maandag 16 juli 2018

Dag 1, Antwerpen - Nutfield

Ik heb de trein geboekt van 11.50 uur. Op de website wordt aangeraden 45 minuten op voorhand aanwezig te zijn in verband met de paspoortcontrole. 11.00 uur dus, rekening houdend met een reistijd van zo'n 2 uur uiterlijk om 09.00 uur vertrekken. Als ik zoiets weet kan ik er op rekenen dat ik om 05.00 uur wakker ben, grrrrr!!!!!

Manlief ligt ook al te woelen, maar we houden stug vol tot 07.00 uur. Ontbijtje, toilettassen inpakken, luxaflex naar beneden en we kunnen vertrekken. Om 07.50 uur zitten we in de auto. Klein ommetje op Linkeroever om een paar brieven op de bus te doen en we zijn onderweg naar Calais. Waar we zonder problemen arriveren. Nou ja, 15 minuten voor aankomst komt manlief er achter dat ie zijn mobiel thuis heeft laten liggen. Dat wordt een lekkere rustige vakantie!

De autotrein is een eerste keer voor ons en we melden ons bij het eerste loket. De nummerplaat wordt automatisch ingelezen en op het scherm verschijnt onze vertrektijd, 11.50 uur. U kunt zonder bijbetaling de trein nemen van 10.35 uur. Wenst u dit? Ja, uiteraard!

Dus na de controle op explosieven en een paspoortcontrole, zonnebril afzetten aub, gaat het verder naar de rij om de trein in/op te rijden. Uiteindelijk zijn we om 10.45 aan de beurt, altijd nog dik een uur eerder dan gepland. De trein wordt 2 rijen dik geladen, onderdek en bovendek, wij staan boven. Dit werkt perfect! Met 4 of 5 auto's - afhankelijk van de grootte van alle voertuigen - in een wagon, welke ieder afzonderlijk wordt afgesloten, brandcompartimenten aldus manlief. Ramen half open aub en de handrem aantrekken. Een 10 minuutjes later komt er beweging in het spul. We zitten gezellig te wiebelen in de eigen auto. En 35 minuten later zien we licht aan het einde van de tunnel. Dit is echt een perfecte manier om in Engeland te geraken.

Inmiddels is ons Miep ingesteld op ons reisdoel Nutfield met Eastbourne (aan de kust) als tussendoel. Onze kamer is pas om 15,00 uur beschikbaar, dus we nemen de toeristische route. De snelweg is uitgeschakeld en ons Miep stuurt ons meteen al zo'n "typical English" weggetje op. Smal!!! Ik heb de neiging steeds naar links te leunen, zo rakelings passeren de tegenliggers aan mijn zijde. Maar manlief heeft alles onder controle ๐Ÿ˜€

Het is zondag, het is mooi weer, het is vakantie en het is druk, heel druk! Alles trekt naar het strand of de diverse festiviteiten die we onderweg passeren. En het is hier ook bepaald geen Knokke, veel vergane glorie. Maar het is gezellig rijden. Rond het middaguur slaat manlief niet rechtsaf zoals Miep aangeeft, maar linksaf en we rijden dwars door het lieflijke plaatsje Winchelsea. Zes straten en een kerk. O, en een inn! Lunchtime! Lekker rustig hier, beter dan in die drukte in de kustplaatsjes. Dus wordt de auto geparkeerd. De inn maakt op een bord langs de weg reclame voor hun "garden", dus daar gaan we naar op zoek. Binnen is het knus maar wij stiefelen door langs de bar, de toiletten (ahh, mooi zo, we komen hier zometeen terug) en door naar de achteruitgang. Geen garden maar een geasfalteerde parking, die we dus weer oversteken en de garden bereiken. Dorre boel met aftandse houten picknickbanken. Dat wordt 'm niet, eerst maar plassen dus. Dat moet minstens 30 jaar geleden zijn dat ik voor het laatst aan een koord heb getrokken om door te spoelen ๐Ÿ˜†

Terug binnen zoeken we een tafel. We krijgen onmiddellijk de menukaart aangereikt en ik leun uit gewoonte met mijn onderarmen op de tafel. Oeps, dat plakt! Uhhhhmmm, nou ja we zitten nu hier dus we wagen het er maar op. Ook de kaart is "typical English" met veel heftig eten, dus we kiezen voor het meest "light" gerecht, Wagyu rund burger! En laat die nu gewoon ontzettend lekker zijn! Een lekker vers broodje, frisse sla, perfect gebakken burger, de juiste hoeveelheid kaas, uien en saus en met verse frietjes. Gewoon goed dus, plakkende tafel en al!

Na de lunch maak ik nog snel een paar pittoreske foto's van Winchelsea en dan zijn we weer onderweg. We rijden tot Brighton maar hebben niet meer de puf om te stoppen, het is er ontzettend druk en het is hier ook warm vandaag. Door naar het hotel dus. Ik had natuurlijk al foto's gezien op het internet, maar het is hier prachtig. Een oud landhuis, gebouwd tussen 1854 en 1903. We hebben een prachtige kamer op het tweede verdiep met uitzicht over het dal (het hotel is iets hoger gelegen).

Inmiddels hebben we het diner achter de rug, goed maar niks speciaals en we moeten ze nog opvoeden wat betreft snelheid. Als je niet oppast sta je binnen  een half uur weer buiten. Iedereen is wel zeer vriendelijk en voorkomend dus dat is al zeer plezierig. Morgen een dagtrip naar Brighton, dus nu lekker slapen.














Geen opmerkingen:

Een reactie posten