Eerste werk deze ochtend is uiteraard het balkon op lopen en nogmaals genieten van het werkelijk geweldige uitzicht. Maar het zwembad kan niet tippen aan dat in Luxor!
Na het ontbijt gaan we op pad voor ons volgende avontuur, een boottocht op de Nijl. Omdat het windstil is lukt dat niet totaal met de typische zeilboten die je hier ziet, maar stappen we eerst aan boord van een motor aangedreven boot. Ons exemplaar ligt er spic en span bij, strak in de verf en voorzien van kleurige kussens.
We doen een rondje en varen richting de Aswandam. Er zit hier behoorlijk veel stroming in het water en het vergt op tijden de nodige stuurmanskunst van de kapitein. Onderweg zien we het Mausoleum van Aga Khan, die stierf in 1957. Het mausoleum is gebouwd in de stijl van de Fatimid-tombes in Caïro. Het is gebouwd van roze kalksteen, terwijl het graf is gebouwd van wit Carrara-marmer.
Ten noorden van Aswan en op de westoever van de Nijl zie je veel Nubische dorpjes. De Nubische beschaving is een van de oudste ter wereld. Doordat er geen geschreven taal is overgeleverd, maar het Nubisch uitsluitend als een gesproken taal heeft overleefd, is naar de Nubische cultuur weinig onderzoek verricht. De Nubische geschiedenis heeft echter een bijzonder rijke ontwikkeling doorgemaakt. Het oude Nubië had zelf goudmijnen én het gebied lag aan de belangrijkste handelsroute met de rest van Afrika. Bovendien hebben de Nubiërs zo’n 2500 jaar geleden over Egypte geregeerd. In deze periode van de zwarte farao’s heeft het faraonische Egypte een enorme opbloei doorgemaakt. Ook in het huidige Egypte vormen de Nubiërs een belangrijke bevolkingsgroep (ca. 6 miljoen, die deels ook verder stroomopwaarts in Sudan (Dongola) te vinden is. De meeste Nubiërs wonen in dorpen langs de oevers van de Nijl tussen Aswan en Luxor, veel rond Kom Ombo.
We varen met een boot met een driekoppige bemanning. Eén van de heren nodigt ons uit om zijn huis, typisch Nubische stijl, te bezoeken. We leggen dus aan en gaan op visite. Uiteraard krijgen we ook hier muntthee aangeboden. Heerlijk. De woning is veel ruimer dan we hadden verwacht en ook verrassend koel. Ondanks dat wordt voor ons Westerlingen toch maar even de airco in werking gezet. De moderne tijd heeft hier dus toch ook zijn intrede gedaan.
We bedanken hartelijk voor de ontvangst en vervolgen onze boottocht. Tijd om over te gaan op het echte werk. De felucca zeilboot is een vertrouwd beeld op de Nijl in Egypte. Deze traditionele houten zeilboten zijn herkenbaar aan hun grote Latijnse zeilen. Vroeger werden deze zeilboten gebruikt om goederen zoals zaden, waterkruiken, graniet en grondstoffen voor de porseleinfabrieken te vervoeren.
We maken een mooie tocht van dik anderhalf uur. Het is praktisch windstil dus er moet gelaveerd worden om überhaupt vooruit te gaan. Zeer rustgevend, zo zonder motor en dus zonder geluid, hoor je enkel het kabbelen van het water en het fluiten van vogels. Maar het wordt langzaamaan tijd om terug te gaan naar het hotel voor onze lunch. We hebben nog een hele reis voor de boeg, terug naar Luxor. Zo gezegd, zo gedaan, na een veel te grote salade waarvan ik de helft moest laten staan, pakken we onze spullen bij elkaar, checken out en stappen weer in het busje.
Onze chauffeur geeft aan dat hij wil proberen via de desert road naar Luxor terug te rijden. De weg is in feite een legerweg die is aangelegd om het leger tijdens noodsituaties met hoge snelheid te verplaatsen. Het basisconcept is dat het geen zin heeft om een snelle weg te hebben als deze vol staat met files wanneer je probeert je tanks naar beneden te krijgen. Toeristen enz. zijn daarom in eerste instantie niet toegestaan, maar als het papierwerk wordt verkregen, kunnen ze dat wel zijn. Taxi's, reisbureaus enz. vertrouwen op elk controlepunt op omkoping. Meestal werkt het, soms niet. Maar deze weg zou ons in 3,5 uur naar Luxor brengen, beter dan de 5 uur van gisteren.
Dus we wagen het erop en zitten bij de eerste controlepost met de gordijntjes gesloten. Blijkbaar wordt er een oogje dicht geknepen, want we mogen door. Dit lukt nog een paar keer, maar plotseling wordt er moeilijk gedaan, chauffeur en bijrijder stappen uit en een lange discussie volgt, Ik heb al gemerkt dat ze hier graag lang van stof zijn. Maar helaas, praten als Brugman helpt niet altijd en we moeten een afslag nemen. Al een geluk dat we niet terug hoeven! We rijden dus weer via achteraf dorpjes en veel plaatselijk verkeer naar de Agricultural Road. En eindelijk lukt het me onderweg een goede foto te maken van de plaatselijke slagerij!
We hebben toch nog een uurtje winst gemaakt en zijn rond de klok van 16.30 uur terug in ons hotel. Ik spring in mijn bikini en daarna in het zwembad, even afkoelen. Manlief verkiest een uurtje platte rust.
De avond wordt wederom afgesloten met een fijn diner in goed gezelschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten