We hebben nooit zo lang werk met ons ontbijt en na in de kamer nog een en ander bij elkaar te hebben gezocht zijn we vertrekkensklaar. Doel: Brighton. We volgen dezelfde weg waarmee we gisteren naar het hotel zijn gereden. Een autoweg, maar bepaalde delen doen meer denken aan een snelweg, niet echt mijn ding. Terug moet dat anders, maar dat is voor later. Zonder problemen bereiken we de parking en gaan dan eerst op zoek naar een petje voor manlief. Het is hier vandaag ook 28 graden en de zon staat hoog aan de helderblauwe hemel. Bescherming is dus nodig en ik ben vergeten een petje in het koffer te gooien.
Getooid met een helderwitte Adidaspet zoeken we even later de boulevard. Een kleine fotostop bij het Royal Pavillion, maar dat valt me tegen. Een overwoekerende tuin en een vervallen gebouw, vergane glorie. Door naar de boulevard dus, we willen de hop on hop off bus nemen. Die blijkt ieder uur te vertrekken en tot 12.00 uur hebben we dus even tijd voor een koffie c.q. plasstop. Ik moet hier de eerste lekkere koffie nog drinken 😖
Tien minuten voor 12 melden we ons aan de bus, kaartjes worden gekocht en we zoeken een plekje op het bovendek. Uiteraard! Het is niet echt druk, dus we kunnen ruim afstand houden van de andere passagiers. We maken een mooie route door Brighton, vroeger ongetwijfeld een chique badplaats voor de "beter gesitueerden", maar nu: veel vergane glorie.
En wat betreft de pier, één grote kermis, zeer toeristisch. We maken de tour af en dan wordt het tijd om op zoek te gaan naar een aangenaam plekje om te lunchen. We lopen een stukje langs de boulevard in de richting van de parking. Er zijn restaurants en terrassen maar het ziet er niet bepaald aanlokkelijk uit. Omdat ik niet te ver van de parking vandaan wil lopen stel ik voor een op het oog druk straatje in te lopen. Een schot in de roos. We passeren een hotel met een mooie oude toegangspoort en kijken zo een gezellige binnenplaats in. Rap oversteken en gaan zitten!
Het oog van manlief valt op steak hacheé. Zou dat stoofvlees zijn? Met frietjes, dat ziet ie wel zitten! Ik besluit steak tartaar te nemen. Helaas, geen steak tartaar meer en steak hacheé is een soort burger maar dan zonder broodje. Uhhmmm, nieuwe keuze. Manlief dan toch maar de kalfslever en ik dan toch maar de croque monsieur. Wel erg simpel, maar vooruit. Oeps! Hoezo simpel? Zo'n croque monsieur heb ik thuis nog nooit op. Dikke boterhammen, goed belegd en met overvloedig kaas. Maar ontzettend lekker. Ik heb wel 1/3 laten liggen wegens teveel. Manlief laat zich zijn gerecht trouwens ook zeer goed smaken.
Tijd voor de terugrit. We besluiten nog een kilometer of 10 de kust te volgen en dan niet met de A23 maar de A24 noordwaarts te rijden. We rijden als het ware parallel aan de weg die we vanochtend hebben gereden, maar we zien andere landschappen, andere dorpjes. Veel bos hier trouwens. Maar het is een leuke route en ook iets rustiger dan de A24. Met een klein ommetje bereiken we zo ook het hotel.
Ik ga vast aan het blog beginnen, dan hoef ik het vanavond alleen nog maar even af te ronden en manlief knapt een uiltje. Hij heeft per slot van rekening vakantie 😁
We zijn weer terug op de kamer na wederom een heerlijk diner met een geweldig mooi uitzicht. Het is geen spannende keuken, maar er wordt hier gewoon prima gekookt. Lam als hoofdgerecht, het smaakte voortreffelijk! Inmiddels hebben we de keuken al enigszins fatsoenlijk opgevoed, minimaal 20 minuten tussen voor-, hoofd- en nagerecht. Dat is vanavond perfect opgevolgd.
Morgen verplaatsing naar ons volgende hotel in Exeter, met name voor een uitstap woensdag naar het meest zuidelijke puntje van Engeland, Land's End. Uiteraard nemen we een toeristische route om Exeter te bereiken, een mooi ritje van zo'n 300 km. 😀
Geen opmerkingen:
Een reactie posten