Odessa, een stad met potentie, dag 1

Aankomst 09:00 uur

Odessa is een havenstad in Ukraïne aan de Zwarte Zee. Het inwoneraantal bedraagt ongeveer 1,1 miljoen. Odessa ligt op de heuvels rondom een kleine haven en is de op vier na grootste stad in Ukraïne. Het is de grootste stad aan de Zwarte Zee. Net als Sint-Petersburg, dat bijna een eeuw ouder is, was Odessa bedoeld als een venster op het westen. Er werden vele architecten, kunstenaars en vaklieden uit West-Europa aangetrokken. Er zijn sterke Franse en Italiaanse invloeden. De stad ontwikkelde zich als kosmopolitische vrijhaven, waarbij later schatrijke Griekse reders een grote inbreng hadden. De havenstad kreeg als bijnaam het Marseille van de Zwarte Zee. Ten tijde van de Sovjet-Unie werd de haven ook gebruikt door de sovjet-marine. Tegenwoordig huisvest het de Marinebasis van Oekraïne en de nationale vissersvloot. Andere industrieën in de stad zijn scheepsbouw, olieraffinaderijen, chemische fabrieken, metaalbewerking en voedselverwerking. Het is de belangrijkste handelsstad in Oekraïne.

Het toerisme bestaat nog voornamelijk uit de traditionele gasten uit de voormalige Sovjet-Unie, Russen, gasten uit de Kaukasus en Turken en toenemend ook Wit-Russen, Bulgaren en Moldaviërs. Dit komt mede door de gunstige ligging van Odessa en haar voorsteden: direct aan de Zwarte Zee. De Derybasivska straat is naast de Prymorskyi Bulvar de flaneerstraat van de stad en heeft een reputatie in de gehele voormalige Sovjet-Unie. Het er naast gelegen Gorsad (dat de Stadstuin betekent) park heeft eveneens ingang gevonden in de taal: naar Gorsad gaan betekent je amuseren. 

We hebben een rustige vaart gehad van Jalta naar Odessa. Heel langzaamaan begint de hardheid van het matras me op te breken. Mijn rug kreunt en kraakt als ik 's morgens op sta. Dat belooft weinig goeds voor het vervolg van de vakantie. Na ons ontbijt en de gebruikelijke koffie en theestop in Café Al Bacio gaan we gewapend met een plattegrond van Odessa op stap. Ik heb de plattegrond gedownload van de site van Odessa Walks. De 14 belangrijkste "must-see" bezienswaardigheden van Odessa staan duidelijk op de plattegrond vermeld en aan de hand hiervan moet het mogelijk zijn een mooie wandeling te maken.

Het is jammer genoeg een grijze bewolkte dag vandaag, niet goed voor de foto's. We verlaten het schip en voordat we de cruiseterminal betreden moeten we onze paspoorten tonen aan de plaatselijke officials. In het pand moeten we met de trap of roltrap 2 verdiepingen omhoog. Als we de cruiseterminal verlaten bevinden we ons op een groot hooggelegen plein waar verschillende gidsen en taxichauffeurs proberen klanten te vinden. Hier vandaan vertrekt ook een klein toeristentreintje. Wij gaan echter wandelen vandaag. Aan het einde van het plein hebben we een goed zicht op de Potemkin Trappen, 192 treden, gebouwd tussen 1837 en 1841. De trappen creeren een optische illusie: helemaal bovenaan is het alsof er helemaal geen treden zijn, maar alleen een paar bordessen. Als je onder aan de trappen staat, zijn de treden wel zichtbaar, maar wat er bovenaanis, zie je pas als je bijna de top hebt bereikt.

 

De 2 verdiepingen die we in de cruiseterminal zijn gestegen moeten we ook weer dalen om de cruisehaven te verlaten. Ik heb eerder gelezen dat er naast de trappen een lift aanwezig is en we kiezen er beiden voor om nu met de lift naar boven te gaan en straks via de trappen naar beneden. Lijkt me de meest logische keuze, toch?

Het eerste wat we zien als we boven uit de lift stappen is deze sexy hond! Ach arme het beestje, je zal maar een baasje hebben met zo'n slechte kledingsmaak.

We vangen onze wandeling aan via de Primorskyy Boulevard, een mooi aangelegd aangenaam wandelpad. Dit wandelpad voert ons rechtstreeks naar Vorontsov's Paleis. Ja, ook hier hebben ze een Vorontsov's Paleis.

Al wandelend hebben we uitzicht over de industriele haven van Odessa. De volgende dag horen we van onze gids dat de havens in verval raken omdat veel bedrijven zich terug trekken van de Zwarte Zee. Waar voorheen nog 10.000'en aan het werk waren, is er nu nog slechts werk voor een 1000-tal arbeiders.

We komen in de Gogolyastraat. Er staan veel grote oude panden, deels gerenoveerd en in goede staat, maar het merendeel heeft zoveel achterstallig onderhoud dat het maar de vraag is af renoveren nog wel een optie is. Dit zien we doorheen heel Odessa, het is een stad met veel potentie, prachtige oude gebouwen, maar een haast onoverkoombare mate van verval.

Voor liefhebbers van oldtimers is hier nog wel wat speciaals te vinden.

We komen bij het stadspark, gelegen aan de Deribasovskayastraat, een drukke, moderne winkelstraat. Het is druk in het park, blijkbaar is dit voor veel inwoners van Odessa een plaats om elkaar te ontmoeten of met de kinderen te gaan spelen of wandelen.

We nemen even rust op een bankje in het park. Aan de overzijde staat een prachtig gebouw in een heel aparte groene kleur. Het pand wordt gerenoveerd en blijkt een 5-sterren hotel te zijn, oorspronkelijk gebouwd in 1903. In 2010 werd gestart met de renovatie van het hotel. De eerste 5 verdiepingen van het hotel worden in hun oorspronkelijke historische uitstraling gerenoveerd. Daarnaast worden 2 volledig nieuwe etages gebouwd.

We wandelen de winkelstraat in en dan blijkt maar eens te meer dat Ukraine niet op alle gebied al gemoderniseerd is. We zien een mooie oude brandweerauto en ik maak een opmerking naar manlief dat er misschien een soort van oldtimerbijeenkomst is? Niets blijkt minder waar als we dichterbij komen en zien dat de brandweerauto in volle actie is. Men is een brandje aan het blussen in een restaurant!

Onze wandeling gaat verder naar het gebouw met - volgens de informatie op onze plattegrond - het langste balkon van Europa.

Nog iets verder wandelen we langs de concerthal. Het ligt er een beetje onverzorgd bij, de slordig tegen de gevels bevestigde aanplakbiljetten doen er ook geen goed aan.

Het Bristolhotel is prachtig onderhouden en voorzien van een niet alledaagse kleur.

Het is blijkbaar standaard in Ukraine, ook hier een mooi standbeeld van geen flauw idee wie.

Eén van de mooiere en goed onderhouden gebouwen. De stad heeft veel van dit soort gebouwen, alleen helaas niet allemaal in een dergelijke goede staat.

De stad heeft zeker potentie om een toeristische trekpleister te worden, maar zolang je op elke hoek van de straat (en daartussen) dit soort panden - en erger - tegenkomt, hebben ze nog een lange weg te gaan. Zonde!

En toch wordt er her en der gerenoveerd.

Het opera gebouw is wel het mooiste gebouw van Odessa. In 1837 is het toenmalige opera gebouw door brand verwoest. Er begon een inzamelactie onder de bewoners van Odessa en er werd 3 miljoen roebels opgehaald. In 1887 was het gebouw met invloeden van het Dresden Opera House klaar. Toen de Duitsers in de 2e wereldoorlog na hun nederlaag Odessa moesten verlaten, lieten ze veertig tijdbommen in dit theater achter. Dankzij een zeer gewaagde actie van de explosievendienst werd het gebouw gered. 

Reeds in mei toen we deze cruise hebben geboekt heb ik hier - via de cruisemaatschappij - meteen kaartjes geboekt voor de voorstelling van vanavond. Het schema van wat er speelt komt echter pas zo'n 3 weken voor het begin van een nieuwe maand beschikbaar. Toen ik halfweg september nog eens een kijkje ging nemen op de site van het operagebouw bleek er vanavond een balletvoorstelling te zijn. Jammer, 1 dag later in Odessa en we hadden een voorstelling van La Traviata kunnen zien en daarmee gelijktijdig de opera van binnen kunnen bekijken. Die balletvoorstelling zagen we niet zo zitten, dus voor de binnenkant moeten we maar genoegen nemen met foto's van het internet.

Het is jammer dat de weg direct voor het operagebouw niet wordt vrijgehouden. Het was onmogelijk om een foto van de voorkant van het gebouw te maken omdat er een aantal grote touringcars stonden geparkeerd alsook een aantal kleine busjes.

Deze beste man zag er geen probleem in om met een lekke band gewoon door te blijven rijden.

We wandelen langzaamaan weer terug richting de cruiseterminal. Het is inmiddels 13.00 uur geweest en we beginnen langzaamaan trek te krijgen in eten.

In de cruiseterminal kopen we nog een aantal kaarten en postzegels om naar het thuisfront te verzenden. Typisch, want we hebben al deze dagen nog geen Nederlanders gezien of gehoord en ineens horen en zien we er zes! Allemaal kaarten kopen, blijkbaar houden wij Nederlanders onze familie en vrienden graag op de hoogte van onze vakantiebelevingen.

Hoewel ik me voor de lunch meestal beperk tot een lekker broodje of een salade, kies ik vandaag eens voor Fish en Chips. Heerlijke stukjes kibbeling met een paar frietjes en een lekkere frisse koolsalade. Manlief sluit zich hierbij aan en vergezeld van een glaasje chablis komen we weer op krachten.

De rest van de middag brengen we door op onze favoriete locatie aan boord, Café Al Bacio, onder het genot van een lekker kopje thee. We zitten aan de terminalzijde en we hebben voldoende te zien met het komen en gaan van passagiers.

Omdat we vrij laat hebben geluncht beperken we ons 's avonds in het grote restaurant tot een hoofdgerecht. Zacht gegaard rundsvlees voor manlief en kipfilet voor mij. Het moet niet altijd spannend zijn.

Om 21.00 uur vervoegen we ons in het theater waar een lokale folkoristische show zal worden verzorgd. Er wordt gedanst en muziek gemaakt. De show zit goed in elkaar en het publiek laat na afloop enthousiast blijken ervan te hebben genoten.