Burgas, Bulgarije, doorsnee provinciestad

Aankomst 08:00 uur - Vertrek 18:00 uur

Keurig op tijd naderen we de haven van Burgas. Vanaf ons balkon zien we rijen bussen opgelijnd staan, klaar om ladingen passagiers te vervoeren. Omdat ik al had gelezen dat Burgas een niet erg spannende stad is, hebben we besloten de ochtend te reserveren voor een individuele stadswandeling en 's middags een excursie te boeken naar Nessebar, een nabij gelegen historisch stadje.

Plan de campagne: samen ontbijten en koffie drinken en daarna laat ik manlief weer even alleen om al wandelend Burgas te verkennen, hij krijgt vanmiddag al genoeg kilometers te verwerken.

Burgas werd gebouwd in de 18de eeuw op de plaats van een veertiende-eeuwse versterkte stad. Dit begon met een burchttoren die door vissers uit Sozopol gebouwd werd aan het begin van de 16e eeuw. In de loop der jaren ontstond, in de nabijheid van de burcht, een kleine nederzetting. Aan het einde van de 19e eeuw had deze nederzetting nog maar 3000 inwoners. Na 1878 werd de haven aangelegd en werd een spoorweg naar Sofia aangelegd. Tijdens de communistische periode kende Burgas een grote groei, het was de belangrijkste industriestad van Bulgarije.

Burgas is de vierde stad van Bulgarije en de op een na grootste haven van het land, de stad telt ongeveer 280.000 inwoners. Burgas wedijvert met Varna om de titel "belangrijkste uitvoerhaven van Bulgarije" en is een belangrijk commercieel centrum. Voedselverwerking is de belangrijkste industrie in Burgas, die daarnaast een olieraffinaderij heeft. Al in de Russische tijd werd de olie uit de Kaspische zee naar Burgas gepompt om daar verwerkt te worden. Vervolgens wordt de olie door een 400 km lange oliepijpleiding naar Sofia gepompt. 

Ook hier wordt weer streng gecontroleerd op paspoort. Men mag de haven niet lopend verlaten en ik moet verplicht met een shuttlebus meerijden, 500 meter verderop mogen we de bus weer verlaten. In tegenstelling tot voorgaande aanleghavens heb ik deze keer een vrij duidelijke plattegrond waar - zo blijkt later - alle straten keurig op staan aangegeven. Het maakt ook meteen duidelijk dat Burgas toeristisch gezien niet zo interessant is. Er is een kathedraal, een armeense kerk, het zogenaamde Troika Plein, een etnografisch museum, een theater & operagebouw en de Sea Garden, ofwel een groot park langs de kust. Da's alles.

Ik begin maar te wandelen en loop eerst richting het Troika Plein. Dit plein is te bereiken via één van de grotere winkelstraten. Het is nog vroeg én zondag en dus ligt de straat er verlaten bij. Het ziet er wel allemaal goed verzorgd uit en ik kan me voorstellen dat het hier op een zaterdag erg druk kan zijn.

Halverwege de winkelstraat zie ik op de plattegrond dat rechts van mij de Armeense kerk moet staan. De kerk werd in 1858 gesticht door de Armeense gemeenschap in Burgas. Het is een mooi klein kerkje met een prachtig interieur. Er is echter een kerkdienst gaande en ik kan derhalve geen foto's nemen.  

Her en der verspreid door de stad zie je echt mooie oude panden, ze zijn echter in de minderheid.

Het Troika Plein blijkt een aardig aangelegd plein met bloemperken, een fontein en een monument voor het Sovjet-leger. Het belichaamt een slagveld uit de Tweede Wereldoorlog en het verwelkomen van de rode leger troepen in Burgas. Na de val van het communistische regime was er een zware discussie over de toekomst van het monument. Duizenden burgers ondertekenden een petitie ten gunste van de sloop. Uiteindelijk, in 1993, werd volgens een overeenkomst tussen Bulgarije en Rusland over de Russische monumenten in Bulgarije, het monument onder bescherming gezet en zo haar toekomst verzekerd. Vandaag is het één van de paar goed onderhouden monumenten uit de communistische periode. 

Ik wandel verder, op zoek naar de grootste kerk van de stad, de kathedraal van St Cyrillus en Methodius. De kerk werd in 1894 ontworpen door de Italiaanse Ricardo Toscanini. De koepels en torens bepalen de skyline van Bourgas. De kerk is genoemd naar twee broeders die de Bulgaarse taal tot een schrijftaal omvormden. Beide broeders staan afgebeeld in het glas-in-lood venster bij de ingang. De grootste bezienswaardigheden van de kerk zijn de oude iconen.

Als ik echter bij de kerk kom is deze geheel omgeven door steigers en hekwerken en geeft een bord bij de hoofdingang aan dat de kerk wordt gerenoveerd en voor onbepaalde tijd niet toegankelijk is voor publiek. Nou daar sta je dan, zowat het enige wat blijkbaar echt de moeite waard is om te bezichtigen .... kan ik er niet in!!

Verder wandelen dan maar. Ik passeer het etnografisch museum. Het is dat er net een buslading cruisepassagiers uit hun bus stapt en naar de ingang van het museum lopen, anders was het me waarschijnlijk niet eens opgevallen. Het museum bevindt zich in een soort van woonhuis en er hangt slechts een heel klein bordje aan het hekwerk waarop staat dat dit een museum is.

Een paar huizen verder is de huisschilder nijverig bezig. In een wel heel speciale, duidelijk zelf gemaakte, constructie slingert hij tegen de gevel. Daar zou ie in Nederland niet mee weg komen zonder de arbeidsinspectie achter zich aan te krijgen.

Via één van de winkelstraten waar het langzaamaan iets drukker begint te worden, wandel ik naar het grote park. Het is een mooi aangelegd park, groot, lang en breed, met veel banken, waterpartijen en veel, heel veel beelden. Er zijn een aantal kiosken en er is een openluchttheater.

Er wordt momenteel blijkbaar flink geinvesteerd in de kustlijn van Burgas, er is pas een spliksplinternieuw en groot steiger aangelegd. Wat hiervan de bedoeling is, is me niet precies duidelijk.

Ik maak een grote wandeling door het park al foto's nemend van de diverse beelden.

Met mijn wandeling door het park heb ik zo'n beetje het gehele centrum van Burgas gehad. De stad op zich is natuurlijk veel groter, maar zodra je aan de rand van het eigenlijke centrum komt kom je ook meteen in meer vervallen wijken terecht. Niet direct iets voor mij om daar op eigen houtje rond te wandelen.

Ik hou het hier voor gezien en loop terug naar de toegangspoort van de haven om met de shuttlebus terug te rijden naar het schip. Gelukkig is langzaamaan het zonnetje tevoorschijn gekomen, dus hopelijk hebben we vanmiddag tijdens ons bezoek aan Nessebar mooi weer.

De bus vertrekt om kwart voor 2 en we moeten om kwart over 1 in het theater zijn. Mooie tijd om op ons gemak nog een licht lunch te gebruiken.

Nessebar ligt in het oosten van Bulgarije aan de Zwarte Zee op een klein schiereiland en telt circa 6000 inwoners. De stad ligt 30 km ten noorden van Burgas.

Nessebar werd in de 6e eeuw v.Chr. gesticht door Dorische Grieken op de plaats waar zich al in het 2e millennium v.Chr. de Thracische nederzetting Menabria bevond. De Grieken noemden de stad Mesambria, waarvan het Slavische Nessebar is afgeleid. In de 4e en 3e eeuw v.Chr. was het Griekse Mesambria een belangrijke handelsstad, maar na de verovering door de Romeinen in 72 na Chr. verloor de stad aan belang.
Onder de Byzantijnen beleefde de stad tussen de 4de en de 7e eeuw een nieuwe bloeiperiode, waarna het een twistappel werd tussen het Bulgaarse rijk en de Byzantijnen. In de 13e en 14e eeuw beleefde het zijn beste jaren onder de Bulgaren. Dit is de periode waarin de meeste van de goed bewaarde kerken werden gebouwd. Onder het Ottomaanse Rijk (vanaf 1371) zette zich opnieuw een neergang in: in 1900 telde de stad nog maar 1900 inwoners (voornamelijk Grieken).

De geschiedenis gaat dus vele eeuwen terug en dit is te zien aan de restanten van de Griekse cultuur, Byzanthijnse basilieken en de typische huizen uit de Renaissance, opgebouwd uit kalksteen en hout. Binnen de vestingmuren met vestingtoren bevinden zich restanten van ongeveer 10 kerken die na het verdrijven van de Turken bewaard zijn gebleven.

 In de 20e eeuw werd Nessebar een stad van Bulgaren en leeft het van het toerisme. Sinds 1983 staat het op de UNESCO Werelderfgoedlijst.

Direct vooraan de oude stad stopt onze bus op een groot plein, omgeven door souvenirshops en restaurants. Er staan een paar kraampjes waar de vangst van de dag wordt verkocht.

Nessebar is een leuk plaatsje om doorheen te wandelen, maar wel erg toeristisch. Er zijn geen authentieke winkels, alleen maar souvenirshops met dingetjes en prulletjes. Hoewel Nessebar bekend staat om de hoeveelheid oude kerken, zijn er slechts een aantal toegankelijk. Daar moet dan wel grof geld voor worden betaald en wij houden het op het bekijken van de buitenkant.

Het is aangenaam wandelen, er zijn veel leuke, kleine straatjes. Maar we hebben hier ruim 3 uur tijd te besteden en we hebben al snel door dat we daar ruimschoots voldoende aan hebben.

Ongeveer 3 kwartier voor tijd hebben we alle straatjes gezien en wandelen we terug naar het plein. We zijn niet de eersten, er zitten al meer cruisepassagiers te wachten tot ze de bus terug kunnen nemen. Een aantal mensen zijn op eigen gelegenheid met het openbaar vervoer naar Nessebar gekomen, voor slechts € 1,68! Wij betaalden $20 per persoon.

Als even later de plaatselijke bus aan komt rijden, is het wel even lachen. Blijkbaar heeft de busonderneming tweedehands bussen aangekocht in Nederland en er het belang niet van ingezien de daarop aanwezige belettering te verwijderen.

Op de weg terug naar Burgas hebben we vanuit de bus nog zicht op de vele zoutpannen die zich in de gebied bevinden.

Ook vandaag kunnen we tijdens de afvaart genieten van ons balkon, we zitten wat zon betreft aan de goede kant. Vandaag eten we weer in het buffetrestaurant, kwestie van af en toe een stapje terug doen en zorgen dat we niet teveel eten en drinken. De grote show vanavond is een Cirque du Soleil achtig iets. Zoiets hebben we al vaker gezien en we besluiten deze avond aan ons voorbij te laten gaan. We vermaken ons de rest van de avond in de diverse bars en lounges.