de lunch hebben gemist bestellen we terug aan boord een kleinigheid via roomservice, gerookte zalm met dillesaus en wat sushi. Het gaat erin als koek, evenals de ijskoude Heineken voor manlief en de even koude Cola voor mij.

 

We zitten op het balkon tot een half uur na afvaart en maken ons dan gereed voor de avond. We gaan weer naar de Grand Dining Room vanavond, maar zakken eerst nog naar de Martini Lounge voor een Flirtini. Lekker hoor, we waren er echt aan toe.

Om 20.15 uur melden we ons bij het grote restaurant. We krijgen vandaag een tafeltje aan het raam. Iets rustiger zitten dan de vorige keren omdat we nu maar aan 3 kanten tafels naast ons hebben. We bekijken het menu en besluiten vanavond de suggesties van de chef te volgen en kiezen het Menu Degustation. Dit wordt gepresenteerd met bijpassende wijnen, dus daar hoeven we dan zelf ook niet over na te denken.

We starten met een garnaal-avocadococktail met Marie-Louisesaus. De cocktail wordt gepresenteerd in een halve avocado en de saus smaakt gewoon als cocktailsaus. Het is lekker! Hierbij krijgen we een Nieuw-Zeelandse sauvignon blanc geschonken, goede keus!

 

Als tussengerecht hebben we ossenstaartsoep met gerijpte sherry.

 

Het hoofdgerecht is kruidige beef tenderloin met een groentetimbaaltje, aardappel en een saus van zongedroogde tomaat. Wederom krijgen we een geweldig mals stukje vlees. In het glas krijgen we een cabernet sauvignon van Mondavi, Nappa Valley. Een heerlijke volle wijn uit Californië.

 

Het dessert volgens het menu is een cassata met in Kirsch gemarineerde tutti-frutti en een vanilleparfait. Dit zou ik normaal gesproken niet kiezen en ik ben dan ook aangenaam verrast als we de dessertkaart krijgen. Manlief kiest de lemon crêpes soufflé met abrikozensaus en ik neem de vetarme chocoladecake. Manlief zijn dessert is nogal aan de grote kant en hij laat de helft liggen. Zou beter zijn als ze enkel de helft serveren. Bij bestellen kan altijd nog, toch? We hebben nog een dessertwijn tegoed, de Antinori Vin Santo del Chianti Classico, een heerlijk toscaanse wijn. Mmmmmmm......

 

Na weer een voortreffelijk diner lopen we nog even het theater in. We zijn veel te laat, de show is bijna afgelopen. Een mannelijke vocalist deze avond die het waagt Time to say Goodbye van Andrea Bocelli te zingen. Dat had ie nu niet moeten doen ..... Time to say Goodbye :)