We lopen de hal binnen en staan meteen voor de incheckterminals. Je moet tegenwoordig alles zelf doen. Nadat onze boardingpassen uit de machine zijn gevallen, kunnen we de bagage inleveren. Ook dat moeten we zelf doen. De koffers worden automatisch gewogen, er wordt gevraagd te bevestigen dat dit toch wel echt jou koffer is en dan rolt er een sticker uit die om het handvat moet worden bevestigd. Ik kan me zo voorstellen dat mensen die niet zo gewend zijn met computers om te gaan, hier toch wel enige problemen mee hebben.
Dan de nachtmerrie van iedere reiziger, die vervelende douanecontrole. Laptops, I-Pads, gsm's, opladers, kabels, fototoestellen, alles moet UIT de handbagage. Ik kon dus meteen de hele koffer omkiepen. Manlief heeft een trui aan en mag zo doorlopen, ik heb een vest aan en moet dit uit doen. Sorry, maar dat slaat nergens op. Als ik de voorkant dichtnaai is het ook een trui! Ik snap die onzin niet zo goed. Controleren okay, maar zoiets vind ik zot. Gelukkig mochten we onze schoenen aanhouden.
Na al die ellende (lichtelijk overdreven) zijn we wel toe aan een borrel en zoeken een plekje bij Bubbels, seafood en champagebar. Glas Chablis voor manlief en bubbels voor mij, vergezeld van een bordje sashimi. We zijn op vakantie! Proost
Het boarden begint keurig op tijd en stipt om 19:05 vliegen we naar Parijs. O nee, eerst nog een kwartiertje taxieen, je zou bijna gaan denken dat de piloot van plan is naar Parijs te rijden. Dit heeft echter geen invloed op de duur van de vlucht en we landen op tijd (om 20:20 uur) op Charles de Gaulle. We landen aan terminal 2F en de vlucht naar Singapore vertrekt van 2E, gate L22. Ongeveer 10 minuten lopen door lange, saaie gangen, vlak voor gate L moeten we onze boardingpassen laten zien en dan staan we in een soort van modern winkelcentrum. Parfumerien, tassen in alle soorten en maten (vooral erg duur), merkkleding, van alles behalve ..... een fatsoenlijk restaurant. We hebben 3 uur voordat onze volgende vlucht vertrekt en ik had er op gerekend dat we in uitgerekend Frankrijk toch wel fatsoenlijk zouden kunnen eten. Niet dus, er is hier niks warms te koop. Simpele koude sandwiches of een stuk quiche die je zelf kan opwarmen in een magnetron! Triest ... maar we doen het er maar mee.
Ook hier begint het boarden op tijd en via een aparte ingang gaan we aan boord van de Airbus 380, we zitten op het bovendek. Zoals eerder vermeld hebben we premium economy plaatsen gekocht en zitten we ook nog aan de nooduitgang. Zoals je op de foto kunt zien, plenty plaats om de benen te strekken. In de loop van de vlucht komen we er echter achter dat de stoelen behoorlijk hard zijn en indien in rechte stand de zitting erg kort is en daardoor voor ons niet echt comfortabel. We zijn tot de conclusie gekomen dat dit type stoelen van AirFrance niet voor herhaling vatbaar is.
Om 23:20 uur zijn we klaar voor vertrek, maar ..... we krijgen de melding dat men nog aan het bijtanken is. Een half uur later begint het taxieen, maar ...... halverwegen staan we stil en krijgen een nieuwe melding. Het vliegtuig moeten worden ge-de-iced. En we zijn niet de enigen, we staan in file. Ruim anderhalf uur later dan gepland gaan we eindelijk de lucht in.
Tot onze verbazing krijgen we nog een warm maal geserveerd. Spicy varkensvlees voor manlief (hij vond het lekker) en kip in een lekker sausje voor mij (ook lekker). Als vooraf nog coquilles (koud). Smaakt goed, maar het is wellicht dit gerecht geweest dat later problemen geeft.
Alles is nog maar ternauwernood afgeruimd en de stewardess verzoekt de raamluiken te sluiten. Het licht gaat uit en men verwacht dat iedereen gaat slapen. Wij doen een poging, zoals altijd, maar verder dan een beetje doezelen komen we niet. De stoelen worden steeds ongemakkelijker en ik word ook nog misselijk. De volgende 5 uur breng ik met enige regelmaat een bezoek aan het toilet en na 5 uur zakt de misselijkheid gelukkig weg. Ook manlief is naar, maar die spuugt een keer en voelt zich daarna weer kiplekker. Dat werkt bij mij helaas niet zo.
Tot onze verbazing blijft het licht uit tot zo'n anderhalf uur voor de landing, dat is ruim 9 uur om te slapen. Nogal veel, vooral als je bedenkt dat we door de vertraging om 20:00 uur landen en het binnen een paar uur alweer bedtijd is. Er wordt nog een ontbijt geserveerd. Smaakt me na alle misselijkheid best goed, een heerlijk kopje thee, een simpel broodje kaas en een yoghurtje waar ik de aarbeienjam doorheen roer. De rest laat ik voor wat het is.
De landing verloopt probleemloos en we wandelen op ons gemak richting douane. Een makkie in vergelijking met de gebruikelijke puinhoop in Miami. 5 minuten en we zijn beiden goedgekeurd. Door naar de bagagehal en onze koffers liggen in no time op de kar. Als we de uitgang naar buiten zoeken zien we halverwege onze chauffeur van het hotel staan. Perfect! 20 minuten later worden we uitermate vriendelijk ontvangen in het Mandarin Oriental. We hoeven niet naar de incheckbalie, maar er loopt een vriendelijke jongeman met ons naar onze kamer op de 20e verdieping met een geweldig uitzicht! Hij legt een en ander uit, vraagt naar paspoorten en creditcard. Alles wordt in de hotelkamer afgehandeld, als dat geen service is. We vragen of we nog kunnen eten. Alle restaurants zijn tot 10:15 geopend, tenminste .. tot dat tijdstip kun je nog eten bestellen. We kiezen ervoor om naar het Japans restaurant te gaan, niet te zwaar eten voordat we ons bed induiken. Ik weet nu al dat ik heerlijk zal slapen.
We kiezen voor een combinatie van - wederom - sashimi, sushi en tempura en hoewel ik niet echt honger heb, smaakt het prima.
We gaan terug naar de kamer, die eruit ziet alsof er een bom is ontploft. Normaal haal ik meteen de koffers leeg en leg alles in kasten en lades, maar ik heb er echt geen puf meer voor. Alles ligt her en der verspreid, maar als ik m'n ogen sluit zie ik daar toch niks van. Morgen weer een dag! Ik maak snel nog een paar foto's van het fabuleuze uitzicht vanuit onze kamer en dan duiken we om plaatselijke tijd half 12 in ons bed. En dat ligt me dan toch zalig!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten