maandag 23 juli 2018

Dag 8, zondag familiedag

Eerst nog iets over gisteren. Waar we onze lunch hebben gehad moesten we niet op zoek naar de "toilets"maar de "loos". Eerste keer dat ik dat "officieel" tegen kom. En tijdens het loobezoek kon je luisteren naar Shakespeare. Dat is niet bepaald simpel te volgen kan ik je vertellen!

Maar het is inmiddels zondag, we hebben een beetje uitgeslapen en melden ons dus iets later voor het ontbijt. Het is druk! we worden verzocht even in de lunch te wachten terwijl er een tafel wordt afgeruimd en opnieuw ingedekt. Geen probleem. Als we even later zitten, de thee op tafel staat (we pakken 's morgens een kopje Nespresso op de kamer want de filterkoffie is hier - en dan bedoel ik het groot, dus hier in Engeland - niet te drinken) en de toast is gebracht, zien we het hele circus gebeuren. De dames rennen heen en weer met warme gerechten en gebruikt serviesgoed. Niemand heeft tijd om tafels terug in te dekken, dat wordt steeds ad hoc gedaan als er zich nieuwe gasten melden.

Ik had zo goed als de laatste sinaasappelsapjes en die heb ik nog niemand aan zien vullen. Gasten lopen met lege handen weer weg. Als ik naar het buffet loop voor nog iets zoets (croissantje of chocoladebroodje) zijn de manden helemaal leeg. Dus spreek ik een juffrouw aan. Dat duurt wel 15 minuten zegt ze, geen probleem we hebben tijd. Dat is om 09.45 uur, uiteindelijk om 10.20 besluiten we het maar voor gezien te houden. In de tussentijd hebben al veel mensen in de lege mandjes gekeken. Organisatie is niet simpel!

Zonder aanloopproblemen gaan we vandaag op pad, we gaan een stukje Wales in richting Cardiff, de kust volgen. Het eerste deel van de route gaan we met een kleine omweg dwars door Dean Forest. Een mooie route, goed te rijden. Maar van zodra we de kust bereiken, hebben we de mooie route wel gehad lijkt het. Het is hier totaal niet toeristisch, wat je van een kuststreek toch eigenlijk verwacht. Maar nee, veel bedrijven, dan weer weilanden met koeien en zelfs grote industrie. En totaal geen horeca! Dus moeten we ook echt tot in Cardiff rijden om iets te vinden voor de lunch.

Ik blijf stug volhouden dat er toch ergens iets aan het water te vinden moet zijn. En inderdaad, we zien een haven en veel mensen. Op zoek naar de horeca ..... die er verrassend weinig is. Maar we vinden iets met parking voor de deur en hebben nog een plekje ook. Maar het was ook te mooi om waar te zijn, het terras zit natuurlijk helemaal vol. Dus naar binnen. OMG! Het is hier groot! en druk! een eetschuur! Op zondag gaan hier echt hele families uit eten, aan de tafel naast ons zitten 4 generaties.

Drank wordt aan tafel opgenomen, maar het eten moeten we aan een speciale toonbank gaan bestellen. Verschillende schoolborden staan volgeschreven met allerlei gerechten en de vis en het vlees ligt opgestapeld in de vitrines. Ik zie reuzegarnalen liggen dus besluit daar maar snel voor te kiezen. Dit is zo niet mijn restaurant! Maar de garnalen smaken goed en de bediening gaat vlot.

Het is al later dan verwacht, dus we besluiten een snelle route (hoewel niet via een snelweg) terug te nemen naar Cheltenham, eerst een stuk noordwaarts en dan naar het oosten. Dat gaat een heel stuk goed en de route is mooier dan verwacht, mooier in ieder geval dan de kustroute. Maar plotseling is de weg afgezet, werkzaamheden, en we worden de heuvelen in gestuurd. Geen probleem verder, behalve dan dat ons Miep op een bepaald moment zegt dat we vanaf hier weer kunnen aansluiten op de weg die we eerder moesten verlaten. We luisteren braaf en dat hadden we beter niet kunnen doen. We rijden dwars door bebouwd gebied, maar de weg is weinig breder dan de auto en op een bepaald moment gaat het met 25% omlaag. 😲

Ik ben blij dat we niemand tegen komen en dat manlief zijn auto zo goed onder controle heeft en niet verblikt of verbloosd van een bochtje meer of minder. Aangekomen bij de aansluiting gebeurd waar ik al bang voor was, we kunnen er hier ook nog niet op. Verder dan maar, via even zo kleine weggetjes tot we eindelijk een iets bredere weg bereiken. Pffff, dat is allemaal net goed gegaan. Een paar kilometer verder kunnen we dan eindelijk de autoweg weer op en iets later dan verwacht zijn we terug in ons hotel. De tour is gedaan, dus we frissen ons wat op en gaan lekker genieten van ons aperitief in de tuin. We besluiten uiteindelijk om toch maar niet buiten te eten, want de wind is opgestoken en we hebben en hekel aan koud eten. Maar binnen smaakt het ook prima! Nog een afzakkertje in de bar en dan is het bedtijd!







Geen opmerkingen:

Een reactie posten