We hebben uitstekend geslapen. Een paar minuten voor 6 worden we gewekt door het gezang vanaf de moskee. Iets te vroeg om op te staan, dus we draaien ons nog maar eens om. Een dik uur later houden we het voor gezien en na de was en de plas gaan we naar beneden om het ontbijtbuffet te inspecteren. Het ontbijt is inbegrepen in de kamerprijs. Het buffet ziet er zeer verzorgd uit en er is een ruime keuze. Het enige minpuntje is het assortiment brood, dit is erg beperkt. Maar, dat zijn we gewend van de zuidelijke landen.
Het is grijs buiten en blijkbaar erg koud, want we zien mensen passeren van top tot teen ingepakt met sjaals, mutsen en handschoenen. Af en toe wordt er een paraplu open geklapt, dus ook dat ziet er niet echt aangenaam uit. Maar ja, we zijn nu hier en willen toch iets zien. Truien aan, jassen aan, pluutjes in de rugzak en we zijn weg. Eerste stop is het Topkapipaleis, slechts 5 minuten wandelen vanaf ons hotel.
We zien de rijen met bussen al staan en verwachten ons aan een lange rij om binnen te komen. Die staat er inderdaad, maar het valt gelukkig goed mee. Met een half uurtje zijn door de Keizerlijke Poort.
We wandelen op ons gemak doorheen het hele complex. Jammer genoeg moeten we de paraplu's tevoorschijn halen, want het druilerige regentje heeft doorgezet.
Ergens aan de achterkant van het complex is een horecagelegenheid voorzien. Een terras met prachtig uitzicht over de Bosporus en het aziatisch deel van Istanbul. Jammer, jammer van het weer. We geven er de voorkeur aan om binnen te gaan zitten. We zijn compleet verkleumd, het is slechts 11 graden! en besluiten een lekkere warme choco te bestellen. Om het niet al te gek te maken delen we samen een lekkere kwarkpunt.
Na een korte doch aangename (en warme) pauze vervolgen we onze weg. Er moet destijds een ongelooflijke hoeveelheid handarbeid zijn verricht in dit paleis alleen al wat betreft het aanbrengen van mozaiek. Meters en meters ....
Ook heel belangrijk ... niet vergeten af en toe omhoog te kijken. Erg de moeite!
Best een hele indrukwekkende collectie. We gaan verder richting de harem.
De ene ruimte is al mooier dan de andere.
Ziezo, we zijn rond. Als we buiten komen zie ik dit heerschap. Familie van de kerstman?
We lopen de straat uit en de hoek om richting de Hagia Sophia of Aya Sophia (Grieks: Ἁγία Σοφία; "heilige wijsheid", Turks: Ayasofya), een voormalige kathedraal en moskee. Tegenwoordig is het een museum. Het gebouw werd aanvankelijk opgetrokken als kathedraal van Constantinopel onder het Byzantijnse Rijk. De bouw was van grote betekenis voor de orthodoxe Kerk en het Byzantijnse Rijk en is het eerste voorbeeld van Byzantijnse architectuur. De Hagia Sophia was eeuwenlang de grootste kathedraal ter wereld.
Na de verovering van Constantinopel door het Ottomaanse Rijk onder Mehmet II in 1453 werd de Hagia Sophia een moskee en ging Aya Sofia heten. Hiervoor werd het gebouw voorzien van minaretten en werd het kruis op de centrale koepel vervangen door een halve maan. Binnenin werden zes platen met de namen van Allah, Mohammed en de vier rechtgeleide kaliefen aangebracht. De Byzantijnse muurschilderingen en mozaïeken werden met een witte pleisterlaag bedekt. In 1934 werd de moskee door Mustafa Kemal Atatürk tot een seculier gebouw gemaakt en werd het een museum. Oude mozaïeken werden opnieuw zichtbaar gemaakt. In 1985 werd het gebouw door de UNESCO tot werelderfgoed verklaard, samen met andere gebouwen in Istanboel.
Het is een drukte van jewelste op het plein en we zien een lange rij mensen aanschuiven richting de ingang. Oké, misschien moeten we hier op een ander tijdstip maar terug komen? We zijn nog aan het beslissen wat te doen als we worden aangeproken door een turkse man. Hij wil ons tickets verkopen waarmee we gebruik kunnen maken van een zogenaamde express ingang. De tickets kosten €35. Moeten we de beste man vertrouwen? Ik besluit het erop te wagen. Manlief heeft na het langdurige slenteren door het Topkapi paleis even tijd nodig om zijn rug rust te geven en besluit een bankje op te zoeken. Ik ga dus alleen op pad. Ik betaal de beste man en volg hem richting de ingang. Hij loodst mij keurig door de hekjes en voor ik het weet ben ik de hele rij voorbij. Als ik langs de kassa's loop zie ik niets staan wat ook maar enigszins wijst op een express ingang of verschillende prijzen voor tickets. Een ticket kost €25. De beveiliger bij de ingang zal wel een neefje van de beste man zijn en waarschijnlijk delen ze samen de winst. Nu ja, het scheelt mij een hoop tijd, hoewel natuurlijk niet echt fair tegenover de mensen die keurig aanschuiven in de rij. Gelukkig was ik niet de enige, voor mij loopt een familie Nederlanders die ook van zijn aanbod gebruik hebben gemaakt.
Eenmaal op de drempel van de Hagia Sofia dient zich het ene fotogenieke beeld na het andere aan. Jammer van die mensenmassa's, maar ja dat heb je nu eenmaal in dit soort toeristische trekpleisters. Ook erg jammer is, dat men met onderhoudswerken bezig is en zowat de helft van de grote ruimte is volgezet met steigers, metershoog. Ook niet echt goed voor het maken van mooie foto's. Maar ik doe mijn best, het is een indrukwekkend gebouw.
Deze poes heeft de warmte van een bouwlamp ontdekt.
Onderweg naar de bovenverdieping loop je door smalle gangen die je doen afvragen hoeveel mensen je hier ooit al zijn voorgegaan.
Er wordt hard gewerkt om dit gebouw in een goede staat van onderhoud te houden. Hopelijk blijft het ook toegankelijk voor het grote publiek. Er wordt immers al over gepraat om er weer een moskee van te maken.
Ik sluit me weer aan bij manlief en we besluiten - hoewel we vlakbij de Blauwe Moskee zijn - eerst even terug te lopen naar het hotel. Het ziet ernaar uit dat het de rest van de dag wel droog blijft en dus wil ik graag de plu's droppen en daarmee wat gewicht. Als we dan toch in "ons restaurantstraatje" zijn kunnen we meteen even lunchen.
We stappen binnen bij Babylonia, juist op de hoek bij ons hotel.
We krijgen de menukaart aangereikt en meteen wordt er zo'n groot luchtig turks brood op tafel gezet. Best lekker in combinatie met wat hummus! Manlief gaat voor de lamb shish kebab en ik kies de salade met gegrilde kip en een mosterd/currysaus.
Het eten was goed hoewel niet bijzonder en met de buiken weer gevuld zoeken we ons weer een weg richting de Blauwe Moskee ofwel de Sultan Ahmetmoskee. De naam "Blauwe Moskee" is hoofdzakelijk internationaal gebruikelijk vanwege de vele blauwe tegels die te zien zijn aan de binnenkant van de moskee. Van buiten is de moskee grijs van kleur. De moskee werd tussen 1609 en 1616 in opdracht van sultan Ahmed I gebouwd en is een van de belangrijkste bezienswaardigheiden van Istanbul en mocht daarmee niet aan ons lijstje ontbreken. De centrale koepel heeft een doorsnee van 33 meter en is omgeven door een serie halve koepels die een aflopend systeem vormen. Samen met andere koepels van bijgebouwtjes vormt het een symmetrisch geheel van perfecte visuele harmonie, waarin het oog naar de centrale koepel wordt geleid. De moskee is omgeven door zes minaretten, het op twee na hoogste aantal ter wereld. Het aantal minaretten stond vroeger voor de rijkdom van de financier en omdat de meeste moskeeën er één hebben, sommige twee of uitzonderlijk vier, getuigen zes minaretten van de rijkdom en de wil van de sultan om die rijkdom uit te stralen. Het interieur van de Blauwe Moskee is gedecoreerd met 20.000 handgeschilderde tegeltjes in de kleuren blauw, groen en roodbruin. De binnenplaats is even groot als de moskee zelf.
O, o .... Er staat een rij van hier tot Tokio om binnen te komen. Nu ja, het moet maar en we schuiven aan. Halfweg de rij staan een aantal foto's van hoe de moskee er van binnen uitziet als er gebeden wordt. Vol!
Al met al valt de rij mee, we schuiven goed door en pakweg een half uur later kunnen we naar binnen. Schoenen uit en hoofddoek om (ik dan, manlief komt hier weer goed weg). Binnen is het een indrukwekkend beeld van veel tegelwerk in prachtige heldere kleuren. In combinatie met de prachtige laaghangende lampen en roden vloerkleden maakt het een aangename en gezellige ruimte. Iets anders dan die vaak donkere koude kerken bij ons.
Door de drukte schuifel je naar binnen en schuifel je als het ware met de stroom mee ook weer naar buiten. Het waterige zonnetje is weer verdwenen en het is ijzig koud buiten. We besluiten terug te wandelen naar het hotel en te vragen of we van de hamman gebruik kunnen maken. Die is gelukkig vrij en na een uurtje zijn we heerlijk opgewarmd. We luieren wat in de kamer, kijken televisie en spelen wat met de ipad en dan is het alweer etenstijd. We hebben het nu lekker warm en hebben beiden geen zin om nog naar buiten te gaan, dus we blijven wederom in het hotel.
Manlief gaat van start met een garnalencocktail, de klassieke versie met cocktailsaus. Volgens hem een uitstekende keuze.
Ik zelf kies voor de Turkish Pastries Plate, een soort van mini-loempiaatjes gevuld met kaas, groente en pastrami. Een mooie starter en het smaakt me uitstekend.
Mijn volgende gerecht is Sea Bass Steaming. Als volgt omschreven op de menukaart: verse zeebaars, knoflook, ui, champignons, tomaat, room, witte wijn, aardappel, geserveerd kokend in zijn eigen pannetje. En door die laatste zinsnede heb ik goede hoop dat de vis gefileerd is. Neen dus, de kop is er gelukkig af, maar graat en staart zijn nog aanwezig. Je begrijpt, dit was niet effe gemakkelijk een visje eten. Gewoon hard werken! Maar wel lekker!
Manlief had wat werk betreft een betere keuze gemaakt, Shrimp with ginger. Dat wil zeggen: jumbo garnalen, verse spinazie, wortel, knoflook, gember, sojasaus en speciaal garnituur. Dat laatste is onderweg vanuit de keuken zoek geraakt, maar het was zonder ook heerlijk.
Deze avond zijn er meer tafels bezet, niet alleen door hotelgasten.
Hebben we nog ruimte voor dessert? Ik niet veel, dus manlief besteld en ik eet een paar hapjes mee. Een flensje gevuld met banaan en overgoten met warme chocoladesaus. Niet bepaald moderne keuken, maar het smaakt wel!
De avond ging vergezeld van wederom een heerlijke fles Turkse wijn, een witte chardonnay deze keer. We sluiten af met een appelthee voor mij en een Baileys on the rocks voor manlief. Bedtijd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten