Restaurant Aquavit in New York

Klapperrrrrrrrrrrr van de week. Tenminste, dat hopen we toch. We gaan vanavond eten bij restaurant Aquavit. Bekroond met 2 Michelinsterren, dus als het goed is wordt deze avond de slagroom op de taart. Het restaurant staat bekend om zijn op de Scandinavische keuken gebaseerde gerechten.

Ik ben inmiddels weer opgedroogd en opgewarmd en hoewel het restaurant op loopafstand is, nemen we vanwege de aanhoudende regen toch maar een taxi. Dat is nog niet zo simpel blijkt. De taxichauffeur geeft aan dat in de betreffende straat werkzaamheden worden verricht en hij ons wellicht niet voor de deur af kan zetten. Oei, hadden we toch nog een plu bij ons moeten steken?

Maar gelukkig valt het mee, we kunnen slechts 2 deuren verder uitstappen. We worden vriendelijk ontvangen en naar onze tafel - aan het raam! - begeleid. Perfect plekje, naast de verwarming! (ik ben nog niet helemaal op temperatuur).

Naar goed gebruik beginnen we onze avond met een glas champagne. We krijgen de menukaart ter bestudering aangeboden en de keuze is snel gemaakt. Als een dergelijk restaurant een tastingmenu heeft is het gemakkelijk kiezen. Chef's Tasting dus met het wijnarrangement.

Om te beginnen krijgen we een paar kleine proevertjes op tafel gezet. Ik weet niet exact meer wat het was, kwarteleitjes, zalm e.d., maar het was wel lekker. De crackers vonden we niet echt speciaal.

En verder gaan we met een 2-tal amuses. Geen idee meer wat dit precies was, ik zou aantekeningen moeten maken! Er zat in ieder geval venkel in en de crème was - dacht ik - met bloemkool. De tweede amuse was met bloedworst. Nu ben ik daar niet zo'n liefhebber van, maar het was erg smakelijk.

En dan beginnen we officieel met het menu. Op hooi gerookte zalm, leuk gepresenteerd onder een klein stolpje. De rooklucht was goed aanwezig, erg lekker! Bijgestaan door een mooie Blanc de Blancs van Long Island, New York!

Een creatieve opmaak van het volgende gerecht. St. Jacobsmosselen en gember. Ook al weer zo lekker! Hierbij een Italiaanse wijn, een Friulano.

De gerechtjes volgen elkaar in Amerikaans tempo op. Zometeen maar even om een kleine pauze vragen. Een lieflijk bordje met foie gras en een ons onbekende vrucht, duindoorn. Het gaf een mooi zuurtje aan het gerecht. Hierbij een Oostenrijkse Muskateller.

We zetten soms onze vraagtekens bij de opmaak van de borden. Zojuist zo'n mooi klein verfijnd gerechtje en dan de volgende gang. Mooi opgemaakt, daar niet van, maar niet in balans met het vorige. Zoals je verderop zult zien, valt ook de opmaak van het dessert een beetje uit de toon.

Het smaakt er overigens niet minder om, deze combinatie met zwezerik en zuurkool. Samen met de Spaanse Manzanilla een heerlijk bordje.

We zijn halfweg. Om de smaakpapillen weer een beetje te neutraliseren krijgen we tussendoor een glaasje aangeboden. Een cocktail van vlierbloesem en IPA bier. Ik ben totaal geen bierliefhebber, maar zelden zo'n lekkere cocktail op ;)

Na een mooie pauze gaan we verder met langoustine en amandelen. De langoustine was keurig voorbereid en we konden de schaal er zo af nemen. Lag gewoon voor de mooi op het bord. Samen met de Riesling, een echte Moezelwijn, een mooie combinatie.

Het zijn veel bordjes, maar omdat het zulke mooie kleine gerechtjes zijn zitten we gelukkig nog niet vol, want we zijn er nog niet. Plaats maken voor de eend met bloemkool. De saus was heerlijk, evenals de Franse Bordeauxwijn, Pessac-Léognan van 2005!

Voordat we helemaal op het zoet over gaan, krijgen we nog een mooi klein proevertje met dille en vijg. Erg smakelijk. Hierbij krijgen we een typisch drankje, Dansk Mjød, Viking Blod. Dit zou - volgens bronnen als Wikipedia - wel eens de oudste drank ter wereld kunnen zijn. Een typische smaak, maar we vonden het wel lekker. Zo lekker dat ik vergat tijdig een foto te maken.

Laatste gerecht van het menu, het toetje! Artic Vogelnestje. Wat moet je daar nu van verwachten? Nou, ten eerste een beetje een rommelige presentatie. Ten tweede, gewoon een hartstikke lekker dessert. Ik heb speciaal een foto gemaakt van de binnenkant van het ei, omdat daar een deel van het lekkere in zat. En de rest zat in het glas, een echte Franse Sauternes.

Als je nu dacht dat we uitgegeten waren ...... neen dus. De koffie is besteld en om de tijd wat te doden tot worden er nog wat kleinigheden op tafel gezet. Kleine oliebolletjes - manlief kan er niet vanaf blijven, dus een erg kale foto - en bonbons. Ach, aan de calorieën zullen we vanavond maar niet denken.

We hebben werkelijk heerlijk gegeten. Een bekwame en vriendelijke bediening in een sober doch warm ingericht restaurant. Ik vind het dan alleen erg jammer dat het toilet niet in de pas loopt met de rest. Papieren handdoekjes, een prullenbak voor diezelfde handdoekjes die uitpuilt, een kliedernatte wastafel. Een klein puntje van aandacht! Neemt niet weg dat we hier zonder problemen nog eens terug zouden gaan. Enne, in vergelijking met andere sterrenrestaurants in NY was dit restaurant uiterst plezierig geprijsd.

Het regent nog steeds, dus ons voornemen om terug naar het hotel te lopen vergeten we maar snel als er zodra we buiten stappen een taxi aan komt rijden. Soms mag een mens al eens mazzel hebben hè?