Of men is van gedachte veranderd of we hebben andere autoriteiten dan we op Lombok zouden hebben, maar om 10:00 uur komt de cruisedirector over het omroepsysteem met de heuglijke mededeling dat alle officiele handelingen al zijn verricht, men het niet nodig vindt alle passagiers face-to-face te zien en derhalve de weg vrij is om aan land te gaan. Leuk voor iedereen zonder plannen, maar wij hebben een excursie die van start gaat om 13:00 uur dus voor ons maakt het niet zoveel uit.
We besteden de ochtend op de gebruikelijke manier, ontbijt, koffie in de koffiebar met puzzelboek voor manlief en e-reader voor mijzelf bij de hand. Na een lichte lunch melden we ons om 12:30 uur in het theater, de plaats waarvandaan normaal gezien alle excursies vertrekken. Het is de bedoeling dat je je met je kaartjes voor de betreffende excursie meldt op het podium, waar je dan een sticker krijgt met een nummer. Het nummer van de bus voor jouw excursie. Keurig op tijd wordt ons nummer omgeroepen en begeven we ons naar dek 1 waar we aan boord van de tender (reddingsboot) kunnen stappen. Jammer genoeg is er geen plek meer op het dak en moeten we noodgedwongen binnen zitten waar het erg benauwd is, letterlijk en figuurlijk. Er is weinig ruimte voor mijn lange benen en de zon staat hoog aan de hemel waardoor de temperatuur, ondanks de geopende luiken, behoorlijk oploopt. Gelukkig gaan we snel varen en komt er frisse wind binnen. We liggen ruim op ruim een half uur varen geankerd van de wal. Best ver, maar er is onderweg het nodige te zijn. Vissers die zowat tot hun nek in het water staan, kinderen die heerlijk in het water spelen, typische vissersbootjes, maar ook vervallen, roestige schepen die zijn achtergelaten waar ze zijn gestrand. Om 13:00 uur bereiken we de kade waar we hartelijk worden ontvangen door een Balinese dansgroep onder begeleiding van een aantal trommelaars.
Onze eerste stop is Celuk Village, waar men gespecialiseerd is in het maken van gouden en zilveren juwelen. Een half uur rijden vanuit Benoa en onderweg is veel te zien. Niet direct wat we hadden verwacht te zien op Bali, je stelt je automatisch toch in op rijstvelden. Maar we rijden door stedelijk gebied, alles is volgebouwd, het is er rommelig en vuil. Gewend als we zijn aan het schone Nederland, het iets minder schone Belgie en na een paar dagen te hebben doorgebracht in het uitermate schone Singapore is dit toch een behoorlijke cultuurschok. Alle handel gebeurt in kleine haastig opgebouwde hokjes, afdakjes eigenlijk, en de hele handel ligt op de grond. Er rijden duizenden brommertjes en het is een drukte van jewelste. We hopen dat we toch ook niet iets meer van het platteland te zien krijgen.
We stoppen bij een klein bedrijf gespecialiseerd in het maken van zilveren en gouden voorwerpen en sieraden. Er zitten een paar dames buiten te werken, echt precisiewerk. Binnen in de winkel kunnen we de diverse produkten bekijken en met name de grotere stukken - zoals de fiets op de foto - geven een goede indruk van hoe fijn het zilverwerk is.
Op het terrein staan nog een aantal mooie gebouwen. De eigenaar heeft bij de zaak zijn woning en derhalve ook een privetempel, zoals blijkbaar alle inwoners hier. Dat kan een echte tempel zijn (om een idee te geven, ter grootte van een tuinhuisje zoals wij die kennen) of beperkt blijven tot een soort van altaar. Hier is echter een echte tempel aanwezig alsook een aantal speciale ceremoniele gebouwen, voorzien van prachtig houtsnijwerk.
Als we weer verder rijden naar onze volgende stop zien we voor de eerste keer een glimp van hoe groen Bali eigenlijk wel is. Als we later terug op het schip zijn en een ober uit Bali informeert hoe onze dag is geweest, zeg ik dat we het behoorlijk commercieel vinden en erg volgebouwd. Hij geeft aan dat als men het groenere deel van Bali wil zien, men meer tijd nodig heeft en zou moeten overnachten. Volgens hem is Bali toch echt wel heel mooi en groen, alleen zover komen de excursies niet.
We bereiken Batuan Temple, een prachtige historische tempel uit 944 met veel reliefs. Iedereen moet een sarong dragen, wat natuurlijk leuke plaatjes oplevert. De Balinese dame raakt lichtelijk in paniek bij het zien van manlief, mompelend Big man, Big man, terwijl ze op zoek gaat naar een passend exemplaar. Beiden getooid in sarong volgen we de gids het tempelcomplex in, waar we uitleg krijgen over de functie van de diverse bouwsels.
Als we het tempelcomplex weer verlaten zien we nog 2 mannen die ongelooflijk hard aan het werk zijn, onkruid verwijderen :) Men maakt zich hier echt niet te druk ....
We stappen weer in de bus en gaan onderweg naar onze volgende stop. Onderweg nog meer brommertjes (soms zitten ze met 4 personen op 1 brommer!), overal stalletjes waar eten wordt verkocht en we zien ons eerste rijstveld!
Onze volgende stop is in Mas Village bij een houtbewerkingsbedrijf. Onder een overkapping zitten een aantal mannen en vrouwen allerlei gebruiksvoorwerpen, beelden, meubels e.d. te maken. We zien onder andere een aantal beelden die uit een volledige boomstam zijn gesneden/ gebeiteld. De showroom waar alle stukken staan opgesteld is overweldigend, prachtige kunstwerken en - hoewel niet mijn smaak - prachtig houtgesneden meubilair. Als we een half uurtje later het terrein verlaten worden we uitgezwaaid door een aantal giechelende kindjes.
Hierna gaan we onderweg naar onze laatste stop in Kedewatan Village, de eigenlijke reden om voor precies deze excursie te kiezen, een Balinese dans. De Barung Dance die het verschil aangeeft tussen goed en kwaad. Het verhaal achter de dans wordt ons pas na de voorstelling verteld, jammer, het zou beter te begrijpen en leuker te volgen zijn geweest indien we vooraf de ins en outs hadden geweten.
Als we ter plaatse arriveren worden we wederom verwelkomd met muziek, trommelspelers. We zijn de eerste bus en voor de voorstelling krijgen we thee, koffie, fruitdrank en hapjes aangeboden, waarvan we beiden geen gebruik maken. Kwestie van voorzichtig zijn met wat we eten. We zoeken een plaatsje en al snel arriveert de 2e bus en de 3e en de 4e en de 5e. We zitten al drie kwartier te wachten en de mensen worden ongeduldig. Het was een excursie van vier en een half uur en uitgaand van het vertrek om 13:00 uur hebben een aantal mensen aangenomen op tijd voor de 1e dinerzitting terug te zijn. Dat gaat dus duidelijk niet lukken. Navraag leert dat gewacht wordt op de 6e en laatste bus. Eindelijk na anderhalf uur wachten begint de voorstelling. Echter, omdat we (met name de eerste 3 bussen) al zo lang hadden gewacht, vinden we dat de voorstelling na een half uur wel mag stoppen. Het duurt echter ruim een uur. Leuk om meegemaakt te hebben, maar zoals gezegd: met uitleg vooraf had het onze aandacht wellicht beter vastgehouden.
Het is nog 3 kwartier rijden terug naar de haven. We zijn om 13:00 uur vertrokken en de excursie zou vier en een half uur duren. Mensen zijn er dus vanuit gegaan op tijd terug te zijn voor de 1e dinerzitting. Nou, dat gaat echt niet gebeuren. Het is bijna 20:00 uur als we voor de terminal uit de bus stappen en we blijken meteen aan te sluiten in een gigantische rij passagiers die blijkbaar wachten op een tender. Organisatiefoutje van Celebrity lijkt het wel. Gelukkig geven 3 Indonesiers een goed stukje zang en muziek weg. Als ze Delilah van Tom Jones inzetten zingt praktisch iedereen mee met het refrein. Lol!
Als we eindelijk aan boord stappen van de Millie is het half 10, veel gemopper en ontevreden gezichten. We krijgen te horen dat het grote restaurant de keuken over zo'n 10 minuten sluit. Omdat we geen zin hebben ons in de drukte van het buffetrestaurant te storten lopen we snel binnen bij Olympic om te vragen of we daar nog terug kunnen. Uiteraard is er voor ons nog een tafeltje beschikbaar (ik vermoed dat de chefkok moet overwerken), we zijn praktisch vaste klant. We houden het simpel, lamsrack voor manlief, eendeborst voor mij en een glas rode wijn. Daarna snel naar bed, morgen moeten we om 06:00 uur opstaan want we moeten om 07:00 uur aantreden in het theater voor een nieuwe volle dag in Bali. Pfffffff, 06:00 uur, hoezo vakantie?!
Leuk verslag en mooie foto's, wij kennen dat probleem met georganiseerde excursies, duur en je wordt daar geleid waar je niet heen wilt. Tapijten, goud en zilver , hout snijwerk, wat moet je ermee. Wij gaan regelmatig op de tour van " we zoeken het zelf wel uit " , tijd / afvaart is natuurlijk top prioriteit, hebben meegemaakt dat passagiers net te laat terug kwamen van een z.g. " eigen tourtje " Wij zijn inmiddels ook druk met organiseren van onze volgende cruise.
BeantwoordenVerwijderen