woensdag 5 november 2014

Het zit er weer op

Brussels Airlines 11.55 - 13.40 uur

Na een onrustige nacht (ik weet dat ik op tijd eruit moet, dus slaap ik niet goed) en een laatste ontbijt aan boord van de Oceania Marina verlaten we iets voor half 9 het schip. Twee dagen geleden hebben we op een formulier in moeten vullen hoe laat we van boord wensten te gaan, rekening houdend met het feit dat iedereen om 08.00 uur uit de hut moet zijn en iedereen uiterlijk om 09.00 uur van boord moet zijn. Ik heb 08.30 uur ingevuld en tot mijn verbazing kregen we gisteren keurig een brief dat verwacht werd dat we om 08.30 van boord zouden gaan. Er zouden geen tijden of kleurgroepen worden omgeroepen. Ongelooflijk, dit is wel een erg soepel einde van een cruise.

We vinden onze koffers zonder problemen terug onder Groen 3 en 5 minuten later staan we buiten. Er staan chauffeurs met bordjes maar onze naam zit er niet tussen. Het rijdt af en aan en er stopt een taxibus voor onze neus. De jongeman die ons gisteren heeft aangesproken stapt uit en herkent ons meteen. Sjonge, dit verloopt wel heel erg soepel vanochtend. Hij begint meteen onze koffers in te laden en wordt dan aangesproken door een jongedame met een clipboard. Ze vangt blijkbaar passagiers op die op zoek zijn naar een taxi en vraagt of er nog 2 dames mee kunnen rijden. De jongeman vraagt vriendelijk aan ons of wij hier bezwaar tegen hebben, wat uiteraard niet het geval is. De dames zijn blij dat ze al zo snel naar het vliegveld kunnen vertrekken en bedanken ons hartelijk.

Ze hebben nog een hele reis voor de boeg. Eerst naar - hoe toevallig - Brussel en dan door naar New York en dan een overstap naar Philadelphia. En alles in economy klasse. Ik benijd ze niet.

Een dik half uur later zijn we op het vliegveld. Binnen kijken we snel op de schermen of al is aangegeven bij welke desk we moeten zijn. O jee, zover zijn ze nog lang niet. Dat wordt wachten. En binnen is nergens een vrije stoel te vinden. Wat is dat toch altijd met die luchthavens? Zo'n investering kan het toch niet zijn om honderd extra stoeltjes te plaatsen. We gaan dus maar buiten zitten, gelukkig is de temperatuur goed. Het is ook deze morgen grijs, maar al iets minder dan gisteren.

Ik loop met enige regelmaat naar binnen om te kijken of er al iets bekend is, maar pas anderhalf uur later staat aangegeven dat we bij desk 15 moeten zijn. We lopen er meteen naartoe en het is er chaos. Waar is het begin van de rij? waar is het einde? Is dit de rij voor Brussel? Nee, voor Munchen hoor ik, wat meteen door iemand anders wordt tegengesproken, nee dit is wel degelijk de rij voor Brussel. O, o. Na enig zoeken, kijken, schuiven en vragen hebben we uiteindelijk het idee toch wel in de goede rij te staan. Het lijkt niet vooruit te gaan, maar uiteindelijk kunnen we dan toch onze koffers inleveren. Ik zie op de tickets dat we niet naast elkaar zitten. Manlief heeft de stoel aan het gangpad rij 20 en ik zit achter hem, maar dan aan het raam. Ach, het is uiteindelijk maar een uur en drie kwartier vliegen.

We vinden onze gate en ik ga op zoek naar een broodje want we krijgen niks aan boord. Door het lange wachten is het al bijna tijd om te boarden. Ik vind gelukkig snel een paar broodjes salami. Het boarden verloopt ook al chaotisch. Dat krijg je als je iedereen gelijktijdig laat instappen. Het is beter om bijvoorbeeld eerst de laatste 20 rijen in te laten stappen en dan pas de rest, dan krijg je niet zoveel opstoppingen in het gangpad. Maar goed, we kunnen de handbagage kwijt en we vertrekken op tijd. Het opstijgen verloopt probleemloos en even later zien we weer blauwe lucht en zon.



Ik was door mijn vader al gewaarschuwd dat het ontzettend slecht weer zou zijn als we thuis kwamen. Veel regen en een behoorlijk stevige wind. Nou, dat is te merken. Het lijkt wel alsof we over Belgische kasseien rijden in plaats van vliegen. Het is een rommelige aanloop naar de landing, we worden nogal heen en weer geschud. Als we onder de wolken zakken is het minstens zo grijs als in Venetië maar hier regent het er nog eens bij en niet zo zuinig ook. Welkom thuis!

We pikken onze koffers op, halen de auto waar gelukkig alle ruiten nog in zitten en rijden in de stromende regen naar huis. We hebben een hele fijne vakantie gehad, maar het is wel lekker om vanavond in mijn eigen bed te slapen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten