Sevastopol is een havenstad in Ukraine. De stad ligt op de Krim aan de Zwarte Zee en heeft ruim 379.000 inwoners. Het grootste deel van de bevolking (71,6 %) is etnisch Rus. Het Russisch is de dominante taal in Sevastopol, ook onder diegenen die zich niet als Rus beschouwen.
Rusland pacht nog steeds een marinebasis in Sebastopol, omdat hier het hoofdkwartier is van de Russische Zwarte Zeevloot. Mede daarom is Sebastopol geen onderdeel van de Krimrepubliek, maar heeft het een speciale status, die inhoudt dat het direct door de landelijke Ukraïense overheid wordt bestuurd, met uitzondering van lokale zaken. Voor mensen uit de voormalige Sovjet-Unie is het bovendien vanwege het subtropische klimaat een belangrijke toeristische bestemming.
Af en toe zien we een gebouw waaruit de toch wel rijke historie van deze plaats blijkt.
Qua auto's bestaat er geen twijfel over waar we zijn.
We hebben van bovenaf een goed uitzicht op de onderzeeerbasis van de Russische marine. Het ziet er allemaal enigszins vervallen uit.
Meer oorlogsmonumenten.
Inmiddels zijn we er achter gekomen dat we aan de plattegrond niets hebben voor wat betreft straatnaambordjes. Hoewel nog steeds haast niet uit te spreken (bijvoorbeeld Novorossiyskaya St.) zijn de straatnamen op de plattegrond duidelijk vertalingen. Op de straatnaamborden staat echter alles in het Russisch en we kunnen er geen touw aan vastknopen. Omdat de plattegrond ook maar zeer beperkt is en niet alle straten erop staan, lukt het niet om de kathedraal te vinden. We hebben al een paar rondjes gelopen, en omdat we inmiddels op het hoogste punt van Sevastopol zijn aangekomen (veel vals plat hier) kijken we of we ergens een kerktoren bovenuit zien komen, maar niets. We besluiten dan maar op ons gemak richting haven terug te lopen, weer naar beneden dus.
Juist om de hoek zien we een gebouw, is dit dan de kerk? Nee toch niet, tenminste niet de kathedraal. Het is een kerk, maar jammer genoeg is het gebouw hermetisch afgesloten.
Even verderop passeren we een gebouw met veel pracht en praal en wachten voor de deur. We vermoeden dat het met de Russische marine te maken heeft, we zien de nodige heren in uniform en met petten op hun hoofd zo groot als vliegdekschepen.
Dan zien we aan onze linkerzijde ineens een grote trap met bovenaan wederom een oorlogsmonument en .... zou het dan toch? ..... is dat de kathedraal? Getverdikkie, zijn we net afgedaald, moeten we weer naar boven! Tsja, toch maar doen.
En gelukkig is het inderdaad de kathedraal. De kerk is ongunstig gelegen om een een echt mooie foto van de buitenzijde te maken, maar ik heb m'n best gedaan.
Van binnen is de kerk totaal anders dan we verwachten. Geen bank of stoel te bekennen! Worden hier wel missen gehouden? Of dienen de kerken enkel als plaats voor parochianen waar ze naar toe kunnen om te bidden? Er lopen een aantal mensen binnen die een ronde door de kerk schijnen te maken, ze lopen van een beeld naar een schilderij naar een foto naar een kruisbeeld. Overal blijven ze even staan om te bidden.
Het is wel een mooie kerk en zo te zien pas gerestaureerd, alles ziet er van binnen en van buiten tip top uit.
We wandelen weer verder. Het is vandaag prachtig weer, zo'n 17 graden, helder en zonnig. Aangenaam wandelweer. We komen aan bij wat je zou kunnen zien als de boulevard van Sevastopol. Hier zit horeca, er is een soort van lunapark, een aquarium, speelgelegenheid voor kinderen en een mooi aangelegde wandelpromenade.
Rusland pacht nog steeds een marinebasis in Sebastopol, omdat hier het hoofdkwartier is van de Russische Zwarte Zeevloot. Mede daarom is Sebastopol geen onderdeel van de Krimrepubliek, maar heeft het een speciale status, die inhoudt dat het direct door de landelijke Ukraïense overheid wordt bestuurd, met uitzondering van lokale zaken. Voor mensen uit de voormalige Sovjet-Unie is het bovendien vanwege het subtropische klimaat een belangrijke toeristische bestemming.
In de buurt van Sevastopol ligt de ruïnestad Chersonesos met aldaar de Vladimirkathedraal.
In Sevastopol is een van de weinige resterende panoramamusea in de wereld te vinden. Het in 1905 geopende panorama is een van de drie panorama's geschilderd door de Russische schilder Franz Roubaud. Het schilderij laat 6 juni 1855, het hoogtepunt van de belegering van Sebastopol tijdens de Krimoorlog zien, vanuit het standpunt van de stad. Het schilderij is 115 meter lang, 14 meter hoog, en heeft een oppervlakte van 1610 vierkante meter. Tijdens de Tweede Wereldoorlog raakte het gebouw zwaar beschadigd. Ongeveer de helft van de panelen is daarbij verloren gegaan. Na de oorlog werd het museum gerestaureerd, maar het verschil tussen de oorspronkelijke panelen en de nieuw geschilderde panelen (op basis van foto's) is nog steeds duidelijk te zien.
In Sevastopol is een van de weinige resterende panoramamusea in de wereld te vinden. Het in 1905 geopende panorama is een van de drie panorama's geschilderd door de Russische schilder Franz Roubaud. Het schilderij laat 6 juni 1855, het hoogtepunt van de belegering van Sebastopol tijdens de Krimoorlog zien, vanuit het standpunt van de stad. Het schilderij is 115 meter lang, 14 meter hoog, en heeft een oppervlakte van 1610 vierkante meter. Tijdens de Tweede Wereldoorlog raakte het gebouw zwaar beschadigd. Ongeveer de helft van de panelen is daarbij verloren gegaan. Na de oorlog werd het museum gerestaureerd, maar het verschil tussen de oorspronkelijke panelen en de nieuw geschilderde panelen (op basis van foto's) is nog steeds duidelijk te zien.
Het is de eerste keer dat wij in deze regionen komen. Omdat alles dus nieuw is voor ons hebben we vooraf besloten ons te beperken voor wat betreft excursies. De bedoeling is zoveel mogelijk op eigen gelegenheid van boord te gaan en wandelend de omgeving en eventuele bezienswaardigheden te bekijken.
We wachten dus tot de grootste "hopen" van boord zijn - we moeten tenderen vandaag - en besluiten net na de lunch van boord te gaan. Als we ons melden in het theater voor een plaatsje in een tender mogen we meteen doorlopen naar dek 2. Het is slechts een korte tocht en even later zetten we - voor het eerst van ons leven - voet op Ukrainse bodem. Van alle kanten worden we in gebrekkig Engels aangesproken voor excursies, taxiritten enz. Vriendelijk nee wuivend banen we ons snel een weg richting centrum gewapend met een zeer summiere plattegrond. Het meest interessante lijkt ons de St. Vladimir Kathedraal en dat wordt dus ons doel van vandaag.
We passeren al snel het eerste oorlogsmonument, één van de velen in Sevastopol.
Af en toe zien we een gebouw waaruit de toch wel rijke historie van deze plaats blijkt.
Qua auto's bestaat er geen twijfel over waar we zijn.
We hebben van bovenaf een goed uitzicht op de onderzeeerbasis van de Russische marine. Het ziet er allemaal enigszins vervallen uit.
Meer oorlogsmonumenten.
Inmiddels zijn we er achter gekomen dat we aan de plattegrond niets hebben voor wat betreft straatnaambordjes. Hoewel nog steeds haast niet uit te spreken (bijvoorbeeld Novorossiyskaya St.) zijn de straatnamen op de plattegrond duidelijk vertalingen. Op de straatnaamborden staat echter alles in het Russisch en we kunnen er geen touw aan vastknopen. Omdat de plattegrond ook maar zeer beperkt is en niet alle straten erop staan, lukt het niet om de kathedraal te vinden. We hebben al een paar rondjes gelopen, en omdat we inmiddels op het hoogste punt van Sevastopol zijn aangekomen (veel vals plat hier) kijken we of we ergens een kerktoren bovenuit zien komen, maar niets. We besluiten dan maar op ons gemak richting haven terug te lopen, weer naar beneden dus.
Juist om de hoek zien we een gebouw, is dit dan de kerk? Nee toch niet, tenminste niet de kathedraal. Het is een kerk, maar jammer genoeg is het gebouw hermetisch afgesloten.
Even verderop passeren we een gebouw met veel pracht en praal en wachten voor de deur. We vermoeden dat het met de Russische marine te maken heeft, we zien de nodige heren in uniform en met petten op hun hoofd zo groot als vliegdekschepen.
Dan zien we aan onze linkerzijde ineens een grote trap met bovenaan wederom een oorlogsmonument en .... zou het dan toch? ..... is dat de kathedraal? Getverdikkie, zijn we net afgedaald, moeten we weer naar boven! Tsja, toch maar doen.
En gelukkig is het inderdaad de kathedraal. De kerk is ongunstig gelegen om een een echt mooie foto van de buitenzijde te maken, maar ik heb m'n best gedaan.
Van binnen is de kerk totaal anders dan we verwachten. Geen bank of stoel te bekennen! Worden hier wel missen gehouden? Of dienen de kerken enkel als plaats voor parochianen waar ze naar toe kunnen om te bidden? Er lopen een aantal mensen binnen die een ronde door de kerk schijnen te maken, ze lopen van een beeld naar een schilderij naar een foto naar een kruisbeeld. Overal blijven ze even staan om te bidden.
Het is wel een mooie kerk en zo te zien pas gerestaureerd, alles ziet er van binnen en van buiten tip top uit.
We wandelen weer verder. Het is vandaag prachtig weer, zo'n 17 graden, helder en zonnig. Aangenaam wandelweer. We komen aan bij wat je zou kunnen zien als de boulevard van Sevastopol. Hier zit horeca, er is een soort van lunapark, een aquarium, speelgelegenheid voor kinderen en een mooi aangelegde wandelpromenade.
En zo zijn we weer terug bij de haven. Sevastopol, niet echt een spannende stad en op eigen gelegenheid rond te lopen. Ik zou een volgende keer zeker een excursie boeken, misschien naar Chersonesos, de oude Griekse stad. Neemt niet weg dat we ons goed hebben vermaakt, het is altijd leuk om ergens rond te wandelen waar je nog nooit bent geweest. Zeker ook in een deel van Europa dat toch qua leefstijl nogal afwijkt van Nederland en Belgie.
We zijn weer keurig op tijd aan boord en nemen nog de tijd voor een lekkere warme choco.
's Avonds gaan we naar de show van 7 uur. Peter Cutler heeft de rol van Marius gespeeld in Les Miserables in Londen en zingt verschillende songs, pop, motown en musicalnummers. Een aangename stem om naar te luisteren, dus een goed besteed klein uur. Geen uitgebreid maal voor ons vandaag, we eten in het buffetrestaurant. We gaan van start met sushi, manlief maakt daarna een selectie uit het Aziatisch buffet en ik vul mijn bordje met pasta. Na nog een paar gezellige uurtjes in de bar trekken we ons terug in onze hut. Morgen weer een lange dag!
Ook al is het oud inmiddels, ik lees het toch, zie bekende plaatsen waar wij waren met ms Prinsendam in 2011, Istanbul kan ik dromen uit m'n business tijd. " eet foto's " en beschrijving blijven goed
BeantwoordenVerwijderen