Woensdag 30 januari 2013, cruisedag 11

Vandaag zijn we in Port Klang, de toegangspoort tot Kuala Lumpur, Maleisie. Tegen de klok van 10.00 uur kunnen de passagiers van boord. Vanavond om 18:00 uur varen we weer af.

We hebben vandaag geen echte excursie, alleen kaartjes voor een shuttleservice van Port Klang naar KL, waar we worden gedropt bij Lot 10, een shoppingmall in de Bukit Bintang wijk. De planning is daar zo snel mogelijk aan boord te stappen van de hop-on-hop-off bus en in onze beperkte tijd (circa 4,5 uur) zoveel mogelijk van KL te zien en OF de Petronas Twin Towers te beklimmen (met de lift uiteraard) OF de KL-tower.

Na dagen op een prachtige heldere zee te hebben gevaren is het eerste wat ons 's morgens opvalt als we ons balkon oplopen, het vieze bruine water.

We liggen vandaag ook niet in een echt pittoreske baai, maar in een echte industriehaven.

Zoals gebruikelijk is het ook vandaag weer verzamelen in het theater. Ik meld me met onze kaartjes op het podium en krijg 2 stickers mee met nummer 25. Dit nummer correspondeert met het nummer van de bus.

En wat voor een bus! Het lijkt wel een kermisattractie. Compleet met gezellige gordijntjes en een leuk vloerbedekkinkje tegen het plafond.

Ik hoop een een fotogenieke rit naar Kuala Lumpur, maar helaas. Er is onderweg weinig echt interessants te zien. Wel wordt er ongelooflijk veel verbouwd, hele vinexwijken worden er uit de grond gestampt. 

Maar niet iedereen zit zo mooi nieuw en proper te wonen.

Eindelijk vangen we een eerste glimp op van Kuala Lumpur. Onze buschauffeur heeft er de vaart flink in, dus m'n fototoestel staat continu op stand Beweging. Daarmee lukt het me warempel een vrij goede foto te maken met zowel de Petronas Twin Towers als de KL Tower.

Aangekomen in het centrum worden we met een heleboel aanwijzingen over taxigebruik, openbaar vervoer en uiteraard de terugreis gedropt bij Sungei Wang Shoppingmall. Ik maak meteen maar een foto van de naam om zeker te weten dat we deze plek later nog terug kunnen vinden.

Als eerste werk lopen we de mall in op zoek naar een ATM, een geldautomaat. De informatiebalie staat juist door de entree en de juffrouw wijst ons naar links. Een paar winkels verder vinden we 2 automaten en manlief een toilet om een inmiddels hoognodige plas te plegen. We trekken voor 100 Euro Maleisische dollars uit de muur en op enkele dollars na zijn we ineens miljonairs.

Op zoek naar de hoho-bus! In de shuttlebus hebben we een plattegrond gekregen van de gids, maar het is niet bepaald een erg uitgebreide. Volgens de kaart moeten we in deze straat, iets verderop links, een halte vinden van de hoho-bus. Dus lopen we naar links, tot het eerste kruispunt. Geen halte. Terug dan maar. Nog eens goed gekeken en het wordt ons niet echt duidelijk. Niet alleen ons overigens, er staan nog cruisepassagiers de kaart te bestuderen en rond te kijken. Die zijn ook op zoek naar de hoho-bus. Ik besluit weer de mall in te lopen en raad te vragen bij de dame van de infobalie. Die geeft aan dat we de weg moeten oversteken, linksaf slaan en bij het kruispunt rechtsaf. Ter hoogte van een ATM moet de halte zijn. We volgen de raad op en inderdaad - hoewel enigsins verborgen - daar is halte 6. We kopen kaartjes en meteen entreetickets voor de KL-tower.

De gids in de shuttlebus heeft afgeraden naar de Petronas Twin Towers te gaan omdat deze het aantal bezoekers erg beperken, daarmee de rijen EN de wachttijden erg lang zijn en het aan te raden is vooraf online entreekaartjes te kopen. Maakt me niet zoveel uit, de KL-tower is ook prima (en hoger).

Ze hebben hier eigenaardige hoho-bussen. Dubbeldekkers, maar het bovendek is praktisch geheel dicht en voorzien van airconditioning. Slechts een klein stukje achterop de bus is open, er kan hooguit een man of 10 zitten. Ergens begrijp ik het wel, want het is hier 37 graden met een luchtvochtigheid van 90%. Behoorlijk warm dus en ik zou best graag bij de airco gaan zitten. Maar ja, dan zie je wel niks. Nou ja niks, toch een stuk minder. En het glas is ook nog eens gekleurd, dus fatsoenlijke foto's maken zit er sowieso niet in. Dus gaan we buiten zitten (peentjes zweten).

Zoals in Singapore zijn ook hier veel straten versierd voor het komende Chinees Nieuwjaarsfeest.

En ook hier weer veel "snackbars" langs de weg.

En als ik dit zie waardeer ik ons eigen appartement nog veel meer.

Hier "klimmen" we straks dus naar boven.

 Singapore maakt absoluut een veel schonere en meer opgeruimde indruk dan Kuala Lumpur.

We passeren Kuala Lumpur Railway Station. Gebouwd in 1909. Het heeft tot 2001 dienst gedaan en was het middelpunt van reizen met de trein in Maleisie. De Eastern en Oriental Express die rijdt van Singapore naar Bangkok stopt hier nog steeds. De meeste treinen echter maken inmiddels gebruik van het nieuwe centraal station.

De weg direct voor het Nationaal Museum wordt opnieuw aangelegd, dus we zien maar de helft van het gebouw. Het is een modern gebouw, gebouwd in 1963, maar wel in de traditionele Maleisische stijl. Een museum dat zeker een bezoek verdient als we nog eens in KL zijn, omdat de historie van Maleisie hier wordt tentoongesteld.

Onze volgende busstop is bij het National Royal Palace of Istana Negara. De bus stop hier 15 minuten om de passagiers de kans te geven uit te stappen en foto's te maken van dichterbij. Het is het paleis waar de koning van Maleisie woont. Het is in 1928 gebouwd door een Chinese miljonair en is sindsdien een aantal keer van eigenaar gewisseld (mede door bezettingen). Tot 1957 woonde de sultan van Selangor in het paleis, daarna besloot de overheid het gebouw om te dopen tot het koninklijk paleis.

Het gehele complex is ruim 28 hectare groot en is een belangrijke toeristische attractie in KL. Dagelijks - ook vandaag - stoppen er busladingen vol toeristen. En dat terwijl het gebouw alleen vanaf de ingang door het hek te bekijken is, je mag er niet in!!

We rijden verder een passeren een vrolijke fontein. Die architect heeft beslist een lollige dag gehad.

In de buurt van de botanische tuinen valt het me op dat de lantaarnpalen erg leuk zijn versierd.

We komen langs het Sultan Abdul Samad Building. Jammer genoeg lukt het me niet om vanuit de bus een mooi shot van het gebouw te maken, dus moet het maar in 2 delen. Het werd gebouwd in de jaren 1894-1897 als regeringszetel van de Britse Kroonkolonie. KL's antwoord op de Big Ben in Londen.

We passeren St. Mary's Cathedral, verborgen in een hoekje achter hoge bomen, meer dan honderd jaar oud en de oudste kerk in KL.

De Istana Budaya is het theater Carré van KL.

Veel buitengewone architectuur in Kuala Lumpur.

Het gebouw is nog lang niet gereed, maar er zijn al wel bomen op het dakterras geplaatst. Kwestie van goed gebruik maken van de bouwkraan.

Camera in de aanslag, we zijn vlakbij de Petronas Twin Towers. De 2 torens bereiken een hoogte van 452 meter. Momenteel is het het op vijf na hoogste gebouw ter wereld. Het gebouw heeft 88 verdiepingen. De torens zijn met elkaar verbonden door een luchtbrug tussen de 41e en 42e verdieping. Op de brug worden per dag slechts 1200 mensen toegelaten. De brug is trouwens bedoeld om in geval van brand van de ene toren naar de andere toren te kunnen vluchten.

En dan zijn we bij ons eindpunt. We hebben ruim 3,5 uur rondgereden. De lunch is erbij ingeschoten en we hebben niets gedronken. Het verkeer in KL is een ramp en daardoor duurt de gehele rondrit met de hoho-bus langer dan de aangegeven tijd. We hebben nog krap een half uur om de KL-tower te beklimmen!!

De Menara Kuala Lumpur ofwel KL-tower is een 421 meter hoge televisietoren. De spits van de toren steekt boven de Petronas Twin Towers uit, maar dat komt omdat de toren op een heuvel is gelegen. Het observatiedek bevindt zich op 276 meter boven de grond.

We springen uit de hoho-bus en rennen praktisch de toren in. We hebben helaas geen tijd om op ons gemak rond te kijken buiten en in de toren, we moeten meteen naar boven. In slechts 54 seconden!! brengt de lift ons naar het observatiedek. Als de lift thuis in ons appartementencomplex maar een tiende van die snelheid had, zou ik dolgelukkig zijn :)

Als verwacht hebben we boven een fantastisch uitzicht over KL en omliggende regio's. Van bovenaf gezien is er nog verrassend veel groengebied.

We lopen een complete ronde en daarna meteen weer door naar de lift. Even aanschuiven en hupsakee, we gaan weer naar beneden. 2 seconden sneller dan de "heenvlucht"! Beneden aangekomen grijp ik een medewerker bij zijn kraag (niet letterlijk uiteraard) en vraag waar we een taxi kunnen vinden. We worden bijna bij de hand genomen en de jongeman brengt ons naar een kleine desk bij de ingang van de toren. Hij zegt iets tegen een andere jongeman achter de desk en deze vraagt waar de taxi ons naartoe moet brengen. We geven het adres door en worden verzocht af te rekenen. Hij pakt meteen een gsm en roept blijkbaar een taxi op.

Toen we op de heenweg naar KL in de shuttlebus zaten heeft de gids van alles uitgelegd over wat wel en wat niet te doen in KL. Met betrekking tot het gebruik van taxi's had ze maar één credo, altijd rode taxi's pakken en nooit blauwe. Die zijn namelijk 3x zo duur.

Je voelt 'm al aankomen natuurlijk. Ons werd een blauwe taxi verkocht. Aan de andere kant van het straatje stonden mensen te wachten op een rode taxi. Maar, alle waar voor z'n geld, onze taxi stond in no time voor onze neus. En er was nergens een rode taxi te bekennen. En ach, 30 Maleisische ringit is nog geen € 7,50. Voor veel inwoners van KL waarschijnlijk een vermogen (een gids verdient ongeveer 200 amerikaanse dollars per maand), maar voor ons nu niet echt wereldschokkend. Ik was al lang blij dat we onderweg waren naar de ontmoetingsplaats voor de bus. Ik begon langzaamaan al de kriebels te krijgen dat we de bus zouden missen!

Maar we zijn op tijd en de bus is er nog niet. Ik loop dus snel even de shoppingmall in op zoek naar een flesje water. Eén flesje voldoet echter niet en ik moet nog een keer terug voor een 2e fles. Sjonge, wat had ik een dorst! De gids is inmiddels gearriveerd en na alle schapen te hebben verzameld wordt er een telefoontje gepleegd en 5 minuten later rijdt de bus al voor en zijn we weer onderweg naar ons tijdelijk huis.

We passeren een rivier waarop een heleboel waterhuisjes liggen. Zou dat hier nu net zo duur zijn als in Nederland? Ik vermoed van niet.

Keurig op tijd arriveren we weer in de haven. We vinden dat we onze dag in KL goed hebben besteed. Natuurlijk kun je je ook concentreren op een paar bezienswaardigheden en je daar naartoe verplaatsen met taxi, openbaar vervoer en/of te voet. Maar gezien de warmte leek ons de hoho-bus een goede keuze. We hebben hiermee een mooi overzicht gekregen van KL en het is zeker een stad die de moeite waard is voor een langer bezoek.

Eerste prioriteit als we terug zijn aan boord is douchen! Een lekkere koude frisse douche! Daar knapt een mens van op na zo'n warme plakkerige dag. Even later volgen we vanaf ons balkon het vertrek van een Costa schip, die de dag ook in KL heeft doorgebracht. Niet lang daarna is het ook onze tijd om te vertrekken. We zitten lekker nog een poosje buiten, er staat een heerlijk briesje precies op ons balkon.

We kiezen er vanavond voor om naar het buffetrestaurant te gaan. We pakken beiden wat koude bereidingen als starter, waarna manlief kiest voor een a la minute gebakken steak met frietjes en ik de voorkeur geef aan een a la minute gebakken stukje vis met frietjes. Een ijsje voor manlief en een 3-tal mini-dessertjes voor mij en we hebben weer voldoende gegeten. Geen foto's deze avond.

We nemen nog een afzakkertje in de Rendezvous Lounge en dan is het alweer bedtijd. Morgen weer een drukke dag!